طفل معصوم و اداره کشور!

حجت الاسلام والمسلمین رسول جعفریان در خبرآنلاین نوشت:

 آیا خوب بودن، برای ریاست شرط لازم است یا کافی؟ اگر اشتباها جای این دو را عوض کنیم چه اتفاقی خواهد افتاد و مدیریت کشور به کدام سمت خواهد رفت؟

اصطلاح طفل معصوم در فرهنگ ما با این تفسیر و توجیه است که بچه هیچ گناهی ندارد. اما اگر کسی طفل معصوم یا در حکم طفل معصوم بود، آیا شایستگی آن را دارد که ریاست یک کشور بلند مرتبه ای چون ایران را که همزمان نیازمند اصلاحات اجتماعی و سیاسی و اخلاقی فراوان است، بر عهده گیرد؟
این شرایطی است که در سال 84 هم داشتیم و بدون آن که تامل کنیم، فردی بی تجربه را که آن زمان بی گناه می نمود، به ریاست برگزیدیم و کشور را در اختیار او گذاشتیم، اقدامی که باید از آن تبری بجوییم. در سال 88 همان تبلیغات دینی و سیاسی اثر خود را کرد و باز آن وضعیت ادامه یافت. البته این بچه شبه بی گناه، این مدت بالغ شد و معلوم شد خیلی هم بی گناه نیست. به علاوه درست عین بچه ها گاه قهر هم می کرد و مانند برخی از بچه ها لجبازی هم داشت.
اکنون امر این کشور مهم را که از نظر اقتصادی و سیاسی دچار وضعیت ویژه است، باید بدست کاردانی سپرد که نه مانند طفل معصوم بلکه فردی با تجربه در عرصه های مختلف باشد. فردی که بتواند کشور را از وضعیت فعلی خارج کرده و آب رفته را به جوی باز گرداند. این بر عهده مردم است.
نفس این که کسی آدم خوبی است، حتی فکر دینی درستی هم داشته باشد، برای مدیریت کفایت نمی کند. ما نباید این اشتباه را دوباره تکرار کنیم چون وقت تبری جستن نداریم. این نباید، شامل افراد با تجربه ای هم می شود که خودشان در مقامات مختلف شاهد دشواری کار اداره کشور بوده اند و اکنون باز ممکن است از سر لجبازی یک آدم خوب اما نابلد و بی تجربه را توصیه کنند.
این که ما در دو دوره اخیر با شعار پیش رفتیم و گرفتار تحریم های کمرشکن شدیم، در کنار ایرادی که بارها مقام معظم رهبری در باره سهم مدیریت کشور در وضعیت اقتصادی بد موجود بیان کرده اند، همه و همه نشان می دهد که ما یک مذاکره کننده نیرومند در وزارت خارجه و بخش های مربوطه نداشته ایم که بتواند ما را بسلامت عبور دهد. در واقع، کار شعار دادن را خوب انجام می‌دادند، اما راه مذاکره و معامله را نمی دانستند. بماند که این شعارها گاه، کار را خرابتر هم کرده است.
اگر بخواهیم از گذشته عبرت بگیریم، باید ظرفیتی را که ریاست جمهوری در این کشور دارد در نظر گرفته و آن را به دست طفل معصوم نسپاریم، حتی اگر خیلی اظهار مردمی بودن کند و به اصطلاح خاکی هم باشد و مسیر آبهای فاضلاب شهری را هم برای فیلم برداری یا حداکثر برای خدا تمیز کند. مهم آن است که به تعبیر خداوند «القوی الامین» باشد، نیرومند و امین. [ان خیر من استاجرت القوی الامین]
صد البته خداوند حافظ این کشور و ملت است و ان شاءالله آنچه را مصلحت می داند برای این امت مرحومه مقدر خواهد فرمود.