مرسي مصر را به سوي پرتگاه سوق مي دهد

فایننشال تایمز نوشت: کشور متشتت مصر بیش از همه به اجماع و سیاستمداری نیاز دارد.
این روزنامه در سرمقاله ای درباره بحران داخلی مصر نوشت: محمد مرسی یکسال قبل به عنوان اولین رئیس جمهور منتخب مصر روی کار آمد و قول داد رئیس جمهور همه مصریها باشد. اما وی تحت نفوذ گروه اخوان المسلمین که او را به قدرت رساند، نقشی اختلاف برانگیز و بی کفایت داشته است. خیابانهای مصر دچار آشوب است.
اعتراضات جمعی جناح مخالف که خواهان کنار زدن مرسی اند، قرار است روز یکشنبه سراسر این کشور را که قبلا شاهد نمایش قدرت اخوان المسلمین و دیگر گروههای اسلامی بود، فراگیرد. درگیریهای خشونت بار در میان هشدارهای ارتش غیرقابل اجتناب به نظر میرسد.
این آینده ای نیست که صدها هزار مصری جانشان را به خطر انداختند و در سال دو هزار و یازده رژیم حسنی مبارک را که تحت حمایت ارتش بود، سرنگون کردند.
دوره انتقال از نظام دیکتاتوری همیشه سخت و پردردسر است اما عملکرد مرسی اقتضاح بوده است. او وارث فروپاشی امنیت عمومی بود اما به جای ایجاد اجماع لازم برای برخورد با آن مشکل، او و اخوان المسلمین سعی در انحصاری کردن قدرت و بدست گرفتن کنترل نهادهایی از قبیل قوه قضائیه داشتند.
حتی تنها اقدام رئیس جمهور که وجهه وی را تقویت کرد- برکناری سریع ژنرالهای ارشد که از زمان سقوط مبارک بر مصر حاکم بودند- موجب تقویت اتحاد با رهبران جدید ارتش شد که امتیازات وسیع آنها در قانون اساسی که اخوان المسلمین طی سال گذشته تحمیل کرده، گنجانده شده است.
مرسی و دار و دسته اش پس از چند دهه حضور نیمه سری اکنون به طور مشهود درباره تلاش نیروهای عصر مبارک برای بازگشت به عرصه نگرانند. اما سخنرانی سه ساعته بی سر و ته وی در روز چهارشنبه خطاب به ملت از او چهره ای خیالاتی و تشنه قدرت ارائه داد، حال آنکه مصر در این برهه زمانی به یک سیاستمدار نیاز دارد.
بعلاوه، اخوان المسلمین عملا یک دولت موازی است و این امر مرسی را به جای پاسخگویی در برابر شهروندان مصری، مدیون آنها می کند. مادامیکه اخوان المسلمین به شبکه های رفاهی وسیع شان اعتماد دارند، فشار چندانی برای اصلاح نظام پرهزینه یارانه سوخت و غذا که دولت را ورشکست می کند، اعمال نمی شود.
در حالیکه حمایت مردمی از مرسی به نصف کاهش یافته است، جناح مخالف وی هنوز فاقد تشکل است و ترکیب متشتتی از لیبرالها و چپ گرایان و رهبران نظامی است که ارتش را تحریک می کنند و قادر نیستند درباره دستیابی به قدرت از طریق انتخابات یا تظاهرات خیابانی تصمیم گیری کنند. در یک نظرسنجی اخیر تنها چهره عمومی که می تواند بر اکثریت مصریها فرمان براند، باسم یوسف طنزپرداز بود.
نطق مرسی حاوی پیامهای مبهمی برای جناح مخالف بود. او باید اکنون آنها را روشنتر کند که بهترین راه از طریق تشکیل یک دولت وحدت ملی حول یک برنامه فوق العاده برای برقراری مجدد امنیت، احیاء اقتصاد، بررسی مجدد قانون اساسی و تدارک برگزاری انتخابات برای یک پارلمان جدید خواهد بود. مصر به شدت به یک حاکمیت فراگیر نیاز دارد. اجماع تنها راه پیش روی مرسی است.