پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : عباس کیارستمی کارگردان برجسته کشورمان
اخیرا با تشکیل کارگاههای فیلمسازی در تلاش است تا با انتقال تجربیات خود
در زمینه فیلمسازی و نیز هنرهای بصری از جمله ویدیوآرت به نسل جدید و جوان
خطی را از گذشته به امروز و آینده متصل کند.
این
ایده و تلاش باعث شده است تا وی در طول سال اقدام به برپایی کارگاهها در
سراسر جهان کند. وی اخیرا به دعوت جشنواره فیلم هنگکنگ و پروژه سینهفان،
اقدام به تشکیل کارگاهی آموزشی در هنگکنگ کرد و در حین برپایی بازار هنر
بازل (شعبه هنگکنگ) نیز در پانل گفتوگویی شرکت داشت.
اما
این کارگردان نامی و برنده نخل زرین فستیوال کن دغدغهها و نگرانیهای
فراوانی نیز در زمینه آینده و وضع موجود جامعه ایران دارد.
وی
در گفتوگویی کوتاه با «شرق» میگوید: «بین اطرافیانم هیچکس را نمیبینم
که بارقهای از امید به فعالیت، داشته باشد. این ناامیدی عام باعث شده است
تا هنرمندان کمکارتر شوند و تولید مطلوبی در زمینه فرهنگ و هنر نداشته
باشیم. من نمیدانم این وضع تا چه زمان ادامه مییابد اما باید کاری کرد تا
فضای جامعه از این حالت خارج شود.»
کیارستمی
در ادامه میافزاید: «فرصت زیادی در اختیار نداریم و آلترناتیو یا
جایگزینی هم پیدا نمیشود پس باید خودمان تلاش کنیم و به نتیجهای مطلوب
برسیم.»
وی
درباره وضعیت اقتصادی نیز گفت: «این چیزی نیست که تنها من بگویم بلکه حرف و
عقیده بسیاری از سیاستمداران داخلی نیز هست که موقعیت مناسبی به لحاظ
اقتصادی نداریم.»
کیارستمی
با طرح یک پرسش نگرانیهای خود را اینچنین عنوان میکند: «من به سرنوشت
خودم، کشورم و ملت ایران علاقهمند هستم و در حال حاضر نمیدانم به کدامیک
از نامزدهای ریاستجمهوری رای دهم. این نامزدها قبل از این هم در
جایگاههای مختلف مسوولیتهایی داشتهاند و برخی از مشکلات امروز ما ناشی
از عملکرد دیروز آنهاست. حال بازهم باید از همین تعداد یکی را انتخاب کنیم.
تکلیف ما مشخص نیست. حرفهای چه کسی را باور کنم؟»
کیارستمی
در ادامه با اشاره بر نوع برخورد نامزدهای ریاستجمهوری میگوید: «گروهی
از این نامزدها قول اصلاح امور به شکل کوتاهمدت میدهند و گروهی دیگر
طرحهای درازمدت دارند اما حقیقت این است که کارد به استخوان رسیده است.
نگرانی اصلی من مسایل اقتصادی است که همگان را به اشکال مختلف فلج کرده
است. نگرانی من در زمینه آزادی نیست. چون بیش از حد معمول آزادی داریم. شما
نمیتوانید تصور کنید که در برخی کشورها مردم چقدر با احتیاط حرف
میزنند.»
وی
با تاکید بر غیرسیاسی بودن نگرانیهایش میگوید: «بهتر است کار سیاسی را
به مدیران سیاسی واگذار کنیم. پرسشهای من اقتصادی است چون مهمترین شاخص
توسعه یک کشور است و بسیاربسیار مهم. شما هر روز حساب بانکی خود را چک
میکنید و نه حساب آزادیهایتان را. ما در ایران تا حدود زیادی امنیت سیاسی
و اجتماعی داریم اما امنیت اقتصادی به هیچوجه؛ وگرنه من نمیتوانستم الان
با شما صحبت کنم.»