اسرار جاودانگی امیرالمؤمنین(ع)

به گزارش انتخاب به نقل از  فارس، حجت‌الاسلام مهدی اسماعیلی مدیر گروه حدیث پژوهشکده باقرالعلوم (ع) به مناسبت ایام شهادت امیرالمؤمنین(ع) گفت: گویا دست تقدیر و قضای الهی این چنین رقم زده است که شب‌های استثنایی یک سال در ماهی به نام ماه مبارک رمضان قرار گیرد، شب‌هایی که مؤمنان برای تحقق و امضای در خواسته‌هایشان از جمله بهبود زندگی و یا تجدید آن بر اساس ارزشهای معنوی و نیز تأییدیه گرفتن از خالق هستی، با همه همت و توان از استراحت، چشم‌پوشی می‌کنند و با دست‌هایی خالی از تمام سرمایه‌های مادی و با ریختن اشک‌های ندامت و پشیمانی، نگاهشان را به مظهر لطف و رحمت و بخشش و مهربانی می‌دوزند تا در ادامه مسیر مدد او را تضمین کنند.

وی افزود: وقایع اتفاقیه در این سه شب حکایت از جایگاه بلند و ارزش‌های معنوی و استثنایی آن دارد، زیرا قرآن و آخرین کتاب آسمانی در یکی از شب‌های مورد گفت‌وگوی ما نازل شده است «انا انزلناه فی لیلة القدر»، «شهر رمضان الذی انزل فیه القرآن»، ضربت خوردن و شهادت امیرالمؤمنین علی(ع) در این شب‌ها نیز بر عظمت و قداست آن افزوده است، شخصی که هم خودش در تاریخ ماندگار شد و هم رهبری ظاهری و حکومت نزدیک به پنج ساله‌اش که آرزوی هر آزاده و ستمدیده در جهان است، سمبل و نمونه‌ای عالی از رهبری سیاسی معرفی شده است.

مدیر گروه حدیث پژوهشکده باقرالعلوم (ع) ابراز داشت: سر این جاودانگی چیست و در کجاست؟ آیا در شخصیت روحانی و معنوی اوست؟ آری، او پس از رسول خدا(ص) والاترین انسان و کامل‌ترین مسلمان است، آیا در عبادت‌ها و نیایش‌ها و بندگی خالصانه اوست؟ آری، او در مقام بندگی و اطاعت سرآمد است.

وی ادامه داد: آیا عظمت و بزرگی امیرالمؤمنین علی(ع) در علم و دانش اوست؟ آری، او خزانه علوم و دانش الهی پیامبر اکرم(ص) است، آیا جاودانگی او در حکومت و رهبری سیاسی اوست؟ آری، زیرا او به گواهی تاریخ، عادل‌ترین حاکم بود، عدلی که با گذشت قرن‌ها، بشر ستمدیده در آرزوی دیدن آن است.

حجت‌الاسلام اسماعیلی با اشاره به امتیازات امیرالمؤمنین(ع)، بیان داشت: از بین تمام امتیازات و ویژگی‌های برتر آن حضرت، خصلت بندگی و عبودیت و سپس منش عدالت محوری و مهر و محبت به تمام شهروندان و عدم تبعیض نسبت به گروه‌ها و طبقات فرهنگی و قومی و اقتصادی و تعامل نیکو با مخالفان فکری و سیاسی رمزهای اساسی در زندگی جاوید و حضور همیشه در فکر و اندیشه و زندگی معتقدان به اوست.

وی یادآور شد: حضرت امیر(ع) به فرماندارش در مصر نیز روش اداره زندگی سیاسی و اجتماعی مردم را چنین فرمان داد «وأشعر قلبک الرحمة للرعیة والمحبة لهم و اللطف بهم ولاتکونن علیه سبعا ضاریا تغتنم اکلهم فانهم صنفان اما اخ لک فی الدین او نظیر لک فی الخلق»، قلبت باید کانون عشق‌ورزی به مردم باشد و با آنان مهربان باشی و چونان گرگ درنده به جانشان نیفتی، زیرا این مردم یا با تو در دین اشتراک دارند و یا در انسانیت.

مدیر گروه حدیث پژوهشکده باقرالعلوم(ع) با اشاره به تقسیم سه گانه عبادت کنندگان از منظر امام علی(ع)، اظهار داشت: امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید «ان قوما عبدوا الله رغبة فتلک عبادة التجار» گروهی از مردم بندگی و عبادت را نوعی داد و ستد می‌دانند و با خدا وارد معامله می‌شوند؛ یعنی از این کار به عنوان ابزار و وسیله کسب درآمد و به دست آوردن منفعت، اعم از دنیوی و یا اخروی، مثل بهشتی شدن استفاده می‌کنند.

وی ادامه داد: «وان قوما عبدوا الله رهبة فتلک عبادة العبید»، گروهی از ترس و وحشت و برای جلوگیری از فرو افتادن در آتش خشم و غضب خداوند او را عبادت می‌کنند؛ که این نیز عبادتی بی‌ارزش و از نوع ترس آدم‌های ضعیف از قوی است، «وان قوما عبدوا الله شکرا فتلک عبادة الاحرار» گروهی دیگر عبادتشان سپاسگزاری از خداوند در برابر نعمت‌های فراوانی است که به آنان عنایت فرموده است.

حجت‌الاسلام اسماعیلی بیان داشت: گویا قسمت سوم از این سخن حکیمانه شرح حال آزادمردانی رهاشده از همه قیود و بندها است که می‌توانند عبادتی بی‌پیرایه و بدون منفعت و خالصانه داشته باشند که او خودش مصداق روشن و برتر این میدان است.

وی با بیان اینکه حضرت امیر(ع) جزو گروه سوم بوده‌اند، افزود: علی در عبادت آن گونه در اوج قرار دارد که دشمنانش حتی نتوانسته‌اند در برابر آن جبهه‌گیری کنند، بنابراین عامل و رمز دوم جاودانگی آن حضرت، اجرای عدالت و حفظ حقوق فردی و اجتماعی در دوران حکومت پنج ساله بود، نگاه آن حضرت به کرسی قدرت و اداره زندگی سیاسی و اجتماعی افراد جامعه نگاهی تحقیر آمیز است و برای آن ارزشی قایل نیست مگر با یک شرط و آن اداره جامعه بر اساس و میزان عقل و حق که نتیجه آن همان عدالت است.

این مدیر پژوهشی در پایان خاطرنشان کرد: انسانی که از صافی‌های الهی عبور کند و به مقام عبودیت خالصانه برسد، یقیناً دروغ نمی‌گوید و دست به حقوق دیگران نمی‌گشاید و بر سفره عدالت می‌نشیند، بندگی خالصانه و متواضعانه انسان را از کژی‌ها و انحراف‌ها دور و توفیق خوب بودن و درست کار بودن را در وی تقویت می کند و این چنین بود که علی(ع) در تاریخ ماند و هر روز نیاز به او محسوس‌تر می‌شود.