پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : کارگر یکی از شرکت های بزرگ خودروسازی کشور در نامه ای خطاب به نمایندگان مجلس شورای اسلامی، به انتقاد از برخی تصميمات غيركارشناسانه در كميسيون صنايع پرداخت.
در این نامه که نسخه ای از آن را در اختیار شبکه اطلاع رسانی تدبیر و امید قرار گرفته آمده است:
به نام خدا
با سلام
نمايندگان محترم مجلس شوراي اسلامي نمي دانم اين دردنامه و رنج نامه اي را كه امروز براي شما مي نويسم خواهيد خواند يا نه؟ نمي دانم آيا براي شما درد و دل يك كارگر زحمتكش و بي پشتوانه يك شركت خودروساز ارزش خواندن داشته باشد يا نه؟ نمي دانم آيا اصلا مي دانيد كارگر بودن و كارگر زيستن يعني چه؟ اما در هر حال مي نويسم چون خدايي هست كه اگر شما نامه ام را بي جواب گذاشتيد او گريه ها و اشك هاي مظلوم را بي جواب نمي گذارد.
برادران و خواهران بزرگوارم انگار همين ديروز بود، روزي كه شما به مجلس راه يافتيد. من و امثال من سر خوش از آنكه حقوق حقه ما به زودي به دست خواهد آمد تمام مشقات و ناملايمتي هاي روزگار را تا به امروز به جان خريديم و دم بر نياورديم تا مبادا كم حوصلگي و اعتراض ما مانع از آن شود كه خدايي ناكرده خللي در مسير انجام امور محوله شما پيش آيد و ما شرمنده شويم.
نمايندگان محترم، ما كارگران خودروساز در اين چند سال اخير و ايامي كه خطوط توليد كارخانه ها به واسطه تحريم ها و نبود قطعات به حالت نيمه تعطيل در آمده بود با تحمل فشارهاي اقتصادي و تورم افسار گسيخته ي حاكم و همچنين نبود امنيت شغلي كه دمار از روزگارمان در آورده بود ،حق اعتراض و حتي اعتصاب را براي خود محفوظ نگه داشته بوديم اما آبروداري و شكيبايي پيشه كرديم و اميدمان را از دست نداديم و روزي كه در انتخابات مجلس راي خود را به نام شما به صندوق مي انداختيم با خود روياي زندگي و فردايي زيبا تر و بهتر براي فرزندانمان را در سر مي پرورانديم. رونق صنعت خودروسازي و افزايش قدرت اقتصادي ما به پشتوانه تلاش و حمايت شما نمايندگان مجلس از سياست هاي اقتصادي دولت منتخب آرزويمان بود. اما هيچوقت فكر نمي كرديم فرداي بهتري كه در انتظارش بوديم را مافياي اقتصادي و وارد كنندگان خودرو هاي لوكس و تشريفاتي نابود كنند. آري فكر نمي كرديم كه سود صبر و تحمل صادقانه ما در جيب دلالان و واسطه هايي برود كه غم نان برايشان بي معنا بوده و نابودي صنعت خودروسازي داخلي و بيكاري صدها هزار شاغل در اين مجموعه روياي قديمي شان باشد. افسوس كه تورم 50 درصدي از آن ما بود و پاداش هاي 100 درصدي سهم حاميان واردات خودروهاي خارجي...!
به راستي مشكل مملكت ما فقط قيمت خودروهاي داخلي است كه شما نمايندگان عزيز ما بهترين ايام و ساعتهاي خدمت رساني را صرف جنگ و جدل با شوراي رقابت و خودروسازان داخلي مي كنيد؟ آيا فقط قيمت خودرو در اين سالهاي اخير چند برابر شده بود؟ آيا قيمت نان و پنير و مسكن و دلار همچنان پايين است؟ راستي مي دانيد بدهكاري يعني چه؟ آيا تا به حال شرمنده همسر و فرزندانتان شده ايد؟ آيا اخطاريه عدم پرداخت اقساط وام شما به درب منزل ضامنتان رفته است؟ آيا مي دانيد عقب افتادن اجاره خانه و ايجاد مزاحمت صاحبخانه يعني چه؟ بي شك هيچ كدام را تجربه و لمس نكرده ايد اما باور كنيد ما تجربه كرده ايم و دم بر نياورديم.
برادران و خواهران عزيزم آيا امكان پذير نبود به جاي اين همه مبارزه با خودروسازان داخلي كه سالهاست باعث اشتغالزايي صدها هزار نفر و روشن نگه داشتن چراغ خانه هاي ما شده اند قانوني را در مجلس به حمايت از توليدات داخلي وضع مي كرديد تا سرمايه داران و مافياي قدرت و ثروت نتوانند پايه هاي صنايع داخلي را سست كنند و باعث ورشكستگي آنها شوند؟. آيا حقيقتا مشكل اساسي و واجب ملت ايران بالا رفتن قيمت پرايد و پژو بود؟ آيا خروج ميلياردها دلار ارز به واسطه واردات خودرو به كشوري كه با تحريم ها دست و پنجه نرم مي كند عقلاني و كارشناسي شده است؟ آيا تا اين حد كيفيت خودروهاي داخلي پايين و قيمتشان بالاست كه شما چشمهايتان را بر عملكرد مافياي واردات خودرو هاي لوكس و تشريفاتي ببنديد؟ 2 سال است كه فرزندانم را نتوانستم حتي با اتوبوس به مسافرت ببرم، باور كنيد ربطي به قيمت پرايد نداشت جيبم خالي بود .
نمايندگان محترم مجلس شوراي اسلامي ما اميد داشتيم با حضور شما به عنوان يك ايراني و حمايت از خودروسازان داخلي سفره ها و جيب هاي كارگران زحمتكش كارخانه ها رنگين تر و پر پول تر شود، اما متاسفانه با تصميم گيري هاي غير كارشناسانه اين روزهاي بعضي از دوستان شما در كميسيون صنايع مجلس و عدم ممانعت جدي از صدور مجوز واردات بي رويه خودروهاي لوكس و ميلياردي به داخل كشور نه تنها در آينده اي نه چندان دور سفره هاي ما خالي تر از قبل خواهد شد ، چه بسا مجبور شويم سفره هايمان را هم به حراج بگذاريم و به نان شب محتاج شويم!
در پايان بايد بگويم سخن بسيار است و اميد آنكه گوش شنوايي براي دردهاي ما باشد كم، اما به هر حال اميدوارم صداي ما به گوش شما برسد. و روزي فرا برسد كه از راي دادن خودمان پشيمان نشده باشيم.
در پناه حق باشيد
شهريور 93
