سخنگوی جبهه پایداری: باید دیکتاتوری درونی خودمان را حذف کنیم

سخنگوی جبهه پایداری مجلس شورای اسلامی با اشاره به بیانات اخیر رهبری در جمع دانشجویان گفت: اختلاف سلیقه بین همه افراد طبیعی است و اگر قرار است با هم در یک نظم اجتماعی زندگی کنیم باید دیکتاتوری درونی خودمان را حذف کنیم و این تصور را نداشته باشیم که نظر ما نظر حق است.

امیرحسین قاضی‌زاده، سخنگوی جبهه پایداری مجلس شورای اسلامی و عضو هیات رییسه فراکسیون اصول‌گرایان در گفت‌وگو با (ایسنا)، در مورد بیانات اخیر رهبری در جمع دانشجویان گفت: رهبری مثل همیشه منصفانه و واقع‌بینانه صحبت می‌کنند. با این که ایشان یک شخصیت آرمانی وآرمان‌گرا هستند اما مستند به امکانات،‌ توانمندی‌ها و توانایی‌ها و ظرفیت‌های که برای رشد وجود دارد صحبت می‌کنند.

او ادامه داد: رهبری به دانشجویان گفته است که اختلاف سلیقه بین همه افراد می‌تواند وجود داشته باشد. اختلاف سلیقه یک امر طبیعی است اگر قرار باشد با یکدیگر در یک نظم اجتماعی زندگی کنیم باید از دیکتاتوری درونی خودمان دست برداریم و فکر نکنیم که نظر ما نظر حق است آن چه که حق است نظر خداوند و دین است نباید در این مورد دچار اشکال بشویم.

نماینده مردم کلات و مشهد در ادامه اظهار کرد: همان طور که در امر به معروف و نهی از منکر هم لازم است که اول مقدمات آن جاری باشد در مورد نقد هم باید اول تحمل و ظرفیت آن وجود داشته باشد بنابراین باید ظرفیت‌ها و تحمل‌ها را بالا ببریم تا بتوانیم با هم کار کنیم. اختلاف نظر باعث رشد افراد می‌شود و باعث می‌شود که عیب‌های کارها کاهش پیدا کند. منتقدانان هم بیش‌تر به معایب رجوع می‌کنند و این فرصت را فراهم می‌کنند که کاستی‌ها کار دیده شود و فکری برای برطرف کردن آن‌ها اندیشیده شود.

این عضو کمیسیون اجتماعی مجلس با تاکید بر این که نقد یک فرصت است نه یک تهدید گفت: البته منتقدان هم باید جانب انصاف را نگه دارند تا شائبه توهین و اختلاف ایجاد نشود.

وی با اشاره به بخش دیگری از سخنان رهبری در مورد این که نباید از افراد بیش از توان آن‌ها انتظار داشت گفت: رهبری در ابتدای این بخش از اظهارات‌شان به خودشان اشاره کردند و این یعنی یک مدلی به ما یاد دادند که اخلاقی است یعنی اول ببینید که خودتان چکاره هستید و چه توانای‌هایی دارید و چه کاری‌های می‌توانید بکنید بعد از دیگران انتظار داشته باشید.

قاضی‌زاده اظهار کرد: لازم است ببنیم که آیا خودمان توانایی این را داریم که انتظاراتی که از دیگران داریم برآورده کنیم یا خیر. باید اول توانایی و دانش خود را بسنجیدم و بعد ببنیم که اگر ما در جایگاه آن افرادی که از آن‌ها توقع داریم بودیم می‌توانستیم آن کارهایی که مد نظر خودمان است انجام دهیم یا خیر نباید. این تصور به وجود آید که آنچه که ما آرزو داشته‌ایم و نتوانستیم به آن برسیم حالا باید دیگرانی که در جایگاه خاصی قرار دارند تلاش کنند که به آن برسند.