استاد دانشگاه : باید سعدی را به خاطر خدمت به زبان فارسی ستود

 عضو هیات علمی دانشکده ادبیات وعلوم انسانی دانشگاه شیراز گفت: سعدی در مقطعی می زیست که زبان فارسی با ورود واژه های عربی و دیگر زبان ها از بستر خود خارج شده بود اما سعدی دربرابر کژاندیشان روزگار ایستاد و ازاین منظر باید این شاعر بزرگ را بستاییم.

به گزارش ایرنا، دکتر اکبر صیادکوه عصریکشنبه درنشستی علمی درآستانه اول اردیبهشت ماه سالروز گرامیداشت سعدی در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شیراز افزود : نثر فارسی بعد از ظهور اسلام با نثر بی پالایش وطبیعی آغاز شد اما با تاثیر ازعوامل اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و ... اندک اندک از هنجار اصلی خارج شد.

وی ادامه داد: شبیخون به زبان فارسی به حدی رسیده بود که در قرن هفتم آنچنان از واژه های عربی، ترکی وسایر زبان ها آغشته شده بود که شائبه این می رفت که دیگر اثری از زبان فارسی باقی نماند.

عضو هیات علمی دانشکده ادبیات وعلوم انسانی دانشگاه شیراز با بیان این که بیشترین آسیب به زبان فارسی ازتحولات سیاسی آن دوران وارد شد، گفت: در آن مقطع برخی کاپیتولاسیون واژه های عربی و بیگانه را راه انداخته بودند و این واژه ها بدون هیچ مجوزی وارد فارسی شدند و در آستانه عصر سعدی، زبان فارسی داشت از بستر خود خارج می شد وجنبه متکلفانه و مصنوع پیدا می کرد.

صیادکوه اظهارکرد: سعدی به جای آن که مانند همه ادیبان زمان خود وآنچه دبیران حکومت ها به آن می بالیدند این رویه را درپیش گیرد، دربرابر این کژاندیشان ایستاد وازشیوه نصر مصنوع مقامات استفاده نکرد وازاین منظر باید سعدی را به خاطر این خدمت به زبان فارسی بستاییم.

این استاد دانشگاه درادامه سخنان خود، انسان را درکانون جهان بینی سعدی دانست وگفت: در هر گفتار سعدی مضامین انسانی واسلامی نهفته است.

صیادکوه تصریح کرد: هرچند شاعران بزرگ مانند خیام، مولوی، حافظ و فردوسی به ترتیب در رباعیات، مثنوی، غزل رندانه وبرافراشتن کاخی بلند اززبان فارسی تحولات بزرگی در این زبان ایجاد کردند اما می توان گفت که تفاوت سعدی با همه این بزرگان در جامع الاطراف بودن وی بود که در گونه های مختلف ادبی ظاهر شد.

وی گفت : سعدی در نثر، مثنوی سرایی، غزل عاشقانه، قطعه سرایی، طنز و قصیده سرایی ابداعاتی داشته و درزبان فارسی از خود به یادگار گذاشته است.

عضو هیات علمی دانشکده ادبیات وعلوم انسانی دانشگاه شیراز تاکید کرد: نقش سعدی را باید در حفظ و بالندگی زبان فارسی وایجاد تعادل در این زبان ازنظر واژه های بیگانه وساختارهای مختلف در قرن هفتم ارج نهاد.

صیادکوه ازگسترش زبان فارسی به فراسوی مرزهای ایران به عنوان خدمت دیگر سعدی به این زبان یاد کرد وگفت: سعدی نقش اساسی در نشرزبان و ادب فارسی به هند و دیگر مناطق شبه قاره، کشورهای عربی و ... داشته است و شاعران بسیاری در جهان را تحت تاثیر فرهنگ ایرانی قرار داده است.

این استاد دانشگاه ادامه داد: سعدی هیچ گاه از کلمات تنوین دار حتی در یک مورد استفاده نکرد وحتی برخی کلمات تنوین دار رایج در جامعه را با بهره گیری از حرف اضافه به زبان فارسی نزدیک تر کرد.

ابومحمد مُصلِح الدین بن عَبدُالله مشهور به سعدی شیرازی شاعر بلندآوازه قرن هفتم هجری است که هر سال اول اردیبهشت ماه، به پاسداشت خدماتش به شعر و ادب فارسی یادش گرامی داشته می شود. گلستان، بوستان، غزلیات، طیبات و دیوان اشعار از جمله آثار این شاعر بزرگ ایران زمین است