بخشی از دشواری‌های ما در ایران ناشی از این می‌شود که در زمان جنگ نتوانستیم هماهنگی کامل و مداومی بین وزارت خارجه و وزارت دفاع برقرار کنیم.

یادداشت‌های اسدالله علم: صبح شرفیاب شدم. باز هم تحقیقاتی که در مورد عکس‌های روزنامه کرده بودم به عرض رساندم. ضمناً عرض کردم که یک دختری به نام گ.. شایعات عجیبی در شهر می‌دهد که شاهنشاه عاشق دلباخته او هستید. شاهنشاه که به کسی عاشق نمیشوید! فرمودند: این پدرسوخته را یک وقتی دیده‌ام و من هم این مسائل و حرف‌ها را شنیده‌ام. حتی به گوش نزدیکان علیا حضرت شهبانو هم رسیده [است]. به هر صورت او را احضار کن و بگو اگر از این پدر سوختگی‌ها بکنی، حبس خواهی شد.

شکست ما در ایران را می‌توان به عوامل زیر نسبت داد: تشکیلات ضعیف، سرویس‌های اطلاعاتی ناقص یا نامتناسب، عدم هماهنگی بین وزارتخانه‌ها در واشنگتن، اختلاف بین مقامات وزارت خارجه که باعث سردرگمی، تأخیر، کوتاهی با فلج کامل میشود و نیز حسادت‌های شخصی و توطئه‌ها و بی‌لیاقتی و تنبلی. با قضاوت از روی مطالعاتی که در ایران به عمل آورده‌ام، بسیاری از توضیحات فوق با اوضاع تطبیق می‌کرد.

یادداشت‌های اسدالله علم: شام مهمان سفیر شوروی بودم. مسائل خاورمیانه و عراق و مصر را صحبت کردیم. اینها هم عقیده دارند که [نه جنگ و نه صلح] peace no, war no ادامه خواهد یافت‌.

ما در ایران به هنگام عمل ضعف و تزلزل آشکاری از خودمان نشان دادیم که بی مناسبت نیست دلایل آن را ذکر کنیم. اصولاً تصمیمهای کلی را رئیس جمهوری و وزیر خارجه میگیرند. اجرای این تصمیمها با در نظر گرفتن اوضاع و احوال خاص در سطوح پائین تر صورت میگیرد. وقتی مقامات بلندپایه تصمیمی در یک مورد خاص اتخاذ میکنند، غالباً براساس اطلاعات و توصیه هائی قرار دارد که از ادارات پائین تر وزارت خارجه واصل شده است.

یادداشت‌های اسدالله علم: به منزل برگشتم. به محض ورود شاهنشاه تلفن فرمودند که ببین چه عکسی پدرسوخته‌ها در روزنامه ها از من و هیوم چاپ کرده اند. مثل اینکه من دارم به هیوم تعظیم میکنم. باید پدر اینها را دربیاوری من فوری مشغول تحقیق شدم. معلوم شد یک وقتی شاهنشاه امر فرموده بودند هنگام تقدیم استوارنامه سفرا، عکسهایی که سفرا را زیاد در حال تعظیم نشان میدهد چاپ نکنند. به این دلیل... روزنامه [از دو عکس موجود] آن یکی را چاپ کرده است. باری به هر صورت همه مسئولین را از سردبیر روزنامه اطلاعات تا مسئول کانون خبرنگاران عکاس همه را گرفتم، تا ببینم نتیجه تحقیقات بعد چه می‌شود. ولی از این عمل خودم بسیار ناراحت هستم...

هنگامی که پرزیدنت روزولت در اواخر نوامبر ١٩٤٣ در کنفرانس تهران شرکت کرد درباره مسئلۀ ایران بینش پیدا کرد. او با فکری سازنده به آینده و دوران پس از جنگ می‌نگریست. طی نیم ساعت گفتگویی که با من داشت علاقه شدیدی به حضور مستخدمین امریکائی در ایران نشان داد و همانطور که متذکر شدم این کشور را درمانگاهی برای اجرای برنامه های پس از جنگ خود نامید. او در نظر داشت همان نوع خدمات امریکائی را در نقاط مشکل دیگر آسیا تأسیس کند.

یادداشت‌های اسدالله علم: سر ناهار من پهلوی دست علیا حضرت شهبانو نشسته بودم و دست راست ایشان هیوم نشسته بود، چون مهمان بود. عليا حضرت یواشکی به من شکایت کردند که بیچاره پیر شده و هنگام صحبت مخصوصاً وقتی که شراب میخورد به صورت من تف می پراند! عرض کردم چاره نیست باید تحمل فرمائید.

استقلال و حاکمیت ایران در بهترین شرایط چیزی جز آرزو و وعده و وعید بیش نیست و تا وقتی که این کشور حکومتی نداشته باشد که بتواند اختیارات و مسئولیتهای حاکمیت را بر عهده بگیرد واقعیت ندارد و نمی‌تواند داشته باشد. افزون بر آن شرایط حکومت در ایران مانع از هرگونه تلاش در برقراری آزادیهای اولیه و تأمین پیشرفت اقتصادی و رفاه اجتماعی می شود. اگر ایران می خواهد به ثبات واقعی دست یابد که آن نیز ناشی از آزادیهای سیاسی و افزایش سطح زندگی است دقیقاً باید در امور داخلی آن مداخله به عمل آید.

یادداشت‌های اسدالله علم: صبح سفیر آمریکا را خواستم. موضوع یونان را به او گفتم که من دیروز اشتباه کرده بودم، چون مسافرت شاهانه state Visit می‌باشد. باید رئیس جمهور به سفارت بیاید و این یک [امر حتمی] must هست. او هم قبول کرد. چون سفیر آمریکا از پیش من میرفت که شرفیاب شود و زود به منزل آمده بود، یک ساعتی [مرور کلی] tour d'horizon کردیم. از مسافرت شاهنشاه به کشورهای سوسیالیستی پرسید. گفتم خیلی خوب بود و راضی هستند. بعد گفتم که این کشورهای کوچک به خصوص رومانی و یوگسلاوی چون میخواهند خود را از یوغ مسکو برهانند، خیلی احساس احتیاج به ما می‌کنند، هم چنین لهستان، حتی چکسلواکی هم بی میل نیست. ولی نمی‌تواند، چون قشون روس در آن جا هست، پدرشان را در می آورد.