پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : شهرام
شکیبا، نامه روز گذشته محمود احمدینژاد به حسن روحانی مبنی بر دعوت
رئیسجمهور به مناظره را دستمایه مطلبی طنز در خبرآنلاین قرار داده است.
شکیبا
مینویسد: «هر شغلی یک ساعت کاری دارد، الّا بیکاری. بیکاری یک شغل
تماموقت است. آدم بیکار همه 24 ساعت را مشغول بیکاری است. لذا برای هیچ
کاری وقت پیدا نمیکند چون دائم سر کار است.
احمدینژاد آن روزهایی
که رئیسجمهور بود (که عمراً کسی یادش نمیرود!) برای همه کار وقت داشت
اما حالا دیگر وقت ندارد. برای همین علیرغم قانونگرایی غلیظ و شدید
طبیعتاً نمیتواند به دادگاه برود. نرفتن احمدینژاد به دادگاه ممکن است
منجر به حکم غیابی شود. با توجه به احکام کوبنده اخیر قوه قضائیه مثل
محکومیت 200 هزار تومانی قاضی مرتضوی برای تلاشهای بیدریغ و
طاقتفرسایشان، احتمالاً برای احمدینژاد که به طریق اولی رئیس او بوده
است، حکم چهار سال انفصال از کار دولتی (!) و 400 هزار تومان جریمه صادر
خواهد شد.
اما از آنجایی که آدمیزاد به تلاش زنده است، در همین
احوالات بیوقتی، احمدینژاد نامهای به روحانی نوشته و در آن درخواست
مناظره کرده است. آیا احمدینژاد فکر میکند بعد از هر مناظره نفر برنده
رئیسجمهور میشود؟ حریف را هم نباید دست کم گرفت. روحانی مناظره کردن بلد
است. مثلاً در مناظره با قالیباف گفت: «من سرهنگ نیستم، حقوقدانم!» و
برنده شد. لذا هر آیینه ممکن است در مناظره با احمدینژاد بگوید: «من بیکار
نیستم، رئیسجمهورم!»
برخی از منابع ناآگاه میگویند اساساً علت
شرکت نکردن احمدینژاد در دادگاه برای این بوده که سرگرم جمعآوری مستندات و
مدارک موجود (!) برای مناظره بوده است؛ لذا وقت برای جمع کردن مدارک برای
محکمه نداشته.