یک اشتباه سهوی؛ یک جنجال رسانه ای

در حرف و کلام و مدعا همگان مبادی به آداب حسنه و زیست تعالی مدار هستند اما آنجا که پرده ها فرو می افتد و موسم امتحان می شود معلوم نیست که کدامین مان بتوانیم قلیلی از این کثیر گفتار را بواقع جامه عمل بپوشانیم و رهرو ره باشیم که چه نیکو گفته اند دو صد گفتار چو نیم کردار نیست.

رسانه ابزار است؛ ابزاری به مثابه جام بلورین که سیاست گزاران و کنش گران این عرصه در یکسوی آن قرار دارند و مخاطبین در سمت و سوی دیگر آن. آنچه اینان می نمایاند آنان در آنسوی دیگر دریافت می دارند و اگر قرار باشد غش معامله ای در این میان صورت بگیرد هر دو سو مغموم خواهند بود. آنان که به وظیفه خطیر خود به نحو احسن عمل نکرده اند و این فرصت رسانه ای را به کژ راهه برده اند و آنانی که بواسطه این بد نمایی ها خوراک مطلوبی نوش نکرده اند.

خبط و خطا بخش جدا نشدنی عملکردهای تمامی ماست و بدیهی است که دیکته نانوشته غلط ندارد آنهم در عرصه پر هیاهو رسانه ای که گاه از فرط آیند و روندهای پر شمار و قبض و بسط های بسیار در بازه زمانی که لمحه ای را مجال فراغت از آن نیست؛ کنش در این آوردگاه را به مثابه حرکت در میدان مین کرده و به فراخور ذات برون نمای عملکردهای رسانه ای کوچکترین اشتباه را چنان جلوه گر که گویی هیچش فرصت اشتباه و خطا نیست.

و اما آنچه که صاحب این قلم را واداشت تا چند سطری را به وسع کمینه اش بنگارد و مع الاسف  و با کمال شرمساری نسبت به بداخلاقی های رسانه برخی از همکارانش گلایه کند و به دفاع در برابر هجمه رسانه ای بخشی از همقطارانش نسبت به  طیفی دیگر از همرزمانش بپردازد آن است که گویا ساعاتی پیش کامنتی در سایت وزین و اعتدال گرای «انتخاب» انعکاس یافته که در آن گویا  توهینی به برخی از مقامات کشور صورت پذیرفته و به شکلی سهوی همکاران مستقر در این سایت آن را اجازه انتشار داده اند و آنگونه که از شواهد امر پیداست بلافاصله پس از انعکاس این کامنت سئوال برانگیز به جای آنکه همکاران رسانه ای در پایگاه های خبری اصولگرا به اخلاق رسانه ای متوسل گردیده و رسم همصنفی را بجا بیاورند و در پرده این خبط و خطا را متذکر شوند و وفق عرف و اخلاق و حتی قانون مانع بازنشر آن گردند با بازتاب دو چندان این موضع جو رسانه ای سهمگینی برای بخشی از همکاران خود پدید آورده اند که جای بسی تعمل و تعجب دارد و در این مقال به شکلی مختصر ایرادات اینگونه رویکردهای فرصت طلبانه را متذکر می شوم

1-    ما فرزندان آدم مصون از اشتباه و خطا نیستیم این گزاره بدیهی است که نیاز به شرح و بسط و تفسیر ندارد؛ کدامینمان رازی نهفته و اشتباه و خطایی آشکار نداشته ایم؟ که اگر غیر از این بود یکی از اسماء عالیه ذات باریتعالی "ستار العیوب" نبود .  حال سئوال اینجاست که با بازتاب کوچکترین اشتباه در سطح عمومی ما معتکف به کدامین اخلاق مسلمانی هستیم و آیا این عملکردها با عنوان اصولگرایی که برخی رسانه ها خود را مفتخر به آن می دانند همخوانی دارد؟

2-    سطر به سطر آیات و روایات پر شماری که در آن بر پرده پوشی عیوب مسلمین سفارش و تاکید شده به کنار آیا رسم اخلاق و جوانمردی حکم می کند که یک اشتباه سهوی را با پروپاگاندای دو چندان باز نشر دهیم تا همکاران رسانه ای ولو رقیب فکری و سیاسی اما هموطن و هم کیش همصنف را با مشکل روبرو سازیم؟

3-    آیا باز نشر چنین گفتارهایی که رسانه مالوف خود در کمترین زمان اقدام به حذف آن کرده و به شکلی رسمی اقدام به عذرخواهی کرده با قانون نیز همخوانی دارد؟ مگر نه این است که مسئولیت نشر گفتارها با رسانه بازتاب دهنده است و اگر سایت انتخاب مرتکب تخلفی شده این انتشار به طریق اولی مصادق بارز اشاعه منکر نیست؟

4-    آیا توسل به اینگونه اقدامات سخیف و غرض ورزانه در شان جامعه رسانه ای کشور است و ارزش افزوده ای برای این مجموعه رقم می زند یا آنکه در جهت عکس آن عمل کرده و به شکلی جدی در برابر انذار مخاطبین عام حیثیت کنش گران این عرصه را زیر سئوال برده و آنان در افواه عمومی افرادی دون پایه و متوسل به عملکردهای سخیف جلوه گر خواهد کرد.