این دو، برای جمعی از مردم جامعه خصوصا آنانی که مسایل اجتماعی
را بررسی می‌کنند، ارتباط صددرصدی نیست. این نگرش البته به معنی این نیست
که برهنگی با بی‌بندوباری هیچ ارتباطی ندارد، که حتما دارد، بلکه به معنی
این است که تمامی پوشیده‌ها به‌خصوص درمیان مردان از پاکدامنی بهره ندارند و
نیز نمی‌توان همه آنانی را که از حجاب کامل برخوردار نیستند، به‌خصوص در
میان بانوان، متهم به ناپاکدامنی کرد. شاید کسی چنین ادعایی نکند، اما اگر
برای جوانان به‌ویژه برای تندروها، ظرافت و ابعاد گوناگون این امر بدیهی
شکافته نشود، ممکن است یک نوع افراطی‌گری مزمن که متاسفانه دامن گروه‌هایی
را در کشورهای اسلامی گرفته، در میان تندروهای وطنی نیز دامن بگستراند.
سوای این دیدگاه‌ها و اظهارنظرها، عفاف و حجاب در یک قانون جامع اجتماعی در
کنار هم قرار گرفته و اولیای امور موظف به اجرای آن هستند. اگرچه توفیق یا
عدم توفیق آنان در به‌نتیجه‌رساندن این قانون، یکی از چالش‌های رایج در
میان بلندپایگان مذهبی و سیاسی است. 
