هنرمندان پروژه «یاردوازدهم»: همراه جدی یوزها بودیم!

قصد جواب‌دادن به انتقادات را ندارد چون کسی توضیح می‌دهد که بخواهد توجیه کند و در نهایت هم صدایش به جایی نمی‌رسد اما برای اطلاع‌داشتن مردم باید حرف‌هایی را بزند: «اگر پول بیت‌المال بود چرا فیلم گرفته شد؟ چرا هنرمند بردند و آدم‌های دیگر را نبردند؟ من به‌عنوان پژمان جمشیدی قبل از بازی در سریال پژمان، آرزو داشتم بروم جام‌جهانی آلمان و بازی‌ها را ببینم اما کدام اسپانسری حاضر بود من را ببرد؟ یا بقیه دوستان فوتبالیست را؟ اما کدام اسپانسر حاضر بود روی دی‌وی‌دی ما سرمایه‌گذاری کند؟ ولی دی‌وی‌دی هنرمندان را می‌خرند. فیلمی قرار بود ساخته شود و ما توافق کردیم برای فروش دی‌وی‌دی‌ها چهره‌هایمان را بدهیم تا دی‌وی‌دی‌ها فروش برود و چک‌های تعطیلات رویایی پاس شود. شما دستمزد تله فیلم‌ها را مقایسه کنید با این ارقام. آدمی نیستم که به جایی وصل باشم و سابقه من هم این را نشان می‌دهد. فکر نمی‌کنم 20میلیون‌ و 30میلیون هم پولی باشد که کسی خودش را بفروشد.»

پژمان جمشیدی داستان سفر را اینطور روایت می‌کند: «نفت سپاهان اسپانسر اولیه بود. آقای عزیزمحمدی قرار بود بلیت‌های مسابقات را در اختیار اسپانسر بگذارد در ازای اینکه 40نفر از اهالی فوتبال را هم به جام‌جهانی بفرستند. اسپانسر هم به شرطی پذیرفت که تعدادی از هنرمندان را هم به برزیل ببرند و مسابقه‌ای برگزار کنند تا این هزینه از طریق درآمدزایی این حرکت جبران شود اما در دقیقه90 اسپانسر حضورش را کنسل کرد. می‌توانید از آقای مظلومی بپرسید که یک روز قبل از حرکت مدارکش را پس گرفت. تعطیلات رویایی پول بلیت‌ها و هتل‌ها را پرداخته بود و در صورت لغوشدن 80درصد این هزینه‌ها از بین می‌رفت. تعطیلات رویایی قبول کرد اسپانسر باشد و بقیه هزینه‌ها را هم از طریق درآمدزایی فروش دی‌وی‌دی‌ها تامین کند. چک‌ها را هم جواد هاشمی امضا کرده بود جواد هاشمی ماند و تعهد دی‌وی‌دی‌ها. به خاطر کمبود بودجه خیلی از هنرمندها از فهرست کنار گذاشته شدند و همین 10، 15نفر باقی ماندند. بودجه و تعداد کم شد و شد دو یا سه‌دی‌وی‌دی به شکل مستند و سفرنامه. حالا مستند که بیرون بیاید می‌بینید که ما همه وقت را در حال فیلمبرداری بودیم. از صبح تا شب سه دوربین بالای سر گروه بود و فیلمبرداری می‌کردیم.»