به گزارش انتخاب پیش از توضیح واضحاتی که رییسجمهور در جلسه
هیاتدولت داد، برای هر انسان فهمیده و منصف، اعم از منتقد و موافق، روشن
بود که آقای روحانی با چه کسانی با ادبیاتی تند سخن میگوید. اگرچه همان
چند جمله را هم که بهانهجویان برای کوبیدن رقیب خود مورد استفاده قرار
دادند، ضرورت بیان نداشت، اما پس از توضیحات وی، افرادی که خود را اندیشمند
میدانند، باز هم به بهانهجویی روی آوردند و از خود دفاع کردند که ما نه
بزدل و ترسو و بیسوادیم و نه شایسته رفتن به جهنم. چندشب پیش، در یک
مناظره تلویزیونی (شبکه اول) دونفر به بحث نشسته بودند؛ یکی نماینده منتقد
مجلس که ادعا میکرد استاد دانشگاه هم هست، یکی هم از روحانیون طرفدار
رییسجمهور. نماینده مجلس، در هر موضوعی که سخن میگفت، از سخنرانی
رییسجمهور برای نمایندگان سیاسی ایران در خارج از کشور، یاد میکرد و
پیوسته میخواست ثابت کند که نه بزدل است و نه بیسواد و نه اهل جهنم! 
