چرا روز رفتن احمدی‌نژاد تاریخی شد؟

محمدعلی ابطحی در صفحه شخصی خود نوشت:‌

آقای احمدی‌نژاد رفت. این طبیعی‌ترین کاری بود که در سیر زندگی سیاسی و قانونی باید انجام می‌شد. پایان ۸ سال ریاست جمهوری بود. اما دیروز و امروز حال و روحیه متفاوت تری بر مردم ایران حاکم است. حس ورق خوردن تاریخ در بدنه جامعه جریان دارد.

گویا آحاد جامعه دست به دست هم داده‌اند تا این ورق سنگین را در تاریخ با کمک یکدیگر جابه‌جا کنند. این ۸ سال را هر کسی می‌تواند به نوعی برای خودش تعبیر کند. موافق یا مخالف. اما هیچ‌کس نمی‌تواند دیروز را یک روز عادی بداند. چهره‌های مردم، لبخندهاشان، نشاط و شادابی‌شان همه نشان از یک تحول می‌داد.

گویا از قبل می‌دانستند که روز بی‌احمدی‌نژاد، روز بزرگ تاریخی است. مردم خود را شریک در این ورق زدن تاریخ می‌دانستند. کمتر کسی بود که شنبه و آغاز هفته و ۱۲ مرداد را یادش نباشد. این اتفاق در گذشته سابقه نداشت که روز پایان ریاست جمهوری روز تاریخی تلقی شود. در گذشته سابقه داشت که روز انتخاب رئیس جمهوری مثل آقای خاتمی و یا همین آقای روحانی مردم جشن گرفتند و شادی کردند و غرور و قدرت خود را نشان دادند و آن را تاریخی کردند. اما روز پایان هیچ رئیس جمهوری روز تاریخی نشده بود و مردم از رفتن، احساس تحول نمی‌کردند. دیروز اما مردم جدای از شادی روزهای پیروزی آقای روحانی، روز پایان آقای احمدی‌نژاد را تاریخی می‌دانستند. این لزوما به دلیل مخالفت با آقای احمدی‌نژاد نیست. اما به این معنا هست که احمدی‌نژاد پدیده‌ی غیرمترقبه‌ای بود که روز پایانش بیشتر از روز ورودش در ذهن مردم ماند و حس به یادماندنی ایجاد کرد. در این میان مردم ایران با پشتوانه بزرگی که دارند دوران جدید را با لبخند و مهربانی نگاه می‌کنند. به آن چشم دوخته‌اند و تغییر را منتظرند. اما می‌دانند که رئیس جمهور آینده اگر چه عقلانی فکر می‌کند و مشکلات را می‌شناسد و راه‌های باز کردن گره‌ها را می‌شناسد، ولی بدون کمک مردم دکتر روحانی نمی‌تواند کارهایش توفیق داشته باشد.

از همه تجربه‌های تلخ و شیرینی که داشتیم، استفاده کنیم و به دولت کمک کنیم. و دولت هم به شعارهایش پایبند باشد. آمدن آقای دکتر روحانی گام مهمی بود که در اوج ناامیدی در داخل و خارج امید ایجاد کرد. انتظار از ایشان هم البته زیاد نیست. بعد از این ۸ سال ، کار و فعالیت دشوار است. اما تا کنون انصافا در سقف انتظاراتی که توقع می‌ر‌فت سخن گفته است. از آغاز تا در مراسم تنفیذ دیروز بر روی شعارها و تعهدهایی که به مردم داده بود، پای فشرد و خبرهایی هم که از اعضای کابینه‌اش می‌رسد، امید را زنده می کند.

اما همه اینها بدون پشتوانه حمایتی مردم به نتیجه نمی‌رسد. آقای روحانی یک بار شاهد خوشحالی و شادمانی یک پارچه مردم بعد از شنیدن خبر پیروزی‌شان بودند. اما دیروز را هم به یاد بسپارند که جامعه حس تغییر تاریخ ایران را داشت. حس روز تاریخی پایان آقای احمدی‌نژاد.