این قهرمان‌ها را نشکنیم!

بلافاصله بعد از آنکه فرهاد مجیدی چهارگوشه چمن آزادی را بوسید و از فوتبال خداحافظی کرد، زمزمه‌ها و شایعه‌ها شروع شد. زمزمه‌هایی که گاه چون تازیانه بی‌رحمانه بر بدن آدم‌ها فرود می‌آوریم. مجیدی تزریق خونی می‌کرد و نمی‌توانست بیش از این ادامه دهد، مجیدی همان بازیکن دوپینگی بود و می‌ترسید نامش را اعلام کنند، مجیدی مشکل بدنی داشت....

به گزارش ایسنا، خبرآنلاین در ادامه نوشت: این یکی از ضدهنرهای ماست. اینکه بلافاصله از تمام هنرمان برای تخریب استفاده کنیم. بی‌آنکه بدانیم این همه حرف‌های دور از اخلاق، چقدر از حقیقت دور است.

مجیدی یکی از حرفه‌ای‌ترین بازیکنان این فوتبال بود که سال‌ها از بدن خود مراقبت کرد و به همین دلیل این همه سال دوام آورد. او حتی این فصل با این سن‌و‌سال یکی از بهترین بازیکنان استقلال و تمام لیگ ما بود. تمام 19 تست دوپینگی که در فوتبال ایران از مجیدی گرفتند منفی بود و این نشان می‌دهد او می‌خواست از راه فوتبال در فوتبال زندگی کند. پاک و سالم.

مجیدی بعد از 18 سال با دوران بازی فوتبال خداحافظی کرد. هواداران فوتبال در ایران نزدیک به دو دهه در کنار او بودند، بسیاری از کودکان این مرز و بوم با رویای فرهاد مجیدی به خواب رفتند و با آرزوی مجیدی شدن از خواب برخاستند. نه مجیدی که بسیاری از فوتبالیست‌های دیگر هم همین حکم را برای کودکان ما دارند. علی دایی، خداداد عزیزی، احمدرضا عابدزاده، مهدی مهدوی‌کیا، علی کریمی، کریم باقری و بسیار بسیار بازیکنانی که به بت‌های فوتبالی بچه‌های این خاک تبدیل می‌شوند.

همان دست‌هایی که سعی کردند در آخرین روزهای فوتبالی علی دایی او را نابود کنند، ناجوانمردانه سعی کردند از مجیدی هم چهره‌ای کریه بسازند. چهره‌ای که با دوپینگ دوام آورد، ماند، گل زد و محبوب شد؛ اما حقیقت چیز دیگری است. او یکی از بازیکنان دوست‌داشتنی فوتبال ما بود. سالم زندگی و سخت تمرین کرد تا دوام بیاورد. او را و بازیکنانی مانند او را به این راحتی نشکنیم.

انتهای پیام