شاعر انقلاب از خانه‌نشینی‌اش گله کرد

سیدضیاءالدین شفیعی در نشست رونمایی کتاب «چهار عنصر» بیدل از سال‌ها خانه‌نشینی‌اش گله‌ کرد و گفت: در این سال‌ها تصمیم‌هایی برای ادبیات و فرهنگ گرفته بودند که یک‌باره فروریخت.

نشست رونمایی کتاب «چهار عنصر» بیدل که با بازنگری سیدضیاءالدین شفیعی منتشر شده، یکشنبه، 12 آبان، در برج میلاد برگزار شد. حمیدرضا شکارسری که اجرای برنامه را بر عهده داشت، در سخنانی اظهار کرد: جهانیان ایران را با فرهنگش می‌شناسند و فرهنگ غنی ایرانی سنت درازی دارد و از دل این سنت امکان باززایی و نوزایی هست. بازنوشتن کتاب «چهار عنصر» بیدل به قلم هنرمند انقلابی سیدضیاء‌الدین شفیعی در همین راستاست. امیدواریم این بازنویسی فرصتی بهتر را در بازشناسی آثار بیدل در ایران فراهم آورد.

در این نشست همچنین علی معلم ‌دامغانی – شاعر و رییس فرهنگستان هنر - با استناد به شعرهایی از بیدل دهلوی، تصریح کرد: تحقیق درباره‌ی کلیه آثار ادب کهن ایران یک ضرورت است، بویژه آثار بیدل دهلوی که اسیر نوعی غربت است. ضرورت دارد بیش از گذشته به ادبیات منثور کهن ایران پرداخته شود.

معلم در پایان شعری را درباره خلیج فارس با ردیف «به سعی بسیج خواهد ماند» خواند.

حجت‌الاسلام محمدعلی زم نیز اظهار کرد: به اذعان اهل انصاف، بیدل را بچه‌های انقلابی ایران کشف کردند. البته سال‌های پیش از انقلاب، علی دشتی، ذبیح‌الله صفا‌، محمدرضا شفیعی کدکنی و عبدالحسین زرین‌کوب‌ به اهمیت نام بیدل در افغانستان اشاراتی کردند؛ اما این شاعران انقلاب بودند که او را کشف کردند. دیوان غزل‌های بیدل توسط یوسفعلی میرشکاک با نام مستعار منصور منتظر در سال‌های اول انقلاب منتشر شد. آن هنگام میرشکاک 22 ساله بود. همچنین سیدحسن حسینی در جوانی تحقیق «بیدل، سپهری‌ و سبک هندی» را منتشر کرد و بعد هم احمد عزیزی اشعاری را متأثر از بیدل سرود.

او در ادامه متذکر شد: شاعران انقلاب اسلامی همانند بیدل،‌ عرفان و حماسه را یکی می‌دانستند و تنها بیدل بود که در آن سال‌ها به نیاز معرفتی انقلابی‌های مسلمان پاسخ می‌داد. بیدل دریای عظیمی است که قرن‌های متمادی می‌توان از آن مروارید گران‌بها صید کرد. امروز یکی دیگر از شاعران انقلاب دنباله تلاش دیگر عزیزان بخشی از نوشته‌های بیدل را بازنوشته است که بسیار اهمیت دارد. کتاب «چهار عنصر بیدل» همان جایگاهی را در آثار بیدل دهلوی دارد که کتاب «فیه ما فیه» در آثار مولانا دارد. امید که با خواندن «چهار عنصر» بتوانیم بهتر به فهم منظومه‌های بیدل راه پیدا کنیم. این اثر اتوبیوگرافی از بیدل دهلوی است، روایتی جذاب از دوره تاریخی است که سیدضیاء عزیز در دوره 10 ساله‌ای پر از تنگ‌دستی سعی کرد خواندن این اثر را برای مخاطب‌های کم‌حوصله این زمان آسان کند و خوشحال‌ام که این اتفاق به دست شاعر وفادار انقلاب صورت گرفت.

در این مراسم، عبدالمهدی مستکین - معاون فرهنگی کمیسیون ملی یونسکو - با خواندن شعرهایی از بیدل، از اهمیت این شاعر حرف زد.

همچنین اسدالله امیری - رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی افغانستان - به مروری تاریخی درباره‌ی جایگاه بیدل در افغانستان پرداخت و گفت: از دهه‌ها پیش نشست‌ها و محافل گسترده بیدل‌خوانی در افغانستان باب شده است، همچنین براساس سروده‌هایی از بیدل، تصنیف‌های زیبایی در موسیقی افغانستان توسط محمدحسین سرآهنگ خلق شده که از این طریق به خانه‌های مردم راه پیدا کرده است. دیگر آن‌که بسیاری از ترکیب‌ها و اصطلاح‌های آثار بیدل در بین اصلاحات عامیانه مردم وجود دارد و از این‌رو بیدل و سروده‌هایش با زندگی عامه مردم درهم آمیخته و بیش از همه بیدل در غزنه مورد توجه است.

به گزارش ایسنا، در این نشست همچنین سیدضیاءالدین شفیعی گفت: در طول این سال‌ها فکر نمی‌کردم ستم بزرگی که طی یک دهه گذشته بر فرهنگ و ادبیات رفته است، به پایان رسد و گمان نمی‌بردم یک دهه خانه‌نشینی به انجام برسد و الآن می‌بینم این برکت بزرگ حاصل شده است. سخنران‌های عزیز مراسم از سهم بیدل به من دادند؛ من چیزی از خود ندارم. چه غریب است تصمیم‌هایی که برای ادبیات و فرهنگ گرفته شده بود و یک‌باره همه آن‌ها فروریخته است. خدا را شاکرم. به اعتقاد من باید این رویدادها را به فال نیک گرفت.

این شاعر با انتقاد از جناح‌ بندی‌های معمول و مرسوم به خاطره‌ی جانبازی‌اش در سال‌های دهه 60 اشاره کرد و گفت: الآن از جانبازی‌ام می‌گویم که سبب فحش خوردن می‌شود و دیگر ریا به حساب نمی‌آید. آن سال‌ها که با پایی پر از ترکش به حوزه هنری آمدم، کسی نپرسید از کجا آمده‌ای و چه می‌کردی و با کدام جریان نسبت داری. خوشحال‌ام که جناب زم یادداشت ارزشمندی را ارائه کردند و در بین چهره‌های حوزوی کم‌ترین کسی را سراغ داریم مانند ایشان که مسائل ادبیات را خوب بشناسد. در این 10 سال که قرار بود «چهار عنصر» به رسم‌الخط رسمی کشور بازنوشته شود، سه بار رسم‌الخط زبان فارسی تغییر کرد و تاب آوردن در این همه تلاطم‌ها دشوار بود.

شفیعی در ادامه از کسانی که او را با بیدل آشنا کردند، تشکر و تأکید کرد: فضیلت ما به ادبیات کهن ایران است. ما با انرژی هسته‌یی در جهان نمی‌توانیم افتخار کنیم؛ ما باید به ادبیات افتخار کنیم که قابل انکار کردن نیست. من هم معتقدم بازنوشته شدن «چهار عنصر» بیدل گام نخست است و می‌دانم این راه به پیش خواهد رفت.

انتهای پیام