صفحه نخست

تاریخ

ورزش

خواندنی ها

سلامت

ویدیو

عکس

صفحات داخلی

چهارشنبه - ۲۱ آبان ۱۴۰۴
کد خبر: ۸۹۴۵۲۶
تاریخ انتشار: ۴۱ : ۲۳ - ۲۰ آبان ۱۴۰۴
دلایل اضافی دربارۀ سیاست شوروی را در ویژگیهای اخلاقی و روانشناسی مردم و حکومت آن می‌یابیم. اتحاد جماهیر شوروی بیشتر آسیائی است تا اروپائی، بیشتر شرقی است تا غربی. طرز تفکر و عمل روسها از بسیاری جهات شبیه ایرانیان است، هر چند از جهات دیگر فرق دارد. 
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
سرویس تاریخ «انتخاب»: کتاب ماموریت آمریکایی‌ها در ایران اثر آرتور میلسپو ترجمۀ حسین ابوترابیان در سال ۱۳۵۶ است.
 
آرتور میلسپو متولد مارس ۱۸۸۳ در روستایی در میشیگان، حقوقدان و کارشناس مالی آمریکایی که در سالهای ۱۹۲۲-۱۹۲۷ و ۱۹۴۲-۱۹۴۵ برای اصلاح مالیه به استخدام دولت ایران درآمد. او دانش آموخته (دکترای) دانشگاه جانز هاپکینز و (کارشناسی ارشد) دانشگاه ایلینوی بود‌.
 
دولت شوروی فکر ایجاد حریم امنیت و «منطقه روسی» را مطرح ساخته که شامل کشورهای همجوار آن می‌شود و چنین بنظر می رسد که دولتهای آمریکا و انگلیس نیز این فکر را تشویق کرده اند. سوای روسها کسی نمی تواند دلیل واقعی لزوم ایجاد منطقه روسی را بداند. به عنوان مثال ایران درست به همان اندازه به منطقه هند یا منطقه امپراتوری انگلیس تعلق دارد و اگر لازم شود ایران به منطقه ای تعلق گیرد، این منطقه باید خاورمیانه باشد. 
 
منطقه با مفهوم بین المللی آن باید حدود مشخص داشته باشد. اگر مرزهای منطقه روسی خود روسیه نباشد پس کجاست؟ آیا یک منطقه روسی وسیعتر حدودش جز کرانه های اقیانوس کبیر در آسیا و اقیانوس اطلس در اروپاست؟
 
دلایل اضافی دربارۀ سیاست شوروی را در ویژگیهای اخلاقی و روانشناسی مردم و حکومت آن می‌یابیم. اتحاد جماهیر شوروی بیشتر آسیائی است تا اروپائی، بیشتر شرقی است تا غربی. طرز تفکر و عمل روسها از بسیاری جهات شبیه ایرانیان است، هر چند از جهات دیگر فرق دارد. 
 
دولت شوروی به رغم خصلت دیکتاتوری خود در احساسات مردم شریک است و به آن پاسخ می دهد. توده های روسی دچار یک عشق تقریباً مذهبی به میهنشان هستند. نتیجه جنگ احساسات ناسیونالیستی آنان را تقویت کرده است. در زیر این احساس عمومی می‌توان طرز رفتار یک قوم دهانی، بیسواد، معتاد به فقر و ظلم را تشخیص داد که هیچ سابقه ذهنی از آزادیهای فردی یا حقوق بشر ندارد و فاقد هرگونه آرمان دموکراسی سیاسی است. فقدان آزادی بیان و مطبوعات آنان را تبدیل به افرادی ناآگاه، دنباله رو کورکورانه از غرایز و رهبران، و مطیع و متمایل به دیکتاتوری کرده است. آنان «روسیه مادر» را دوست دارند، به ناامنی واکنش نشان می‌دهند و به قدرت احترام می‌گذارند.