پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
«آن را نکشید، له نکنید و قطعهقطعه نکنید»، این هشدار سید میلر، کمیسیونر کشاورزی تگزاس، به ساکنان از طریق شبکه NBC بود، زیرا یک کرم صافزمینی سمی در شمال تگزاس در حال گسترش است.
به گزارش انتخاب و به نقل از sciencealert؛ اگرچه این گونه مهاجم سالهاست که در آمریکا وجود دارد، بارشهای شدید و مرگبار ایالت که تحت تأثیر تغییرات اقلیمی افزایش یافتهاند، شرایط را برای رشد و گسترش کرم صافزمینی سرچکشی (Bipalium kewense) فراهم کردهاند.
این پلاناریان زمینی، مسطح، به رنگ قهوهای با نوارهای مشکی و دارای سر نیمهماهشکل متمایز، میتواند تا طول ۴۰ سانتیمتر (۱۵.۷ اینچ) رشد کند. مانند بسیاری از گونههای کرمهای صاف، این کرم قادر است از قطعات بدن خود، یک کرم جدید کامل بازتولید کند.
قطع سر کرم تنها باعث تکثیر آن میشود.
«اگر آن را نصف کنید، حالا دو کرم دارید»، میلر به کینان ویلارد از NBC گفت.
در عوض، مقامات توصیه میکنند که با دست خالی کرمهای صاف تماس نداشته باشید، اما در صورت امکان، آنها را داخل کیسه قرار داده و به مدت ۴۸ ساعت منجمد کنید. همچنین از مردم خواسته شده که مشاهدهی این کرمها را به موسسه گونههای مهاجم تگزاس گزارش دهند.
اطلاعات بیشتر درباره کرم سرچکشی
این گونه بومی جنوب شرق آسیا است و در محیطهای گرم و مرطوب رشد میکند، جایی که از حلزونها و کرمهای خاکی تغذیه میکند.
رژیم غذایی آنها باعث میشود گلخانهها محیط مناسبی برای زندگیشان باشند و همین امر موجب میشود که کرم سرچکشی از طریق فعالیتهای باغبانی و صنعت کشاورزی به سرعت گسترش یابد.
این کرمها را میتوان در لایههای برگ، مالچ مرطوب و خاک یافت.
برخی از گونههای Bipalium در مخاط خود نوروتوکسینی به نام تتروتوتوکسین تولید میکنند، اما گاز نمیگیرند و نیش نمیزنند. همانطور که ترزا دلینگر، حشرهشناس دانشگاه ویرجینیا تک در سال ۲۰۲۳ توضیح داد، هدف از این ماده سرکوب طعمه است.
این مسدودکننده کانال سدیم، که در ماهی بادکنکی نیز یافت میشود، میتواند پوست و غشاهای مخاطی انسان و حیوانات خانگی را تحریک کند.
چون این گونه مهاجم است، کرمهای سرچکشی در آمریکا شکارچی طبیعی ندارند. وقتی شرایط مناسب باشد، تعداد آنها میتواند به سرعت افزایش یابد و باعث کاهش کرمهای خاکی شود، موجوداتی که نقش حیاتی در سلامت خاک دارند.
«سایر حیوانات به ندرت پلاناریانهای زمینی را میخورند، زیرا ترشحات سطحی آنها به نظر ناخوشایند و حتی سمی میآید. به دلیل رفتار همنوعخواری، پلاناریانهای زمینی ممکن است خود بزرگترین دشمن خود باشند.»