قسمت صدم خاطرات میلسپو: شوروی‌ها برای پیشبرد اهدافشان مایل‌اند شمال ایران خودمختار باشد و در عین حال یک حکومت «دوست» در تهران مستقر باشد؛ منظور آنان از حکومت «دوست» این است که تابع مسکو باشد

ممکن است ما تا حدودی با واقع گرائی روسها موافق باشیم ولی نمی توانیم با هدفها و شیوه های شورویها موافقت کنیم. افزون بر آن باید در نظر داشته باشیم که وقتی سیاستمداران شوروی درگیر تبلیغات علیه انگلیسیها می شوند از استقلال و حاکمیت ایران دفاع و دخالتهای ناروای آنان را در امور داخلی ایران محکوم می‌کنند. شورویها طبعاً مایل‌اند که لندن و واشینگتن از چنین دخالتهائی خودداری کنند، چون وقتی آنها سیاست عدم مداخله را رعایت کنند ایران را در بست در اختیار شوروی قرار خواهند داد. 

 

دولت شوروی ظاهراً خواستار سلطه تمام عیار و انحصاری بر سراسر ایران و دسترسی به خلیج فارس است ولی هدفهای واقعی تر و فوری تر آنها متوجه شمال می‌شود با این فکر که این بخش از ایران را به یک شکارگاه اختصاصی و در بسته اقتصادی روسیه تبدیل کنند. شورویها برای پیشبرد اهدافشان مایل‌اند شمال ایران خودمختار باشد و در عین حال مایل‌اند یک حکومت «دوست» در تهران مستقر باشد. منظور آنان از حکومت «دوست» این است که تابع مسکو باشد. آنها خواستار یک حکومت بیطرف و دوست با همه قدرتها نیستند. نیز برابری فرصتهای اقتصادی را طالب نیستند. آنچه آنها واقعاً طالب‌اند یک موقعیت ممتاز و ترجیحی سیاسی و اقتصادی است. قصدشان این است که ایران را بصورت یک کشور دست نشانده درآورند و برای نیل به این هدف باید انتظار داشت که از هر شیوه ای بجز تصرف کشور به زور استفاده کنند، افکار عمومی آمریکا و انگلیس را خشمگین سازند یا به جنگ دامن بزنند.