پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : امروز يکصدوهفتمين سالروز تولد بيلي وايلدر کارگردان، تهيه‌کننده و فيلم‌نامه‌نويس فقيد سينماي آمريکا و از رکوردداران نامزدي جوايز اسکار است.
به گزارش ايسنا، بيلي وايلدر متولد 22 ژوئن 1906 در لهستان امروزي، بيش از 5 دهه در عرصه سينما حضوري درخشان داشت و پيش از مرگ در 27 مارس 2002 در 95 سالگي، توانست ساخت 60 فيلم را در کارنامه سينمايي‌اش به ثبت برساند.
وايلدر يکي از درخشان‌ترين چهره‌هاي فيلم‌سازي هاليوود در عصر طلايي محسوب مي‌شود که 6 بار موفق به کسب اسکار و 15بار نامزد اين جايزه بود و از اين لحاظ يکي از رکورداران تاريخ سينماست. وي پس از اخراج از دانشگاه وين اتريش، به روزنامه‌نگاري پرداخت و پس از مهاجرت به برلين، در روزنامه‌هاي محلي، مطالب ورزشي و جنايي مي‌نوشت. توانايي وايلدر در نويسندگي، او را به سمت نگارش فيلم‌نامه سوق داد.
موفقيت عمده‌ي وايلدر پس از حضور او در هاليوود در سال 1933 آغاز شد و اولين اثر مهم او در سال 1939 با فيلم «نيمه‌شب» رقم خورد که براي اولين‌بار نامزد اسکار بهترين فيلم‌نامه شد.
پس از آن، موفقيت‌هاي بعدي وي با فيلم‌نامه آثار پرفروشي چون «طلوع را متوقف کن» و «گلوله آتش» ادامه يافت و دو بار ديگر نامزد اسکار بهترين فيلم‌نامه شد، اما همچنان در کسب آن ناموفق بود. وايلدر پس از اولين تجربه کارگرداني‌اش با فيلم «بزرگ‌تر و کوچک‌تر»، شهرت جهاني خود را با ساخت فيلم «غرامت مضاعف» در سال 1944 رقم زد که نامزدي بهترين کارگرداني و بهترين فيلم‌نامه اسکار را براي او به‌همراه آورد. دو سال بعد، وايلدر با فيلم «تعطيلات ازدست‌رفته» توانست سرانجام جايزه اسکار بهترين کارگرداني و بهترين فيلم‌نامه را به‌دست آورد.
اين کارگردان و فيلم‌نامه‌نويس سرشناس در سال 1951 با فيلم «سانست بلوار» اسکار بهترين فيلم‌نامه را گرفت، اما در کسب اسکار بهترين کارگرداني اين فيلم ناکام ماند. «وايلدر» در ادامه با فيلم «تک‌خال در حفره» اگرچه به موفقيتي در گيشه سينماها نرسيد، اما شهرت خود را افزايش داد و بارديگر نامزد اسکار بهترين فيلم‌نامه شد. وي در سال 1954 فيلم موفق «بازداشتگاه شماره 17» را ساخت که اگرچه اسکار بهترين کارگرداني را براي او به‌همراه نياورد، اما موجب شد تا ويليام هولدن اسکار بهترين بازيگر مرد را بگيرد. يک سال بعد، وايلدر با فيلم «سابرينا» نامزد اسکار بهترين فيلم‌نامه و کارگرداني شد. اواسط دهه 50 را مي‌توان دوران توجه بيلي وايلدر به آثار کمدي توصيف کرد که ازجمله آنها مي‌توان به «خارش هفت‌ساله» (1955)، «بعضي‌ها داغش رو دوست دارند» (1959) و «آپارتمان» اشاره کرد.
وي با فيلم «آپارتمان» سه اسکار بهترين فيلم‌نامه، بهترين فيلم و بهترين کارگرداني را گرفت و با فيلم «بعضي‌ها داغش رو دوست دارند» نامزد اسکار بهترين کارگرداني و بهترين فيلم‌نامه شد.
پس از اين سال‌هاي موفق، حضور وايلدر در عرصه فيلم‌سازي ديگر مانند گذشته نبود، به طوري که فيلم‌هاي «يک، دو، سه» (1961)، «احمق مرا ببوس» (1964)، «شيريني شانس» (1966)، «زندگي خصوصي شرلوک هولمز» (1970) تقريبا آخرين آثار کارنامه سينمايي او بودند.
بيلي وايلدر در سال 1988 جايزه يادبود اسکار را گرفت و ستاره وي در کوچه شهرت هاليوود نقش بست. وي در 5 دهه فعاليت سينمايي 15بار نامزد جايزه اسکار شد که از اين لحاظ يکي از رکورداران تاريخ سينماست.
از ديگر افتخارات سينمايي «بيلي وايلدر» مي‌توان به جايزه بافتا بهترين فيلم (1960)، خرس طلاي افتخاري برلين (1993)، جايزه بزرگ جشنواره کن (1946)، جايزه يک عمر دستاورد سينمايي از پارلمان اروپا (1992)، دو جايزه بهترين فيلم از گلدن گلوب (1946-1951) و شير طلايي افتخاري ونيز (1972) اشاره کرد.
