به گزارش انتخاب ؛ "الیف بیگلین" در تحقیقات خود دریافت که نشاسته و سلولز موجود در پوست موز می تواند برای تولید عایق کننده سیم و ساخت پروتزهای پزشکی کاربرد داشته باشند.
در فرآیند شیمیایی که توسط این دانش آموز مبتکر توسعه یافته است، پوست موز به پلاستیک زیستی غیر پوسیده تبدیل شده و می تواند در آینده جایگزین استفاده از نفت شود؛ برای توسعه این فناوری دو سال زمان صرف شده است.
این طرح برنده جایزه 50 هزار دلاری رقابت علمی آمریکا شده و همچنین به مرحله نهایی نمایشگاه علوم گوگل راه یافته است.
در تایلند روزانه 200 تن پوست موز دور ریخته میشود که می تواند بعنوان منبع بالقوه برای تولید پلاستیک زیستی مورد استفاده قرار گیرد و با آلودگی های زیست محیطی مقابله کند.
