arrow-right-square Created with Sketch Beta.
کد خبر: ۱۱۳۷۴۵
تاریخ انتشار: ۱۰ : ۱۳ - ۰۸ خرداد ۱۳۹۲

نامزدی که نتواند 6 همکار خویش را راضی به همکاری نماید، به درجه‌دار و سرباز تن می‌دهد

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
نماینده مردم تهران در نطق خود در مجلس اظهار داشت: نامزدها با صراحت باید بگویند که با کدام رویکرد و کارکرد دولتهای سازندگی، اصلاحات و احمدی نژاد موافق و با کدامشان مخالفند تا معلوم شود در صورت صدارت با مردم و کشور چه می کنند.

احمد توکلی نماینده مردم تهران در نطق امروز خود در صحن علنی مجلس شورای اسلامی اظهار داشت: انشاالله 16 روز دیگر مردم برای انتخاب رئیس جمهور دولت یازدهم به پای صندوق های رای می روند و اینجانب به اقتضای لطف خدا و کسب تجربه نکاتی را در این خصوص عرض می کنم.

گزیده سخنان توکلی به این شرح است:
  • ابتدا باید بدانیم کشور در چه وضعیتی قرار دارد، اگر ابعاد امانتی را که می خواهیم به یکی از 8 نامزد بسپاریم ندانیم ای بسا اشتباهات تکرار شود.
  • مهمترین موضوع کشور شرایط بد اقتصادی است. اقتصاد ملی دچار رکود تورمی است. یعنی نرخ بیکاری و تورم همزمان بالاست. سوء سیاست، ضعف مدیریت، نداشتن الگوی درست و استبداد رای و دشمنی های کینه ورزانه قبل با ملت ایران در قالب تحریم ها، هم اکنون کشور را دچار نرخ رشد منفی تولید و نرخ تورم 32 درصد کرده است.
  • بازار متلاطم ارز نزدیک به یک و نیم سال است تقریبا از مدیریت بی بهره بوده است. بی ثباتی را به عرصه اقتصاد کشور تحمیل کرده است. طبق تجربیات کشورهای مختلف حتی درمان بحران های ضعیف تر با تدابیر عاقلانه حدود دو سال طول می کشد.
  • از نظر اجتماعی لااقل گسست بین نسلی، قانون شکنی و شکاف طبقاتی با عوارض بی شمارش پیش چشم ماست و از حیث فرهنگی نیز در کنار توفیقات برجسته، علمی، فرهنگی و هنری و نیز جلوه های اخلاق و فداکاری، رواج دروغ، ریا و تزویر، آزار دهنده است.
  • در سیاست خارجی مقاومت به حق مردم و نقش فزاینده ایران در منطقه قابل انکار نیست ولی تحریم های ظالمانه عرصه را بر مردم تنگ می سازد، البته افراط و تفریط برخی مسئولان در افزایش هزینه های تحریم موثر بوده است.
  • در این وضعیت به چه کسی باید رای داد؟ به نامزدی رای دهید که تحلیل درستی از رویکردها و کارکردهای دولتهای پیش از خود به ویژه دولت فعلی داشته باشد. مثلا رویکردهای دولت فعلی از جمله عدالت خواهی، استقلال طلبی و مردم خواهی، همه مطلوب بود ولی اکثر کارکردها در جهت دیگری سیر کرد و رویکردها در دولت دهم تغییر منفی داشت.
  • نامزدها با صراحت باید بگویند که با کدام رویکرد و کارکرد دولتهای سازندگی، اصلاحات و احمدی نژاد موافق و با کدامشان مخالف اند تا معلوم شود در صورت صدارت با مردم و کشور چه می کنند.
  • رئیس جمهور باید صادقانه به نظام وفادار و معتقد به ولایت فقیه و در عین حال صاحب نظری با استقلال رای باشد که خود مسئولیت کارهایش را بر عهده بگیرد و باری را که وی باید به دوش خود بکشد را به گردن رهبری و یا سایر ارکان ها نیندازد.
