مافیایی که به چشم نمی‌آید

امروز می‌خواهیم برایتان از مافیای بزرگ و بی‌رقیب در بخش کوچکی از اقتصاد بگوییم؛ مافیایی که نه به چشم می‌آید و نه کسی را توان مقابله با آن است. این‌جا و در این کادر خبری از مافیای نفتی، مافیای مسکن و چندین و چند مافیای دیگر که در بزنگاه‌های دولت نهم و دهم همواره تهدید به رونمایی شدند، نیست.

می‌خواهیم برایتان از مافیای نیمه‌‌شب‌های تهران بگوییم. برای همین شما را به میدان میوه و تره‌بار مرکزی تهران می‌بریم تا شاید حین پرسه زدن با حجره‌های دربسته‌ای مواجه شوید که روبه‌روی آن‌ها کامیون‌هایی با بار میوه و صیفی‌جات صف بسته‌اند. تعجب نکنید این حجره‌ها پایگاه اصلی مافیای توزیع میوه و تره‌بار در تهران هستند؛ همان‌هایی که تمامی امور خود را تلفنی انجام داده است و به حضور فیزیکی در بازار نیازی احساس نمی‌کنند. با پرسه زدن در این موقع شب آن هم در جایی از این شهر که گویی تافته جدابافته از پایتخت است بازار دلال‌ها را نیز مشاهده خواهید کرد؛

بازاری که در آن دلالان اقلام مورد نظر خود را خریداری کرده و پس از گلچین کردن، این اقلام را با توجه به نوع و کیفیت به قیمت‌های دلخواه به فروش می‌رسانند. باور کنید این‌جا تهران است و زیر پوست شب‌های آرام این کلانشهر، کمی آن‌طرف‌تر از جایی که همه ما در حال استراحت هستیم، تکاپوی عجیبی وجود دارد و همین تکاپو شعب بانکی حاضر در این بازار را مجبور به شروع فعالیت از آغازین ساعات روز کرده است.

از میوه‌های خاص و نایاب استوایی و حجره‌های دربسته و همچنین بازار دلالی که بگذریم آنچه بیشتر از همه نمود دارد داخلی بودن بخش عمده اقلام موجود در بازار مرکزی میوه و تره‌بار است؛ اقلامی که صاحبان حجره‌های خالی با‌ هزار و یک ترفند در قیمت‌گذاری آن‌ها دخیل هستند.

پیش‌خرید محصولات، پرداخت مساعده و دامپینگ، شاید پیش‌پاافتاده‌ترین شیوه‌های تاثیرگذاری بر بازار باشند در برابر نفوذ در شبکه قیمت‌گذاری سازمان میدان‌ها، محدود کردن عرضه برخی از اقلام خارجی و داخلی. تره‌باری که باشید بی‌شک فکر رقابت یا مقابله با برخی از افراد رنگ از رخسارتان خواهد برد؛ افرادی کمتر از انگشتان یک دست...

منبع: بهار