دستاوردها و آسيب‌هاي سفر روحاني به نيويورك

فؤاد صادقي: رئيس جمهور پس از سفري پنج روزه به نيويورك و شركت در مجمع عمومي سازمان ملل به تهران بازگشت، سفري كه بدون اغراق از مجموع 9 سفر محمود احمدي نژاد به نيويورك دستاوردهاي بيشتري براي كشور داشت، اما همين دستاوردهاي نيز در صورت عدم توجه دولت وحاميان ومنتقدين آن مي‌تواند دچار آسيبهاي جدي گردد، در اين نوشتار مروري بر دستاوردها وآسيبهاي اين سفر خواهيم داشت.

دستاوردها:

دستاورد نخست: تغيير در آرايش سياسي و رو به بهبود راندن تنشهاي موجود در سطح بين‌المللي بود، مساله سوريه كه تا پيش از اين بزرگترين بحران بين‌المللي بود اكنون با وارد شدن رسمي جمهوري اسلامي به گفتگوهاي ديپلماتيك در حال يافتن راه حلي مسالمت آميز است و تصويب قطعنامه شوراي امنيت سازمان ملل با اجماع اعضا ودعوت ايران به اجلاس ژنو دو نشان از ايجاد راه ميانه در اين موضوع دارد.
دستاورد دوم: اذعان چندباره دولت ايالات متحده بر حق ايران در دسترسي به انرژي صلح آميز هسته‌اي بدون مستثني كردن حق غني سازي، همان هدفي است كه در طول يكدهه گذشته از سوي جمهوري اسلامي دنبال مي‌شد وامروز با بدست آمدن آن راه چنداني تا آغاز فرايند اجرايي توافق هسته‌اي در دوره زماني كوتاه مدت مدنظر رئيس جمهور وجود ندارد.

دستاورد سوم:منفعل شدن لابي صهيونيستي، گروهاي برانداز از قبيل سلطنت طلبها، مجاهدين خلق وساير جريانات اپوزيسيون برانداز در زمان ومكاني كه طي سالهاي اخير جشنواره سالانه آنان عليه جمهوري اسلامي برگزار مي‌شد موفقيت بزرگي است كه كمتر به آن توجه مي‌شود، تاكيد رئيس جمهور بربازگشت ايرانيان به داخل كشور اين انفعال را دوچندان كرده است.

دستاورد چهارم: تزريق اميد، نشاط و اطمينان به جامعه كه يكي از نشانه‌هاي آن را مي‌توان در رشد ارزش پول ملي به رغم اظهارات شتابزده برخي مسئولان اقتصادي ديد، واكنش جامعه به حركت مثبت دولت تدبير واميد است كه بايد حفظ وتقويت شود.

دستاورد پنجم:انجام رايزني‌هاي گسترده و موثر با مقامات ساير كشورها درعين پايبندي به اصول و چارچوبهاي رسمي نظام وانقلاب وعدم عدول از پروتكل‌ها و شئون ديپلماتيك. بخاطر داريم كه رئيس جمهور قبلي در شوراي روابط خارجي آمريكاست حضور يافت اما دكتر روحاني دعوت رئيس جمهور ايالات متحده را براي ديدار نپذيرفت.

و به اين دستاوردها مي‌توان موارد متعدد ديگري نظير پرهيز از اسراف و اردوكشي فاميلي در سفربه نيويورك، استفاده مناسب از ديپلماسي عمومي، تقويت نهادهاي مدني حامي ايران، طرح خواسته‌هاي عيني نه شعاري و... را افزود.

اما اين دستاوردها همانند هردستاورد ديگري مي‌تواند دچار آسيبهايي شود كه مواردي از آن را نيز در همان ساعات نخست ورود رئيس جمهور شاهد بوديم از جمله اين آسيبها مي‌توان به موارد زير اشاره كرد.

آسيب نخست: تلاش براي مخالف قلمداد كردن عملكرد رئيس جمهور با اصول انقلاب ومنويات رهبري از سوي گروهي از افراطيون مخالف دولت در حالي صورت مي‌گيرد كه اين دكترروحاني بود كه تا اين اندازه مورد اعتماد نظام ورهبري قرار داشت كه اختياراتي تا اين اندازه تام به وي داده شده است وقطعا بخش بزرگي از موفقيتهاي ديپلماتيك كشور مديون ومرهون اين حمايت رهبري خواهد بود، تلاش افراطيون براي ايجاد اين تقابل است كه ممكن از سوي بخشي از حاميان ساده انديش دولت نيز ترويج شود در درجه نخست ظلم به رهبري، انقلاب ودولت است. چرا كه اكثريت قريب به اتفاق مردم، اكنون از مشكلات اقتصادي كه بخش عمده آن ناشي از تحريمهاست به ستوه آمده‌اند و از هرتلاشي براي حل اين مشكلات استقبال مي‌كنند. حال كه اعتماد وحمايت رهبري عامل بازشدن اين مسير شده است، چرا از اين موضوع براي تقويت جايگاه رهبري در جامعه استفاده نشود واغزاض سياسي موجب شود كه تخريب دولت و رهبري وسيله تامين منافع سياسي برخي جريانات سياسي گردد.

آسيب دوم: عدم انتقال درست دستاوردهاي نظام ودولت در اين سفر به دليل برخي رقابتهاي سياسي.

هنوز به ياد داريم موج تملق وستايشي كه پس از سفر محمود احمدي نژاد به سازمان ملل وسخنراني جنجالي وي در دانشگاه كلمبيا انجام شد و موجب توهين به ايران گرديد، در چه حدي بود. حضور روساي قوه مقننه وقضاييه بهمراه دبيرشوراي نگهبان در باند فرودگاه و بسيج شدن صداوسيما ورسانه‌هاي رسمي براي تملق وچاپلوسي از عملكرد احمدي نژاد براي چندهفته، كه به فتح الفتوح ومهمتر از فتح خرمشهرخوانده شدن آن سفر انجاميد.

قطعا كسي انتظار ندارد در مورد دولت يازدهم، چاپلوسي وتمجيد صورت گيرد اما آيا اين هم رواست كه دستاوردهاي نظام ودولت به بهانه هم قبيله نبودن رئيس دولت با برخي جريانات قدرت ناديده گرفته شود؟

آسيب سوم: ساده انگاري وكوچك نمايي مشكلات كشور و اميد به حل يك شبه آن. يكي از انتقاداتي كه به برخي از اعضاي تيم دولت در اين سفر وارد بود، بالا بردن مطالبات وانتظارات از اين سفر بود كه بايد بشدت از اين آسيب مراقبت شود، واقعيت آن است كه مشكلات كشور با نظام بين الملل، يك شبه وبا يك سخنراني وسفر بوجود نيامده‌اند كه يك شبه وبا يك سفر از بين بروند.

گفتگوي تلفني روساي جمهور ايران وآمريكا تنها يك گام ساده در مسيري طولاني است كه بايد منتظر آثار آن در مذاكرات آتي، كه نخستين دوره آن در ژنو در پايان اين ماه برگزار مي‌شود، بود. مخالفان دولت قصد دارند همانند دامن زدن به موضوع "حل مشكلات در صد روز"، حل يكشبه مسايل از طريق مذاكره با اوباما را نيز در دهان دولتمردان گذاشته وبعد از عدم حل شدن آن براي تخريب دولت سوءاستفاده كنند كه در اين مورد نيز بايد مراقبت كامل بعمل آيد ومطلبات وانتظارات افكارعمومي با واقعيات تعديل گردد.
 
منبع: جمهوری اسلامی