آیا جان کری ایران و آمریکا را آشتی می دهد؟

"نیکلاس برنز" عضو سابق تیم مذاکره کننده هسته‌ای با ایران و از مقامات سابق آمریکا در وبسایت اندیشکده "بلفر" نوشت: «جان کری» بار دیگر دیپلماسی را به نقشه راه برگردانده است. او نقش خود به عنوان دیپلمات ارشد آمریکا را پذیرفته و بار دیگر، اعلام کرده که اولویت آمریکا برای امنیت ایالات متحده، در دو منطقه محوری است - خاورمیانه و آسیا. جهانیان از وزرای خارجه آمریکا انتظار دارند که در سخت‌ترین مسائل، نقش ترکیبی داور، دلال و پادو را بازی کند. «کری» پس از تحویل گرفتن دفتر در ماه ژانویه، این نقش را با اعتماد به نفس، ایفا کرده است.

به گزارش سرویس بین الملل سایت خبری تیک Tik.ir، او همچنین از نصیحت «جورج شولتز» وزیر خارجه سابق پیروی می‌کند که گفت «به دیپلماسی رسیدگی کن» . به عبارت دیگر، ظاهر شدن در پایتخت یک کشور دور، بدون مواجهه با هیچ‌گونه بحران فوری، مسئله مهمی است. نشان دادن علاقه و احترام و تعمیق ارتباطات شخصی با رهبران جهانی باعث می‌شود که هنگامی که ما به آنها نیاز داریم، آنها نیز همه چیز را از نقطه‌نظر ما ببینند، همانطور که ما همیشه چنین می‌کنیم. «کری» قصد نداشت که رکورد مسافت پیموده‌شده توسط «هیلاری کلینتون» را بشکند، اما این نیز می‌تواند یکی از سنجه‌های موفقیت نهایی او باشد.

«کری» و «جو بایدن» ، معاون رئیس‌جمهور، که هر دو مهمانان اخیر دهلی نو بوده‌اند، به احیای یکی از اهداف عمده «جورج دبلیو بوش» دست زده‌اند - همکاری استراتژیک با هند در جنوب آسیا. همچنین در مورد کره شمالی، «کری» برای مهار «کیم جونگ-اون»، رهبر جوان، نامنظم و غیر قابل پیش‌بینی پیونگ‌یانگ، در ماه مارس گذشته، بی سر و صدا و به طور موثر با پکن همکاری کرد.

پس از عراق و افغانستان، «کری» در بازگرداندن دیپلماسی به خط مقدم راهبرد ایالات متحده حق دارد. خوب است که منتقدان ناراضی از شش سفر «کری» به خاورمیانه، به یاد بیاورند که برخی از اخیرترین و مهم‌ترین موفقیت‌های دیپلماتیک آمریکا چقدر زمان برده است. «هنری کیسینجر» بیش از یک سال برای نفوذ درخشان خود به چین تلاش کرد. پس از سقوط دیوار برلین، «جیمز بیکر» به مدت 10 ماه بدون توقف، برای دستیابی به اتحاد خیره‌کننده آلمان در ناتو فعالیت کرد؛ و نزدیک به سه سال طول کشید تا دولت کلینتون، بتواند پیش از میانجی‌گری استادانه «ریچارد هالبروک» برای صلح در دیتون، وضعیت بوسنی را سر و سامان دهد.

نکته اینجاست که دیپلماسی زمان‌بر است. «جورج میچل» مذاکره‌کننده کهنه‌کار، روزی که به توافقنامه «صلح جمعه عید پاک» دست یافت، این مسئله را به خوبی برای منتقدان خود شرح داد که «700 روز شکست و یک روز موفقیت» در ایرلند شمالی داشته است.

«کری» به عنوان وزیر امور خارجه، مشکلات بسیاری بر سر راه خود دارد. پس از تحلیف رئیس‌جمهور «حسن روحانی» در این هفته، چالش هسته‌ای ایران دوباره به عنوان مسئله اصلی مطرح خواهد شد.

«کری» باید تصمیم بگیرد که آیا رهبری اولین مذاکرات مستقیم آمریکا با تهران را پس از دهه‌ها به عهده خواهد گرفت یا خیر. دستیابی به یک توافق با ایران، نیازمند  تعهد شخصی است. اما این بهترین راه برای جلوگیری از یک درگیری نظامی در سال 2014 است. علاوه بر این، «کری» باید کنگره را به سمت یک موضع مؤثرتر برای آمریکا در مورد تغییرات پیرامونی سوق دهد.

«کری» همچنین فرصتی برای تقویت اتحاد مجدد ما با ژاپن و حفظ تفوق آمریکا در آسیا دارد. آیا او می‌تواند به طور همزمان راهی برای همکاری موثر با چین پیدا کند؟
چالش‌ها هرگز از بین نمی‌روند. اما «کری» در شش ماه اول خود، در حال به جا گذاشتن سابقه امیدوارکننده‌ای از موفقیت در وزارت امور خارجه ایالات متحده است.