به گزارش انتخاب، در یادداشت موتمن آمده است:
سینمای ایران از ابتدا راه را اشتباه رفته است. از همان اولین فیلم ها می توان به این اشتباه پی برد. اولین فیلم ها در فرانسه شامل «خروج برادران از کارخانه»، «غذا خوراندن به بچه» «باغبان آب پاشی شده» و «تصاویری از پاریس از نقطه دید یک قایق روی رودخانه سن» بودند اما در ایران اولین فیلمبرداری ها چه بود؟ «قدم زدن ناصرالدین شاه در شانزه لیزه» «بازدید ناصرالدین شاه از فستیوال گل هلند»، «مراسم قیمه خوران در دربار ناصر الدین شاه» و «زیارت ناصرالدین شاه از شاه عبدالعظیم». دوربین فرانسوی ها از ابتدا رو به مردم بوده است اما دوربین ایرانی ها از ابتدا رو به حکومت بود. اشتباه سینمای ایران از همان روزها آغاز شد.
سینمای ایران برای نجات از این راه اشتباه باید اقتصادی دقیق پیدا کند. سینمایی کاملا متکی بر بخش خصوصی شود و یا به صورت کامل متکی بر بخش دولتی باشد. میانه سینمای خصوصی و دولتی جواب نمی دهد. در عین حال یکی از اولین اقداماتی که رئیس سازمان سینمایی و همکارانشان می توانند انجام دهند تا عجالتا شرایط سینما بهبود یابد، بازگرداندن شرایط تولید به هشت سال گذشته است. دولت باید برای دو سال هم که شده باید سفره های چند میلیاردی برای فیلم های فاخر را تعطیل کند و اجازه ندهد بنیاد سینمایی فارابی فیلم تولید کند. محیط فارابی به شدت باندی است و تا زمانی که این بنیاد اجازه سرمایه گذاری در تولیدات سینمایی را داشته باشد بودجه در دست عده محدودی باقی می ماند.
اجازه دهند مانند گذشته هر فیلمی که پروانه ساخت دارد وامی از فارابی دریافت کند و شرایط میان همه فیلم ها یکسان باشد. از سوی دیگر کمک های دولتی که از سوی مرکز گسترش به فیلمسازان فیلم اولی تعلق می گیرد کاملا متوقف شود. چون این گونه کمک ها نوع تازه ای از فیلمسازان را پرورش داد که نوع خوبی نبود و تنها حضورشان در حال نابود کردن سینمای ایران است. باید مانند گذشته کارگردان فیلم اولی بودجه لازم را از تهیه کننده ای که حاضر به سرمایه گذاری در پروژه است، دریافت کند. سالی ۸۰ فیلم اولی در سینمایی که تنها قصد اکران ۴۰ فیلم را دارد به چه معناست. همین حالا ۴۰ پرونده فیلم اولی در شورای پروانه ساخت در حال بررسی است. در واقع موجی است که حامیان آن قصد دارند سینمای بدنه ایران را نابود کنند. افرادی که آشنایی با سینما ندارند بیایند یک فیلم بسازند و بعد بروند. کسی در این سینما تجربه کسب نکند و ارتقا نیابد. باید مقابل این موج ایستاد. من شنیده ام آقای ایوبی چنین نظراتی دارند. اگر چنین نظراتی دارند امیدوارم آن را عملی کنند.
من به عنوان یکی از اعضای جامعه سینمای ایران نظرم را می گویم. اولین راهکار فعلا همین است که جلوی این جریان بایستند چون راه تنفس ما را بسته است. اکثر آدم هایی که به سینما وارد می شوند در ارتباط با جناح ها و افراد و به واسطه پول دولتی وارد سینما می شوند. همان دوره ای که نسل من وارد شد باید هر فیلمساز از کانون کارگردانان مجوز فعالیت دریافت می کرد و در همان سال ۷۸ که من اولین فیلمم را ساختم ایرج کریمی و مازیار میری هم کار خود را آغاز کردند. دو سال قبل از ما سامان مقدم وارد سینما شده بود و سال بعد از ورود ما مهدی کرم پور، حمید نعمت الله و مونا زندی از راه رسیدند. همه ما سابقه ساخت فیلم کوتاه داشتیم و ما را به واسطه فیلم های کوتاهی که ساخته بودیم می شناختند. آن مسیر برای ورود به سینما مناسب تر بود و فیلمسازان فیلم اولی کوله باری تجربه از دنیای فیلم کوتاه و یا دستیار کارگردانی و یا فعالیت در تلویزیون به همراه داشتند. اگر مجوز فعالیت به فیلمسازان دوباره در اختیار صنف کارگردانان خانه سینما گذاشته شود شرایط نامطلوب فعلی بهبود می یابد.
منبع: پیام نو