  • رئیس جمهور باید علاوه بر رجل سیاسی و مذهبی بودن باید فردی مجرب در مدیریت کلان باشد. نامزدهایی که از چنین تجربه ای بی بهره اند و حتی کسانی که مدیر ستادی بوده اند و تجربه ای از پیچیدگی های مدیریت صف نیندوخته اند، قادر نخواهند بود کشور را آن هم پس از آسیب سالهای اخیر اداره کنند. چه برسد به اینکه بخواهند تحول ایجاد کنند.
  • ساده انگاری و دادن وعده حل مشکلات به شکل ضرورتی و سریع یا نشانه فقدان دانش و اقتصاد است یا حاکی از سیاسی کاری و یا مردم فریبی است.
  • نامزدهای بی تجربه و کم تجربه را کنار بگذارید. حتی مجربان آنها نیز علامه دهر نیستند. باید به صورت گروهی کار کنند. اصل 60 قانون اساسی اعمال قوه مجریه را وظیفه رئیس جمهور و وزرا می داند. یعنی قوه مجربه به ریاست رئیس جمهور و جمعی از سیاست مداران مجرب تشکیل می شود.
  • در سال 84 به آقای احمدی نژاد پیشنهاد دادم که سه نفر از رقبای باتجربه اش را برای عضویت در کابینه دعوت کند، ابتدا پذیرفت اما بعد پیغام داد من در دولت ژنرال نمی خواهم و بعد دیدیم که چه شد. اکنون نیز باید مشخص شود که نامزدها با چه افرادی می خواهند کشور را اداره کنند تا مردم بدانند سکان داران قوه مجریه که می خواهند در کنار ناخدا قرار بگیرند چند مرده حلاج هستند.
  • هر نامزدی باید معاون اول، رئیس کل بانک مرکزی، معاون برنامه ریزی، وزیر کشور، وزیر خارجه و وزیر اقتصاد خویش را پیش از روز رای گیری مشخص و اعلام کند و اگر نامزدی نتواند 6 همکار خویش را پیش از رای گیری راضی به همکاری نماید باید شک کرد که او قادر به اصلاح امور باشد چون احتمالا ژنرال و افسر ارشد که هیچ، افسر جزء هم نخواهد داشت به درجه دار یا سرباز تن می دهد. چنانچه احمدی نژاد چنین کرد.
  • نامزدها باید به جای ردیف کردن طولانی اهداف خود در هر حوزه یکی دو دغدغه اصلی خویش را بیان کنند و با صراحت بگویند که با چه راه کارهایی و سیاستی به دنبال حل آن خواهند بود. مثلا روشن و صریح بگویند با بازار ارز چه می کنند؟ با نرخ ارز چطور؟ هدفمندی رایانه ها را چگونه هدایت می کنند؟ با رایانه نقدی چه خواهند کرد؟ تولید را چگونه سر و سامان خواهند داد؟ در دوران دو سه ساله رکود از مستضعفان جامعه چگونه حمایت می کنند؟ دقیقا با فساد اقتصادی چگونه برخورد خواهند کرد؟ یا در عرصه سیاسی به روشنی بگویند که با رسانه ها چگونه برخورد می کنند؟ نظرشان در مورد حزب و تحزب چیست؟ برای نجات بودجه دولت از نفت چه خواهند کرد؟
  • دیپلماسی اعلام موضع نیست و مذاکره یک چانه زنی مدبرانه است. نامزدها باید با صراحت بگویند تنش زدایی همراه با محور شرارت خوانده شدن یا تعاملی که نتیجه آن صدور حکم جلب برای آقای هاشمی رفسنجانی در قضیه میکونوس بود، یا کاغذ پاره خواندن قطعنامه ها و یا مشکلات را به گردن تحریم انداختن، به کدام گرایش دارد؟
  • نامزدها به صراحت موضع خویش را درباره رویکردها و کارکردهای دولت گذشته و به ویژه دولت احمدی نژاد معلوم کنند و خلاصه آنکه نامزدها را باید به دو دسته مجرب و غیر مجرب تقسیم کرد و در عین حال از همه خواست که بگویند با کی می آیند؟ با چی می آیند؟ و برای حل کدام مشکل اولویت قائل اند؟
نظرات بینندگان