پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : نام فیلم : تارا
سال انتشار: 1399 (جشنواره فجر) - 1400 (اکران)
ژانر: درام ، اجتماعی
کارگردان : کاوه قهرمان
تهیه کننده: سید غلامرضا موسوی
آهنگساز: پیمان یزدانیان
بازیگران: رعنا آزادی ور، مهدی پاکدل، سروش صحت، نازنین فراهانی، مجید نوروزی، معصومه بیگی، مهدی بزرگ زاده، مهلا عرب، محمد صفوی و سعیده آجرلی
خلاصه فیلم
"تارا" ، داستان زندگی یک زوج در سه مقطع متفاوت است که همچون رویایی آشفته در هم تنیده اند. رویای زنی که در خوابش خود را زنی دیگر می بیند ...
درباره فیلم
مسئله فیلم «تارا» مسئله ازلی و ابدی بشر دوپاست. مسئله زمان، جاودانگی، میرایی و نامیرایی، واقعیت و خیال، بودن یا نبودن، دوام یا زوالپذیری حالات و موقعیتها و احساسات، در هم تنیدگی مدام گذشته و حال و آینده، تلاش برای ثبت و ضبط لحظهها است. نکته کشمکش آفرین جهان اثر هم مبتنی بر ناکامی است. ناکامی ناشی از هر چه بیشتر تلاش کردن کمتر در کنترل زمان و وقایع و دوام و قوام دقایق و قابهای ناب و به یاد ماندنی موفق شدن. مسئله فقدان و ناکامی و از پی آن درگیر نوستالژی شدن و در لحظه حال نگران آینده بودن و اکنون را از دست دادن. مسئله مرگ و زندگی و اینکه اصولا زندگی میکنیم و زندهایم یا مردهایم و خیال میکنیم جهانی که در آن زمان را سپری میکنیم جهان زندهها است؟
فیلم تارا به وضوح در تلاش است تا نوعی از جهانبینی و نگاه به زندگی و مرگ را در قامت رویاها و دلمشغولیهای تارا پیش روی مخاطبش قرار دهد. باید پذیرفت که این مضمون تا حد قابل قبولی در فیلم جریان پیدا کرده و فیلمساز موفق شده تا با بازیهای فرمی و ایجاد فضای تو در تو با بهرهگیری از بازیگران مختلف در سه مقطع زمانی جوانی، میانسالی و پیری، نظم خطی زمان را به چالش بکشد.
فیلم تارا به وضوح در تلاش است تا نوعی از جهانبینی و نگاه به زندگی و مرگ را در قامت رویاها و دلمشغولیهای تارا پیش روی مخاطبش قرار دهد. باید پذیرفت که این مضمون تا حد قابل قبولی در فیلم جریان پیدا کرده و فیلمساز موفق شده تا با بازیهای فرمی و ایجاد فضای تو در تو با بهرهگیری از بازیگران مختلف در سه مقطع زمانی جوانی، میانسالی و پیری، نظم خطی زمان را به چالش بکشد و جریان سیال ذهنیتهای تارا با کدگذاریهای قابل فهم برای مخاطبش ترسیم کند. البته که بخشی از دیالوگها و ارجاعات به شعرها و گزین گویهها برای مخاطب امروز کهنه و گل درشت به نظر میرسد. و یا برخی از موقعیتهای عاشقانه یا ارتباط نوعی از تکرار و نداشتن خلاقیت را تداعی میکند، اما فیلم به دلیل پرداختنش به مفهوم و مضمونی که شاید برای مخاطبان میانسال بیشتر همراهی برانگیز باشد، موفق شده تا فضایی یکدست و قابل پیگیری را ارائه کند.