پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : سرویس تاریخ «انتخاب»: اسدالله علم (۱ مرداد ۱۲۹۸ بیرجند – ۲۵ فروردین ۱۳۵۷ نیویورک)، یکی از مهمترین چهرههای سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ و نخستوزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ بود.
«انتخاب» هر شب یادداشتهای روزنوشت علم را منتشر میکند.
چهارشنبه ۴ بهمن ۱۳۵۱: صبح شرفیاب شدم. موضوع فرمایشات شاهنشاه مطرح شد. عرض کردم: بی نظیر بود. کمتر من فرمایشات به این خوبی دیده بودم، گو این که فرمایشات شاهنشاه هرگز بد و خارج از موضوع نیست. آن دو نکته کوچک را عرض کردم. اولی را قبول فرمودند که از خاطرشان محو شده و افسوس خوردند. از دومی عصبانی شدند که این که تو میگویی، نیست. من هم که نمیتوانم عرضم را ثابت کنم. عرض کردم: این استنباط من است و اگر استنباط خودم را عرض نکنم، به شاهنشاه عزیزتر از جانم خیانت کرده ام. برای این عرض می کنم که فکر بفرمایید. دیگر چیزی نفرمودند.
عرض کردم: صبح ساعت ۶ نیکسون اعلام کرد که متارکه در جنگ ویتنام از دوشنبه آغاز میشود و شرایط صلح را رادیوها به اختصار گزارش دادند. اما عجب صلحی است که قوه متخاصم ویتنام شمالی در ویتنام جنوبی باقی می ماند!... منطق نیکسون و کیسینجر هم این است که اگر میخواستیم آنها را بیرون کنیم، باز هم جنگ ادامه پیدا میکرد. پس تا حالا چرا جنگیدید؟ فرمودند: مثل این است که آمریکاییها میدانند که ویتنام جنوبی مآلا محکوم به پیوستن به ویتنام شمالی است.
سر شام رفتم. اجازه گرفتم فردا صبح شرفیاب نشوم، چون در مجلس سنا که جلسه مشترک مجلسین تشکیل میشود تا در مورد فرمایشات همایونی تصمیم قانونی بگیرد، باید حضور پیدا کنم. فرمودند: عیبی ندارد.