راه دور از اينجا تا بهترين پرسپوليس

فرهاد کاس نژاد
غيبت قابل پيش بيني وحيد هاشميان، به عنوان عنصر مميزه چهره تازه پرسپوليس از پس توقف 40 روزه ليگ، موجب آن بود تا اين تيم همان تصويري را به دست دهد که پيش از اين مي شناختيم. البته پرسپوليس حريف قدر خود را شکست داد و حداقل موفق شد تا موقعيت خود را در نيمه بالاي جدول حفظ کند و جاي خود را به همسايه اش نفت آبادان واگذار نکند، اما مشکلات فني بازي خود را به همراه داشت و بويژه در زمينه سرعت با توپ و بدون توپ تفاوت چنداني با قبل نمي کرد.
به نظر مي رسد، رقابت براي قهرماني در ليگ برتر تا اندازه زيادي براي پرسپوليس منتفي است و اين تيم عمده تمرکز خود را براي دستيابي به عنوان قهرماني جام حذفي قرار داده است. قرمزها در مرحله يک چهارم نهايي اين مسابقات بايد در تهران از سپاهان ميزباني کنند که يک مسابقه فوق سنگين محسوب مي شود. بنابراين هر مسابقه در ليگ براي علي دايي فرصتي است تا تيم خود را به شرايط فني بالاتري برساند و آماده انجام بازي مقابل تيمهايي مثل سپاهان، فولاد و استقلال در جام حذفي کند... اما اين کار کمي نيست. پرسپوليس بايد به همان سطحي از قدرت برسد که رقبايش در ليگ آن را نمايش مي دهند؛ آنچه که پرسپوليس حتي در نمايش پيروزمندانه اش مقابل نفت آبادان هم با آن فاصله داشت.
پرسپوليس به طرز آشکاري در تعدادي از پستها بازيکناني را به ميدان مي فرستد که با اندازه هاي سنتي پرسپوليس فاصله دارند. از اين بحث صرفنظر مي کنيم که آيا دايي در انتخاب بازيکن سليقه به خرج نداده، يا فوتبال ايران در حال حاضر سرمايه اي بيشتر از اين ندارد تا پرسپوليس از آن بهره برداري کند.
فعلاً مسأله اين است که دايي همين بازيکنان موجود را به بهترين شرايط فني برساند و دست کم در بازيهاي خانگي نمايشهاي مقتدرانه اي به راه بيندازد.
دل هوادار پرسپوليس لک زده براي تماشاي يکي از آن نمايشهايي که در دهه هفتاد و شصت هر هفته به تماشا مي گذاشت. چيزي که تماشاگر را با تيم پيوند مي دهد؛ روح فوتبال است. حتي نتيجه در درجه بعدي اهميت قرار مي گيرد. آنچه واجد اهميت درجه اول است، تشخيص نشانه هاي بزرگي و شکوه در تيم است که تماشاگر با شم ويژه خود آن را پيدا و از آن حمايت مي کند.
خوشوقتي اينجاست که دايي هم به دنبال همين است. جذب وحيد هاشميان و ژلکو مياچ را بايد در همين راستا ارزيابي کرد. دايي چه در زمينه ايجاد بهبود در روند فني تيم و چه در زمينه هر چه جذاب تر کردن چهره تيم دست به اقداماتي زده که شايد تا اندازه اي هم براي او سنگين بوده. به ياد داريم که تا همين چندي پيش دايي مصمم بود تا همه مشکلات را خودش به تنهايي رفع و رجوع کند. خيلي هم تلاش کرد، اما هر چه بيشتر مي کوشيد، بيشتر به مخمصه مي افتاد و تا آستانه برکناري هم پيش رفت و حالا با اين تغييرات فرصتي براي او فراهم شده تا کار را بر مدار تازه اي دنبال کند. پيروزي مقابل نفت در تهران با همه معايبي که بجا و نابجا براي آن متصور باشيم يک اتفاق خوب پس از تغييرات بود. هر چند که اثبات فني اين مدعا هم کار ساده اي نيست. اما اگر اين پيروزيها ادامه يابد، آن وقت چه بايد گفت؟!
پرسپوليس هفته بيست و دوم را مقابل راه آهن مي گذراند و هفته بعد از آن را هم در بوشهر مقابل شاهين سپري مي کند که در دسته بازي هاي سنگين جا نمي گيرد. قرمزها در بازي بعدي هاشميان را هم در ترکيب خواهند داشت که جذابيت خاص خود را دارد. اين اتفاقات را براي پرسپوليس بايد خجسته دانست، اما بهره گرفتن از آن هم هنر مي خواهد. چند پيروزي، پرسپوليس را به جمع چهار تيم بالاي جدول برمي گرداند... شايد کمي شانس هم لازم باشد. اما به هر حال پرسپوليس تا رسيدن به بهترين شرايط راه کمي را هم پيش رو ندارد.