قیمت خودرو در کش و قوس بحث ها، بازار کار خودش را می کند!

میهن صنعت: داستان قیمت گذاری خودرو به منوال چند ماه گذشته ادامه دار شده و وضعیت بازار با شرایط پیش رو هرروز بدتر از قبل می شود.

داستان قیمت گذاری خودرو به منوال چند ماه گذشته ادامه دار شده و وضعیت بازار با شرایط پیش رو هرروز بدتر از قبل می شود. چیزی که در میان نشست ها و بحث های هر دو طرف مشاهده می شود اصرار بر درستی ادعاهای خودشان است و نقد این مطلب را باید در وسط کشیده شدن پای دولت در قیمت گذاری خودرو دانست.

قصد آن را نداریم که میان دو گروه شورای رقابت و سازمان حمایت قضاوت کنیم اما در استدلال نباید اخلاق مداری را فراموش کرد. بزرگترین دغدغه ی خودروسازان و سازمان حمایت این است که وقتی با شرایطی روبرو هستند که نسخه ی شورای رقابتی ها شفابخش نیست نمی توانند تنها به دلیل اینکه شورای رقابت وظیفه ای را از دولت دریافت کرده و آن هم تعیین قیمت خودرو براساس مشی علمی است عمل کنند.

هیچکس نیست که از شرایط اقتصادی فعلی خبر نداشته باشد و از فشارهایی که در بخش صنعتی به وجود آمده نگران نباشد. توضیحی که فکر می کنیم برای شورای رقابتی ها نیز قابل قبول است.

 مدتی پیش که نرخ برخی از خودروها بر اساس میزان تورم بخشی از سوی بانک مرکزی اعلام شد باز هم صدای شورای رقابتی ها در آمد که این اعلام با واقعیت سازگاری ندارد و باید تجدید نظر شود!

از یاد نبریم که ظرف همین چند مدتی که فرمول ابداعی همکاران دکتر پژویان در شورای رقابت، ملاک قرار گرفت بازار از حالت لرز به تشنج رفت چیزی که خود شورای رقابتی زودتر از همه فهمیده بودند.

بعلاوه دکتر پژویان در یکی از مصاحبه های خود در چندروز گذشته با ادعای اینکه مشکل اساسی ما بودن سازمانی به عنوان سازمان حمایت است و این در هیچ کجای دنیا اتفاق نمی افتد سعی در بیهوده بودن سیاست های به وجود آمده ی حاصل از این سازمان در چندسال گذشته کرد که این در مکتب اخلاقی پسندیده نیست.

سازمان حمایت حتماً در روند فعالیتهای خود در چندسال گذشته با انتقادهایی هم همراه بوده و خالی از اشتباه عمل نکرده اما بودن نهاد شورای رقابت نیز برای خیلی ها جای سؤال دارد! این هم که دولت پایش در قیمت گذاری باز می شود باعث ضرر می گردد بعد هم انگار نه انگار جای سؤال دارد!

البته انتقادهای ما به دکتر پژویان و مجموعه ی محترمشان باعث آن نمی شود که از دیدن اشتباهات سازمان حمایت و گروه خودروساز کوتاه بیاییم. چطور می شود سازمان حمایت با اینهمه تجربه در مواجه شدن با شرایط بحرانی اینبار از مدیریت کردن ضعف نشان دهد و آیا برای مهار این بحران نمی شد هیچ کار گروهی را راه انداخت؟

ما داریم در مورد محصولی به نام خودرو صحبت می کنیم که به وجود آمدنش یعنی هماهنگی صد یا هزار مجموعه با هم. ما در شرایطی از سازمان حمایت و خودروسازان می توانیم انتظار داشته باشیم این مجموعه ی بزرگ را مدیریت کنند که ما برای کمک به آنها حداقل پارامترها را فراهم می کردیم و آن هم مساعد کردن شرایط بازار برای تطبیق با سیاستهای جدید قیمت بود اما وقتی از این حداقل عاجزیم چطور می خواهیم کسی حداکثر ما را با بهترین زمینه فراهم کند؟

البته میشد مجموعه ای را برای این این کار بسیج کرد تا هم از نزدیک شرایط را بسنجند و هم راه حلها را.

اما تعریف کمک در این روزها برای آن دسته که فکر میکنند سازمان حمایتی ها و خودروسازان واقعیت را تحریف می کنند تا سود بیشتری عایدشان شود بالا نشستن و گفتن لنگش کن بود.

ارزش ریالی ما در چندسال گذشته یک نمودار رو به سقوط است که مسائل جانبی زیادی باعث آن شده که مهمترینش کاهش نقدینگی، زیاد شدن تورم و افزایش قیمت ارز است که بخش صنعتی ما متغیر وابسته ی اینهاست این در حالیست که با این اوضاع و بحث ها و کشمکش ها از سند چشم انداز فاصله می گیریم و این دعوا دیگر از شورای رقابت و سازمان حمایت خیلی جلو می زند و اینکه در نهایت مصرف کننده تاوان می دهد و معلوم نیست که چه کسی از مصرف کننده عذرخواهی می کند؟