همین که مقدمات کار روبراه و اوضاع روشن شد ما مشاهده کردیم که نمی توانیم کار زیادی انجام بدهیم مگر اینکه تعداد بیشتری امریکائی برای پرکردن مشاغل کلیدی در تهران در اختیار داشته باشیم بخصوص برای نظارت در مؤسسات اجرائی که اکثر کارمندان در آنها انجام وظیفه می کردند و اقدامات سرنوشت سازی انجام می‌دادند. بنابراین پس از کسب نظر سفارت امریکا، من لایحه ای تهیه کردم که دولت در ۲۹ ژوئیه ١٩٤٣ به مجلس تقدیم کرد. لایحه مزبور به دولت اجازه میداد تا شصت نفر امریکایی را برای پر کردن مشاغل در وزارت دارائی و سازمان‌های اقتصادی مربوط به آن با موافقت آن وزارت و بدون مراجعه مجدد به مجلس انتخاب و استخدام کنم.

یادداشت‌های اسدالله علم: راجع به ریچاردسون وزیر جدید دفاع آمریکا، تلگرافی از اصلان افشار سفیر شاهنشاه در واشنگتن رسیده بود، [حاکی از این] که [وی] از دوستداران ایران است و نزدیک به نیکسون. بنابراین برای برنامه‌های نظامی ایران خطری نیست. سفیر آمریکا در ایران - فارلند ــ هم این مطلب را تأیید کرد. عرض کردم وقتی معاون یا مدیرکل وزارت خارجه بود، به ایران آمده و شرفیاب شده است. فرمودند: به خاطر دارم...

نارضایتی کارمندان دولت گاهی تمام فعالیت‌های دولت را به وقفه تهدید میکرد. اعتصابات و تهدید به اعتصاب در میان کارمندان وزارتخانه‌ها و کارخانه‌ها رواج داشت. به نظر نمی‌رسید دولت هیچ کاری جز تسلیم داشته باشد. با وجود این به علت زیر بار نرفتن من در تأیید اضافه حقوق اعتصاب کنندگان سرانجام مهندسین و بسیاری از کارمندان، با همان حقوق‌های سابق بر سر کارهایشان بازگشتند

یادداشت‌های اسدالله علم: صبح شرفیاب شدم. عرض کردم: موضوع بذر سیستان را که امر فرمودند تحقیق کنم، آن چه مسلم است از پول مرحمتی شاهنشاه که در اختیار استاندار بود - دو ملیون تومان - یک حبه بذر یا یک قرآن به دست مردم نرسیده. به قدری عصبانی شدند که تلفن را برداشتند و به نخست وزیر با تغیّر فرمودند: همین الان این مردکه را معزول کنید.

تصویری از درب مسجد سپهسالار در تهران در ۱۹۶۷ میلادی را مشاهده کنید.

تصویری از یک بلیت بخت‌آزمایی در سال ۱۳۱۳ برای تکمیل ساختمان آرامگاه و تجلیل جشن هزار ساله فردوسی را مشاهده کنید. بهای بلیت ده ریال بوده است.

تصویری از یک خیابان در پایتخت در دهه ۱۳۳۰ را مشاهده کنید.

به این توافق رسیدیم که بودجه ارتش را ۱۰ میلیون دلار اضافه کنیم. من امیدوار بودم مجلس مسئله را با دقت کافی و به نحوی سودمند مورد بررسی قرار دهد، ولی نمایندگان بعضی سی با سکوت بی روح و بعضی با نمایش شورانگیز خود مطیعانه از خواسته های شاه پیروی کردند.

یادداشت‌های اسدالله علم: سر شام علیا حضرت ملکه پهلوی رفتم. علیا حضرت شهبانو به علت کسالت ولیعهد تشریف نیاوردند. موضوع مهمی نبود. سر شام تمام وقت بین علیا حضرت ملکه پهلوی و شاهنشاه صحبت از بدبختی والا حضرت شهناز بود، که متأسفانه صحیح هم هست.

تصویری از یک زن در مقابل یک آبمیوه فروشی در تهران، در سال ۱۳۷۷ را مشاهده کنید.