سینمای ایران در دوره احمدی نژاد چه مسیری را طی کرد؟

روزنامه الحیات نوشت: اتفاقات بسیاری، سینمای ایران را در دوره احمدی‌نژاد از دیگر دوره‌ها متمایز می‌کند. اتفاقاتی، هرچند کم‌تر شناخته شده، ولی تاثیرگذارتر رخ داده که سینمای ایران را به وضعیت کنونی رسانده و مهم‌ترین آن تصمیم به انحلال «خانه سینما» در تهران بود.

به گزارش سایت خبری تیک Tik.ir، پس از یک دوره شکوفایی سینمای ایران در دوره خاتمی ، سینماگران ایرانی نسبت به روی کار آمدن احمدی‌نژاد و بقیه محافظه‌کاران با احتیاط و تردید رفتار کردند.

رابطه آن‌ها با قدرت، در دوره اول احمدی‌نژاد تاحدودی سرد بود اما در دوره‌ی دوم این رابطه کلا قطع شد.

چهل و شش نفر از کارگردانان بزرگ و مستقل سینمای ایران طی نامه‌ای دسته‌جمعی نسبت به مشکلات ایجادشده برای نمایش فیلم‌هایشان و موانع روزافزون انتقاد کردند. موضع مسوولان در قبال این نامه متفاوت بود؛ جواد شمقدری، معاون سینمایی وزیر ارشاد پس از دیدار با جمعی از بازیگران سینمای ایران، مشکل امضاکنندگان نامه مذکور را «عدم توفیق فیلم‌هایشان در فروش کافی» دانست و اشاره‌ای به نظارت نکرد. مسوول شعبه تایید فیلم وزارت‌خانه هم آن نامه را تبلیغاتی و فرصت‌طلبانه توصیف کرد.

در نتیجه افزایش موانع و کنترل‌ها، شرکت کارگردانان معروف و مستقل جهان در جشنواره ملی فیلم فجر به تدریج کاهش یافت یا آنونس فیلم مانیا اکبری و سامان سلور منتشر شد اما فیلم‌شان اجازه نمایش نیافت. هم‍‌چنین از چندین نفر خواسته شد سناریو فیلم‌شان که قبلا مجوز گرفته بودند را اصلاح کنند.

برخی نیز به خاطر عدم امنیت شغلی کار ساخت فیلم در ایران را کلا متوقف کردند.

خانه سینمای ایران تشکل مستقلی است که سینماگران ایران با تخصص‌های مختلف را تحت پوشش قرار می‌دهد. وزارت ارشاد در سال ۲۰۱۲ حکم انحلال آن را بخاطر انتقادی از رییس‌جمهور صادر کرد.

شمقدری، معاون سینمایی وزیر ارشاد اعضای این تشکل را بخاطر عدم حضور خود و فیلم‌های‌شان در جشنواره فیلم فجر و دعوت از دیگران برای تحریم آن به ایجاد مشکل برای وزات‌خانه متهم کرد.

چنین اتفاقی کمی پس از انتخابات ریاست جمهوری نیز افتاده بود. در آن زمان معاون وزیر به خانه سینما ایراد گرفته بود که چرا شورای عالی سینما به ریاست احمدی‌نژاد که توسط وی تاسیس شده بود را به رسمیت نمی‌شناسند.

پیرو همین ماجرا، معاون وزیر اقدام به تاسیس انجمنی متشکل از حامیان خود کرد تا جایگزین خانه سینما باشد و امکانات ساختمان قدیم خانه سینما را در اختیار اعضای تشکیلات جدید قرار داد. این اقدام، خشم سینماگران ایران را برانگیخت و در برابر ساختمان خانه سینما تجمع کردند و خواستار بازگشایی آن شدند. خانه سینمای ایران که فعالیت‌های سینماگران را سامان می‌دهد، مهم‌ترین نهاد برای دفاع از حقوق آن‌ها و حمایت از تولید فیلم‌ به حساب می‌آید.

علی‌رغم آن‌چه گذشت، تولید سالانه سینمای ایران کاهش نیافته، بلکه برعکس در دوره دوم احمدی تعداد فیلم‌ها به حدود دویست فیلم رسید. در دوره اول حدودا صد فیلم بود. 

خلط بین تاریخ سینمای ایران و سیاست، خوشایند طبع سینماگران ایران نبوده است. یکی از آن‌ها فریدون جیرانی است که طی نامه‌ای سرگشاده به شمقدری نوشت: «زدودن این متعلقات از موزه، منجر به زدودن اسم مخلملباف و جوایز او از تاریخ مکتوب سینما نخواهد شد.» همه به‌ویژه کسانی که سینمای ایران را در گذشته به جایگاهی عالی از هنر و مفاهیم انسانی رسانده بودند منتظر تصمیم مسوولان جدید سینمای ایران هستند.