آیا سیاهپوستان باز هم به اوباما رای می دهند؟/ اوباما، باعث نفرت بیشتر نژادپرست ها از سیاهپوستان شد

انتخاب نخستین رییس جمهوری آفریقایی تبار در ایالات متحده آمریکا نقطه عطفی در تاریخ این کشور محسوب می شود. چهار سال از آن زمان می گذرد و دیگر از مساله نژاد پرستی در این کشور سخنی گفته نمی شود.

به گزارش سرویس بین الملل انتخاب , آیا این بدان معناست که نژاد پرستی در ایالات متحده آمریکا دیگر یک مساله نیست؟ در همین زمینه یورونیوز به سراغ الانو هولمز نورتون، دموکرات کهنه کار کنگره و فعال حقوق مدنی رفته و نظرات او را جویا شده است. به باور او نژادپرستی هنوز هم وجود دارد و به دلایل سیاسی به حاشیه رانده شده است.

الانو هولمز نورتون: "آنچه به سختی می توان شناسایی کرد نشانه های نژادپرستی است. واقعیت این است که در ظاهر و صورت نمی توان نژاد پرستی را به وضوح دید. سفید پوستان در رفتارهای ظاهری خود نژادپرستی را بروز نمی دهند. اما در ورای این صورت، عمیقا با نژادپرستی روبرو هستیم.”

بنابر نظرسنجی موسسه ایپسوس که قبل از انتخابات 2008 صورت گرفت، آراء اوباما چنانچه یک سفید پوست بود، شش درصد افزایش می یافت.

الانو هولمز نورتون:"رییس جمهور جیمی کارتر، آخرین نامزد دموکرات بود که توانست اکثریت آراء سفید پوستان را جذب کند. اگر برای یک سفید پوست، وضعیت این چنین است، می توان تصور کرد که برای نخستین نامزد سیاهپوستی که رییس جمهور می شود جذب آراء سفید پوستان چقدر دشوارتر است.”

آمارهای اخیر اداره آمار ایالات متحده آمریکا برای نخستین بار از برتری تعداد متولدین رنگین پوست نسبت به متولدین سفید پوست در تاریخ این کشور حکایت دارد. این بدان معناست که در حالیکه سفیدپوستان هنوز اکثریت جمعیت آمریکا را تشکیل می دهند اما نسبت جمعیتی به نفع آنها نخواهد بود و این تحول جمعیتی پیامدهای اجتماعی و سیاسی عمده ای به دنبال دارد.

الانو هولمز نورتون:"موضوع فقط اکثریت رنگین پوست جمعیت نیست بلکه با جمعیتی روبرو هستیم که اکثرا متعلق به نسل خاصی هستند و یک تهدید به شمار می رود و رییس جمهور تحت تاثیر این تغییرات اساسی در یک جامعه مدرن قرار می گیرد.”

به باور نورتون، واقعیت این است که تبار اوباما از سوی بسیاری از جمهوریخواهان شدیدا محافظه کار هنوز هم با انتقاداتی روبرو است.

الانو هولمز نورتون: "آنها دقیقا می گویند که یک رییس جمهور سیاهپوست همین که سیاهپوست است به اندازه کافی بد است. چه برسد به اینکه پدرش هم آفریقایی باشد. آنها می گویند این مرد را نمی خواهیم. مهم نیست شواهدشان چیست. اینها مواردی هستند که آنها هرگز مایل نیستند بیرون از چهاردیواری خانه هایشان از آن سخنی بگویند. اما این موضوع آن قدر آشکار است که نمی توان آن را پنهان کرد.”

جدا از موضوع نژاد، مذهب نیز در عرصه سیاسی آمریکا نقش مهمی ایفا می کند.
در حالیکه بسیاری از ناظران به این موضوع به عنوان جلوه استثنایی آمریکا می نگرند، نورتون چنین استدلال می کند: "باید به این موضوع توجه داشت که مذهب در اواخر قرن بیستم سیاسی شده است. بیشتر نامزدهای ریاست جمهوری از دین و مذهب خود سخن می گویند و اینکه آنها را نجات داده است. چرا؟ برای اینکه می خواهند از ارزشهای خود بگویند و به این طریق توجه مردم را به خود جلب کنند. حتی رییس جمهور نیز از مذهب مسیحی خود می گوید.”

کثرت گرایی گروه های مذهبی در آمریکا در موضوعات دیگری نظیر سقط جنین منعکس شده است. 35 سال پس از آنکه دادگاه عالی ایالات متحده آمریکا به زنان حق سقط جنین را اعطا کرد، هنوز هم این موضوع نقش برجسته ای را در حیات سیاسی آمریکا بازی می کند.

الانو هولمز نورتون:"موضوع بحث برانگیز سقط جنین را در نظر بگیرد. با احترام به نظر و دیدگاه آنهایی که به دلایل وجدانی مخالف سقط جنین هستند، ولی بسیاری از ما نمی خواهیم در برابر آنهایی که می خواهند این موضوع قانونی شود و همه در برابر آن تسلیم شویم، کاری انجام دهیم. این معنای جامعه آزاد نیست که به مذهب احترام می گذارد و سعی می کند آن را خارج از زندگی و عرصه عمومی حفظ کند.”

در حالیکه برخی مدافعان حقوق بشر از دستاوردهای حاصله سخن می گویند، برخی دیگر بر این باورند که برای از میان برداشتن شکاف عمیق اقتصادی بین گروه های قومی در آمریکا هنوز راه درازی در پیش است.