کتاب تاریخ روابط ایران و آمریکا: تابستان ۱۹۵۰، نخستین باری بود که آمریکایی‌ها خود را در پایان یک تظاهرات در معرض خشم افکار عمومی ایران می‌دیدند. با این حال موضوع برجسته این بود که این خشم در این مرحله هنوز جانب آمریکا را نگه می‌داشت. در سال ۱۹۵۰ حتی تندروترین منتقدان آمریکا به زبانی حاکی از تعجب و ناامیدی از آمریکا سخن می‌گفتند، نه از سر خشم. آن‌ها اغلب اظهار می‌کردند که آمریکایی‌ها باید بهتر بدانند که از «اصول خود دور افتاده اند» یا انگلیسی‌های حیله گر آن‌ها را «گول زده اند». حتی در اوج حملهٔ خشم آلود به سیاست آمریکا، [روزنامه]باختر به اصول دکترین مونرو متوسل می‌شد یا هشدار مارک تواین به هموطنان خود علیه امپریالیسم را یادآوری می‌کرد