تفاوت ماندلا با قذافی

مرگ نلسون ماندلای 95 ساله‌ای که از مدت‌ها پیش در بستر بیماری افتاده بود، هر چند قابل پیش‌بینی بود، اما مردم دنیا را در غم و شوک فرو برد؛ چه آن که جهان یکی از فرزندانش که می‌تواند برای همیشه تاریخ به او افتخار کند را از دست داده است.

به گزارش ایسنا، در ادامه یادداشت سردبیر عصر ایران آمده است: راز این محبوبیت جهانشمول چیست که در 5 قاره جهان، برخی کشورها، عزای عمومی اعلام می‌کنند و دیگران نیز پیام تسلیت می‌دهند و از هم اکنون آماده می‌شوند در عالی‌ترین سطوح در آیین تشییع، وداع و خاکسپاری "ماندلای بزرگ زمین"، شرکت کنند؟!

هر چند سال‌ها مبارزه او با ستم و تبعیض فراگیری که در آفریقای جنوبی وجود داشت و تحمل طولانی مدت حبس، در این خوشنامی جهانی بی‌تأثیر نبود ولی این مبارزه داخلی که در بسیاری از کشورها نیز نظایرش اندک نبوده، نمی‌تواند دلیلی برای این همه علاقه‌مندی جهانی به یک مبارز داخلی در یک کشور آفریقایی باشد. چند سال ریاست جمهوری در آفریقای جنوبی نیز نمی‌تواند دلیل موجهی برای این امر باشد، چه آن که آنچه در جهان امروز بسیار است، رئیس جمهور است.

آنچه می‌تواند یک انسان را محبوب قلب‌های جهانیان کند، پایبندی او به ارزش‌های انسانی و اخلاقی جهانشمول است. آنچه ماندلا را ماندلا کرد، نه مبارزه و نه ریاستش و نه شعارها و خطابه‌هایش که پایبندی عملی‌اش به دو آموزه اخلاقی بود.

ماندلا که سال‌ها طعم ظلم و تبعیض را چشیده بود و قریب به سه دهه از عمرش را در زندان‌های رژیم نژاد پرست آفریقای جنوبی گذراند بود، هنگامی که می‌توانست انتقام آن همه ستم آشکار را بگیرد ، همه را بخشود. جمله معروف "می‌بخشم اما فراموش نمی‌کنم" که ماندلا به کار برد، امروز در ادبیات سیاسی و حتی عامیانه جهان، به ضرب‌المثل تبدیل شده است.

او نه تنها مخالفانش را بخشود، بلکه آنان را در ادامه‌ راهی که پیش روی کشورش بود، همراه و در قدرت سهیم کرد تا کشورش، از تک صدایی آپارتاید، به تک صدایی جدید دچار نشود.

علاوه بر فضیلت "بخشایش"، ماندلا دارای یک ویژگی متمایز کننده دیگر نیز بود. او که بعد از سرنگونی آپارتاید، به ریاست جمهوری آفریقای جنوبی رسید ، زمانی با اختیار خود از قدرت کنار رفت که در اوج محبوبیت بود و می‌توانست همچنان مرد اول آفریقای جنوبی باشد ولی او با وارستگی تمام، قدرت رسمی را کنار گذاشت و به فعالیت‌های اجتماعی عام‌المنفعه، حقوق بشری و میانجیگری‌های بین‌المللی پرداخت و از جمله تا اواخر عمر، برای مبارزه با شیوع بیماری ایدز در جهان، فعالیت‌های فراوانی کرد.

قاره آفریقا در دوران معاصر، در شمال و جنوب خود دو مرد انقلابی دید که اکنون هیچ کدام‌شان بین ما نیستند: یکی معمر قذافی در لیبی و دیگری نلسون ماندلا در آفریقای جنوبی.

"بخشایش در قدرت" و "وارستگی از قدرت"، دو ارزش انسانی ، اخلاقی و جهانشمولی بودند که ماندلا را ماندلا کردند و بی‌بهره ماندن قذافی از این دو ارزش، او را به آن سرنوشت دردناک و مرگ خفت‌انگیز دچار ساخت.

"درس ماندلا" و "عبرت قذافی" ، باید تا همیشه تاریخ پیش روی حاکمان جهان باشد.

انتهای پیام