نقد کردن چار چوب خود را دارد و بیان هر نقدی در مورد
عملکرد دولت یازدهم به طور عام و راهبرد پرونده هستهای به طور خاص باید با
توجه به مسائلی نظیر رضایت مردم و چگونگی رسیدن به این اقدام سنجیده شود و
این موارد به عنوان عیار نقد مورد بررسی قرار گیرد.
مردم در 24خرداد 92 به
رویکرد روحانی در سیاست خارجی رای دادند البته این گزاره به این معنا نیست
که چارچوب برنامههای دیگر رئیسجمهور امروز ایران مدنظر حامیان او نبود
اما مردمی که در 8سال گذشته شرایطی را دیده بودند که احساس میکردند کشور
دچار مشکل شده و این مشکلات و سیاستهای غلط در عرصه دیپلماسی معیشت را بر
آنها تنگ کرده است بنابراین در انتخابات 24خرداد روحانی را فردی میانهروتر
یافتند. در 8سال گذشته این احساس به مردم ایران دست داده بود که در برخی
عملکردها بیتدبیریهایی به مردم تحمیل شده است و در مقابل به مردم آنچه
تحویل داده شد، درحد انتظار نبود.
مردم از شعارهای ماجراجویانه خسته شده
بودند و به دنبال هوای تازه میگشتند. در این فضا دکتر روحانی با سیاست
«وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ» وارد عرصه انتخابات شد و مبنای
کاری متفاوتی نسبت به دولت قبل در پیش گرفت.
روش و منشی که خیلی زود با
واکنشهای حامیان دولت قبل مواجه شد. صحبتهای طیف تندرو سیاسی حامی دولت
قبل که همچنان بر طبل مخالفت میکوبند را باید در این چارچوب ارزیابی کرد.
شکی نیست که در انتخابات خرداد گذشته مردم یک «نه بزرگ» به این افراد
گفتند.
متری که امروز در دستان این آقایان است و بر اساس آن به نتیجه بیست و
هشت به هشت و مسائل مشابه میرسد در 8سال گذشته کجا بود؟ این افراد وقتی 6
قطعنامه علیه ایران تصویب شد یک هزارم از تبعات آن را تحمل نکردند که
امروز اینچنین بر طبل تایید سیاستهای گذشته میکوبند. این افراد میدانند
در انتخابات مجلس با «نه بزرگ مردم» مواجه خواهند شد و میخواهند تا
انتخابات بعدی با این کارها مجرای تنفس برای خود فراهم کنند. نکته آخر
اینکه در مسئله هستهای دو گروه در خارج از کشور سعی دارند این توافق صورت
نگیرد و همواره ساز مخالف میزنند: اول نتانیاهو و رژیم صهیونیستی و دوم
نئوکانهای تندرو در آمریکا.
افرادی که در ایران با سیاستهای هستهای دولت
یازدهم مخالفند باید دقت کنند که ناخواسته مواضعشان به این گروههای تندرو
نزدیک نشود و درانتقاد از توافق هسته ای همه شرایط را بسنجند ومنافع ملی
را جدیتر ببینند.
* کارشناس سیاست خارجی