دو میلیون ماهی در سد فشافویه تلف شدند. علت این فاجعه زیست محیطی نیز رهاسازی فاضلاب خام شهرک واوان در آب این سد بود.
عصر ایران در ادامه نوشت: بیهیچ تعارفی باید دو ارگان
دولتی را متهمان ردیف اول این واقعه تلخ دانست: شرکت آب و فاضلاب و سازمان
حفاظت محیط زیست.
شرکت آب و فاضلاب به دلیل این که به وظیفه ذاتی خود مبنی بر احداث تصفیه
خانه شهرک واوان به هر دلیلی عمل نکرده است و سازمان حفاظت محیط زیست ، که
از وظیفه نظارتی اش مبنی بر جلوگیری از این وضعیت اسفناک عمل نکرده است.
فاجعه سد فشافویه را باید به عنوان یک نمره منفی در کارنامه دولت یازدهم با
خودکار قرمز ثبت کرد و به سازمان حفاظت محیط زیست هشدار داد که از این به
بعد، با دقت نظر بیشتری به وظایف قانونی اش عمل کند.
اگر تا دیروز، مسائل زیست محیطی در حاشیه قرار می گرفتند، امروز با ارتقاء
سطح آگاهی های عمومی، جامعه نسبت به این موضوعات حساس شده است و لذا همان
گونه که از اقدام خانم ابتکار در جلوگیری از کشتن یک گوسفند در یکی از
بازدیدهایش خوشحال می شوند و از او تمجید می کنند، در برابر این فاجعه شرم
آور زیست محیطی از وی و سازمان تحت مدیریتش توضیح می خواهند.
اما در خصوص بحث فاضلاب نیز باید گفت که احداث تصفیه خانه های فاضلاب ، یکی
از مهم ترین اقداماتی است که متأسفانه در سال های گذشته آن طور که باید و
شاید مورد توجه قرار نگرفته است.
این در حالی است که وجود این تأسیسات در دنیا از الزامات گریزناپذیر است که
دو جنبه حیاتی دارد: اول آن که با تصفیه فاضلابها، می توان از آب
بازتولید شده، در صنعت، کشاورزی، شیلات و ... استفاده کرد و بدین ترتیب،
منابع آب را مدیریت کرد. این جنبه در کشورهایی که دارای کمبود آب شیرین
هستند - مانند ایران - اهمیت راهبردی هم دارد.
دومین نفع وجود این تصفیه خانه ها نیز جلوگیری از بروز افتضاحات زیست محیطی
مانند فاجعه سد فشافویه است. همچنین به لحاظ بهداشتی نیز وجود تصفیه خانه
ها بسیار حائز اهمیت است. فقط کافی است به یاد بیاورید که بخش قابل ملاحظه
ای از سبزیجاتی که می خورید، با فاضلاب تصفیه نشده آبیاری می شوند و در
نسوج خود، سموم بیماری زا دارند.
دولت یازدهم، باید تسریع در احداث تصفیه خانه ها را به عنوان یک راهبرد
بزرگ ملی در دستور کار خود قرار دهد. شاید مرگ دو میلیون ماهی تلنگری باشد
در این راستا ، چه آن که مرگ انسان ها که بر اثر آلودگی های این چنینی حادث
می شود ، چنان بی سر و صداست که کسی را به جنبش وانمی دارد.
انتهای پیام