بالاخره هر شش کاندیدا ماندند

انتخابات ریاست جمهوری سال 1392، از حیث میزان نام‌های مطرح ‌برای نامزدی بی‌سابقه بود. عصر شنبه بیست و یکم اردیبهشت ماه، فهرست 686 نامزد ‌نام‌نویسی کرده در انتخابات ریاست جمهوری، شامل حدود چهل نام شناخته شده بود؛ سعید جلیلی، غلامعلی حداد عادل، محسن رضایی، حسن روحانی، محمدرضا عارف، محمدباقر قالیباف، سید محمد غرضی، علی‌اکبر ولایتی، داود احمدی‌نژاد، جواد اطاعت، پرویز کاظمی، ابوترابی‌فرد، علی‌اکبر جوانفکر، ابراهیم اصغرزاده، ابوالحسن نواب، طهماسب مظاهری، مسعود پزشکیان، احمد کاشانی، منوچهر متکی، محمد شریعتمداری، رامین مهمانپرست، محمدحسن قدیری ابیانه، صادق خلیلیان، آیت الله ‌هاشمی و اسفندیار رحیم‌مشایی ‌ بعضی از این نام‌های مشهور بودند که هشت نفر نخست آنها از مرحله احراز صلاحیت گذشتند.

با کنار رفتن آقایان حداد و عارف، اکنون انتخابات ریاست جمهوری، شش نامزد دارد. محسن رضایی نامزد مستقل انتخابات است.

سعید جلیلی نامزدی است که به جبهه پایداری نزدیک‌تر است. وی جانشین باقری لنکرانی شده ‌که در آغاز‌ نتیجه بررسی‌های هفت ساله آیت‌الله مصباح دانسته شد. وی آخرین نفری بود که توصیه‌های شدیدی به وی شد تا به نفع اصولگرایی از صحنه کنار برود ولی هنوز این موضوع را نپذیرفته است.

از ائتلاف 2+1، حداد عادل کنار رفته است و اکنون ولایتی و قالیباف تا آخر در میدان ‌‌مانده‌اند. ائتلاف‌های این دوره انتخابات، تجربه‌ای جدید در صحنه سیاست ایران است. ائتلاف مکانیزم انتخاباتی وارداتی از سیستم‌های سیاسی و انتخاباتی حزبی در دیگر کشورها‌ در ایران 1392، امتحان خوبی پس نداد.

سید محمد غرضی 72 ساله هم خودش را به هیچ گروه و جناحی محدود نکرد. دو ماه پیش، کمتر کسی وزیر شانزده سال ابتدای انقلاب را به عنوان یکی از شش نامزد نهایی صحنه انتخابات در ذهن داشت. حسن روحانی، سیاستمدار قدیمی جناح راست هم این بار به جای محمدرضا عارف، نماینده نهایی طیف مقابل شده است.

رئیس دولت یازدهم به احتمال زیاد در آخرین روز بهار برگزیده خواهد شد و شش هفته پس از آن در شنبه، دوازدهم مرداد ماه، حکم ریاست جمهوری خود را دریافت کرده و پشت میزی خواهد رفت که در هشت سال گذشته محمود احمدی‌نژاد پشت آن نشسته بود.