مشاركت براي بودن - پري زنگنه

انتخابات اين دوره شوراي شهر و رياست‌جمهوري فرصتي براي جامعه نابينايان است تا به آرزوي داشتن شهري مناسب براي نابينايان دست يابند. نابينايان معلول ذهني نيستند، ناتوان نيستند و فقط نياز به حمايت‌هايي دارند كه بتوانند مثل ديگر شهروندان از امكانات شهر و كشورشان استفاده كنند. امروز كه يك كانديداي نابينا براي انتخابات شوراي شهر وجود دارد، مي‌توان بيش از هميشه اميدوار بود كه نمايندگان و سياستمردان به مشكلات جامعه نابينايان هم توجه كنند. با تمام پيشرفت‌هايي كه علم پزشكي داشته هنوز نابينايي مساله بسياري از مردم است. نابينايي مشكلي نيست كه بينايان امروز يقين داشته باشند كه هيچگاه دچار آن نمي‌شوند. حوادث، بيماري‌هاي موروثي و ژنتيكي و... ممكن است بينايي را از هر چشمي بگيرد. واقعيت اين است كه مردم ما با همه مهرباني‌هايشان، به دليل عدم آگاهي برخورد مناسبي با نابينايان ندارند و همين فرهنگ و نگاه در ميان مسوولان ما هم وجود دارد. شهرها و معماري ساختمان‌هاي ما براي نابينايان مناسب نيست. وسايل نقليه، پياده‌روها و معابر شهرهاي ما نياز به بازنگري دارند و تا زماني كه يك نماينده و يك مسوول دردآشنا وجود نداشته باشد، به سختي مي‌توان از مسوولان انتظار داشت كه در كنار همه مسائل به مشكلات جامعه نابينايان هم توجه كنند.

مشاركت سياسي حقي است كه فارغ از همه مشكلات جسمي به ما داده شده است و هر كسي بنابر مطالبات خود ممكن است فردي را به عنوان رييس‌جمهور يا نماينده شوراي شهر انتخاب كند. اين انتخاب اگر مسوولانه و آگاهانه باشد، مي‌تواند به رفع مشكلات زيادي كمك كند. جامعه نابينايان ما امروز اين فرصت را دارند كه يك نماينده آشنا به مشكلات خود را به شوراي شهر بفرستند. اين نماينده مي‌تواند زبان همه ما نابينايان باشد تا شهر و امكانات مناسب‌تري براي زندگي داشته باشيم. هيچ رييس‌جمهوري اين فرصت را ندارد كه با تك تك ما بنشيند و درباره مشكلاتمان صحبت كند. ان‌جي‌او‌ها و نهادهاي مدني موجود هيچ كدام، نه در ايران، كه در هيچ كجاي جهان اين قدرت و توان را ندارند كه مثلا سيستم حمل و نقل ويژه‌يي راه‌اندازي كنند. اين دولت‌ها و شوراهاي شهر هستند كه امكان مالي ارائه خدمات شهري را دارند و كافي است نگاه آنها را نسبت به نابينايي يا ديگر مشكلاتي كه جامعه معلولين و كساني كه دچار كم‌تواني هستند تغيير داد تا از پتانسيل و توانايي بالاي اين گروه از مردم به نحو احسن استفاده كرد. جامعه نابينايان نه انتظار خدمات پزشكي و بهداشتي رايگان دارد و نه چشمداشتي بيش از مردم ديگر. ما فقط امكاناتي براي بودن و زيستني آسوده‌تر داريم و نگاهي كه ما را به عنوان يك شهروند به رسميت بشناسد. انتخابات فرصتي است براي رسيدن به اين خواست و اميدوارم جامعه نابينايان از اين فرصت استفاده كنند.