باز هم تکرار تاریخ

اگر فراموش نکرده باشیم، دولت آقای سیدمحمد خاتمی با شعار تامین مطالبات سیاسی مردم شکل گرفت و در ابتدا بر چنین راهی قدم گذارد. در همان زمان مخالفان دولت ایشان از طریق رسانه‌ها از جمله روزنامه‌های وابسته به خود موضوع برآوردن مطالبات اقتصادی مردم را مطرح و دولت را در برابر هجمه تبلیغاتی این مطالبات قرار دادند.

در این روزنامه‌ها و حتی در صداوسیمای ملی دایما مسایل و مشکلات اقتصادی مردم مطرح می‌شد و از دولت خاتمی راه‌حل برای این مشکل و معضل طلب می‌کردند. این ترفند البته که نتیجه داد و دولت خاتمی قدم به راه اقتصادی و نه سیاسی- فرهنگی گذاشت و البته پس از هشت‌سال صدارت، حل مشکلات اقتصادی مردم به آن حدی که مخالفان تبلیغ می‌کردند ممکن و میسور نشد اما میراث اقتصادی دولت که به دولت بعدی یعنی دولت نهم رسید اقتصادی بود، فعال، کم‌تورم، آرام، بی‌تلاطم و بدون تعهدات کمرشکن برای دولت بعدی. هنوز، صدروز از دولت دکتر حسن روحانی نمی‌گذرد که همان سازهای مخالف خاتمی به صدا درآمده و از دولت عملکرد مثبت اقتصادی می‌خواهند و نتیجه نظرخواهی‌هایی را مطرح می‌کنند که در آن نظر اکثریت مردم مبنی بر عدم‌رضایت از فعالیت‌های اقتصادی دولت مطرح شده است. میراث اقتصادی دولت گذشته برای دولت حاضر را رییس‌جمهور در چند عدد کلان برای مردم بیان کرد و همان‌ها گفتند که به گذشته چه کار دارید!

کارهای خودتان را ذکر کنید، چرا علیه دولت گذشته صحبت می‌کنید و بهتر است از اقدامات خود سخن بگویید.

مگر این دوستان نمی‌دانند که اقتصاد یک کشور امر به‌هم‌پیوسته است و نمی‌توان در یک مقطع از زمان آن را منجمد کرد و از صفر شروع کرد. آنچه از گذشته میراث مانده همچنان در جریان است و دولت باید بتواند در این میان راهکاری معقول بیندیشد.

بودجه سال 93 هرچند به نظر برخی افراد متورم است ولی به هر حال به عبارتی معقول نوشته شده است اما به نظر می‌رسد در شرایط کنونی علاوه بر برخورد عاقلانه باید برخوردی جسورانه نیز داشت تا اندک مرحمی بر میراث باقی‌مانده از گذشته قرار داده شود. اگر راه‌حل اقتصادی برای به راه‌آوردن میراث گذشته طلب شود حتما صواب است اما پیگیری راه‌حل‌های اقتصادی بنابر آنچه در گذشته مطالبات اقتصادی مردم خوانده می‌شد یقینا بیان انحرافی است. امروز اگر هم در بودجه تقدیمی دولت مشکلی وجود دارد نمایندگان مجلس باید در جهت صیانت از اقتصاد کشور در پی چاره‌جویی برآمده و راه‌حل ارایه کنند.

به‌نظر این نویسنده حرف‌های الیاس نادران که بودجه را انبساطی می‌بینند درست است اما در همان حال باید راه‌حلی برای هزینه‌ها و اینکه چه هزینه‌هایی باید در اولویت قرار گیرد و تاثیر آن بر اقتصاد جامعه چیست را مدنظر قرار دهند و به مردم بگویند که چرا چنین شد. وقتی 37هزارمیلیاردتومان برای تداوم روش غلط پرداخت یارانه می‌گذارند و می‌خواهند خلاف قانون همه را به مردم پرداخت کنند لاجرم باید در مقابلش درآمدی بگذارند! همین دوستان برای حذف 37هزارمیلیاردتومان یا به‌حداقل‌رساندن آن و قانونی عمل‌کردن، راه‌حلی معقول اما انقلابی بیابند و ارایه دهند.

گیریم دولت نتواند 74هزارمیلیاردتومان بدهی به سیستم بانکی را بازپرداخت کند و مشکلی هم پیش نیاید آیا نباید بدهی 60هزارمیلیاردتومانی به صندوق بازنشستگی و 55هزارمیلیاردتومانی به پیمانکاران و صنعتگران اعم از اشخاص حقیقی را پرداخت کند؟ آیا این را در بودجه دیده‌اند؟

آیا عدم‌تادیه حدود هشت‌هزارمیلیاردتومان به وزارت بهداشت در سال گذشته و امسال را در بودجه دیده‌اند؟

میراث دلپذیر بدهی‌های دولت گذشته و نیازهای جامعه در حال رشد ما، بسیار است واقعا آیا ارایه راه‌حل برای آنها شجاعت نمی‌خواهد؟

بهترین کار گفتن حقایق به مردم است. قبول کنیم مشکلات اقتصادی فراوانی داریم. آن را به‌صورت واضح و به‌درستی و راستی به مردم منتقل کنیم. حقایق زیر ابرها پنهان نمی‌شود. اگر واقعا اعتقاد به ولایت داریم اقتصاد مقاومتی را طراحی کنیم و به آن پایدار باشیم. قبول کنیم که با فرض پیش‌رفتن توافقنامه ژنو، از آن آب چندانی برای اقتصاد داخلی گرم نمی‌شود. به دولت قوت قلب و شجاعت بدهیم تا با اقتصاد کشور به همین گونه که وجود دارد برخورد کند و نه اینکه راه دولت گذشته را ادامه دهد. تدوین بودجه به‌شرحی که گذشت همان ادامه راه دولت گذشته است و همچنان بر اقتصاد اثر منفی می‌گذارد و حاصل آن اضافه‌شدن دوچندان مشکلات است.

 اگر بخواهیم به سامان برسیم همه باید در رفع کژی‌های اقتصادی عالم، شجاع و صریح بوده و نیز با یکدیگر همدست و هم‌داستان شویم تا این کشتی طوفان‌زده را به ساحل برسانیم. نگوییم خارجی‌ها از حرف‌های ما مطالبی می‌فهمند و موضعمان ضعیف می‌شود. این اطلاعات و آمار را ظاهرا، همه می‌دانند جز مردم ما.