مقصران رکود صنعت خودرو چه کسانی هستند؟

میهن صنعت: از بهمن ماه 91 تا امروز صنعت خودرو روزهای جهنمی را پشت سر گذاشت و جدای نحوه ی تعیین قیمت بداخلاقی هایی در این حوزه به وجود آمد که نباید ساده از کنار آن گذشت.

کجرویهایی که یا براساس نظرات کارشناسی نشده یا به منظور آرام کردن اوضاع صورت گرفت امروز آفت این صنعت شده تا جایی که خودورسازان این روزها برای بقا می جنگند. صنعتی که به عنوان یکی دوقطب اصلی در اشتغالزایی بود حالا کارش به جایی رسیده که هیچکس جرأت ندارد در مورد اتفاقات اخیر این حوزه ی صنعتی نظر بدهد.

اصلی ترین انتقادی که به نحوه ی تعیین سیاستها در بخش خودرویی وارد است آزمایش راههایی است که به بن بست رسیدن آن دیگر نیازی به توضیح ندارد اما نبود کارشناسانی که بتوانند اوضاع را سر و سامان دهند باعث شد که بخواهیم این راههای رفته را تقویت کنیم و این یک عامل قوی در ادامه دار شدن کشمکشها شد.

در واقع بحثهای بازار خودرو را محلی برای تسویه حسابهای گروهی تبدیل کردیم که بدون تردید مثال خواب رفته و به خواب زده در این مورد مصداق دارد زیرا پر واضح بود که راه را اشتباه پیموده ایم ولی دوست نداشتیم اعتراف کنیم که ما برای این کار به قدر کافی بلد نبودیم. از کنار این لجبازیهای ادامه دار که بگذریم مهیا نشدن زمینه ی رقابت عامل دیگری بود که دو ضربه ی عمده به خودروسازی کشور زد؛

نبود الگوی درستی که بتوان با آن سطح کیفی را سنجید و در این مقایسه به سطوح قابل انتظار دست یافت و فراری دادن سرمایه های خارجی در بخش داخلی تولید خودرو که این مورد دوم ضربه ی جبران ناپذیری در یکی دو سال گذشته به صنعت خودرویی ما زد.

پرورش کار اجرایی در شعار تولید ملی مستلزم جذب نقدینگی در بخش خودرویی بود که متأسفانه فراهم نشدن شرایط مساعد برای واردات سالم که می توانست ما را در معادلات بازار بین المللی بازی دهد یکی دیگر از علتهایی بود که باعث شد ما توی خودمان به بن بست برسیم و هیچ دستی دست خودروی ما را نگرفت.

از طرفی با محور قرار دادن افزایش تولید راه را برای واردات قطعات بی کیفیت برای رقابت با قطعه سازی داخلی هموار کردیم که این امر سبب شد علاوه بر هدر دادن سرمایه شک و بدگمانی به محصول  تولید داخل زیاد شود و این انگ روی پیشانی قطعه سازان ما داغ شد حا آنکه می باید کسان دیگری را در این مورد بازخواست کرد کسانی که گویا از این اوضاع کم نصیبشان نمیشد.

محقق نشدن وعده های دولت در کمک به خودروسازان خود جای بحث دارد زیرا همیشه محلل مناقشه ی سازمان حمایتی ها با شورای رقابت و دولتیها بود. مدتهای زیادی از وعده ی کمک به منظور افزایش نقدینگی در بخش تولید به منظور دمیدن نفس تازه در کالبد صنعت خودرو می گذرد و این در حالیست که این وعده تنها وعده باقی ماند و هرگز به منصه ی عمل راه نیافت حال اینکه چرا با وجود درک شرایط اورژانسی صنعت خودرو این کمک امروز و فردا شد سؤالیست که باید جوابش در آستین دولتیها باشد.

یه گزارش میهن صنعت، با تمام این اوضاع همیشه تلاش شد که توپ را در زمین خودروسازان بیندازیم و آنها را به سهم خواهی بیشتر از بازار محکوم کنیم ولی به کرده و نکرده هایمان در این بخش نقادانه نگاه نکنیم و خیالمان راحت باشد که جای کارگشایی کارتراشی کردیم. سکوت این روزهای خیلیها درباره ی صنعت خودرویی تنها یک جواب دارد آن هم اینکه این اوضاع میوه ی برآمده از نهال سیاستهای آنان در بخش خودرویی بود که حالا آنان را عاجز کرده است.