پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : 
فرانسوا نیکولو، موضع فرانسه در مذاکرات هسته ای با
ایران را ناشی از رویکرد سختگیرانه این کشور در قبال مسئله ی عدم اشاعه
تسلیحات هسته ای می داند و می گوید: مواضع تند پاریس می تواند برخی را
خشنود و شاد و برخی دیگر را ناراحت کند که به شرایط و زمان آن بستگی دارد.
فرانسوا
نیکولو از سال 1964 تا 2005 در دستگاه دیپلماسی فرانسه فعالیت کرده است.
او سرکنسول فرانسه در شیلی، آلمان و هند بوده و به عنوان سفیر این کشور در مجارستان و ایران فعالیت کرده است. این دیپلمات کهنه کار همچنین نماینده
فرانسه در سازمان ملل بوده است.
حضور نیکولو در ایران و عضویت در
تیم مذاکره کننده هسته ای فرانسه در سال 2005 با تهران، او را تبدیل به یکی از صاحب
نظران در حوزه ی مسائل هسته ای کرده است.
پایگاه خبری «انتخاب»
با فرانسوا نیکولو در رابطه با مسائل روز از جمله بحران داعش و مذاکرات
هسته ای گفتگو کرده است که متن کامل آن در زیر می آید:
«انتخاب»:
باوجود شایعات فراوان در مورد همکاری ایران و آمریکا در عراق و انتظاراتی
که در این باره وجود داشت، تهران به ائتلاف واشنگتن نیپوست. به نظر شما
دلیل آن چه بود؟ آیا از نگاه شما نابودی داعش بدون حضور ایران ممکن است؟«فرانسوا
نیکولو»: در واقع، تا زمانیکه ایران خود بی سر و صدا و به صورت ملموس به
دولت عراق در مبارزه علیه داعش کمک می کند، زیاد مهم نیست که تهران جزئی از
ائتلافی که به شدت در مورد آن تبلیغات شده، باشد یا نه. این خود مهمترین
نکته است.
«انتخاب»: مسعود
بارزانی رئیس اقلیم کردستان اعلام کرد که ایران نخستین کشوری بود که به
کردها جهت مبارزه با داعش تسلیحات داد. در همین حال، ادعا شده است که این
نقض قطعنامه های سازمان ملل است، با این حال هیچ یک از کشورهای غربی
اعتراضی در این باره نکرده است. آیا این نشان دهنده ی عجز و نیاز مفرط جبهه
ی غرب به حضور ایران در مبارزه علیه داعش نیست؟«فرانسوا
نیکولو»: همه در عراق، منطقه، اروپا و آمریکا می دانند که حمایت ایران
در مبارزه با داعش ضروری است. پس شما می توانید مطمئن باشید که هیچکس به ایران
خرده نمی گیرد.
«انتخاب»: براساس
گزارشات منتشر شده، فرانسه سعی بر این داشت که ایران را مجاب به شرکت در
کنفرانس امنیتی پاریس کند. به نظر شما این اصرار نشان دهنده ی چیست؟«فرانسوا
نیکولو»: بله درست است، فرانسه به دنبال دعوت از ایران در کنفرانس پاریس
در مورد امنیت عراق بود، اما مجبور به لغو دعوتنامه به خاطر مخالفت تعداد
قابل توجهی از شرکت کنندگان شد. این اقدام مایه تاسف بود اما صریح می گویم،
در واقعیت هیچ فرقی هم نکرد.
«انتخاب»:
شما یکی از مذاکره کنندگان هسته ای فرانسه در سال 2005 بودید. چه تفاوتی
بین مذاکرات دوره ی شما با ایران و مذاکرات فعلی وجود دارد؟ از نگاه شما
این مذاکرات به نتیجه می رسد یا به سرنوشت مذاکرات 2005 دچار می شود؟«فرانسوا
نیکولو»: مهمترین تفاوت آن است که پس از 10 سالی که صرف مشاجرات بی حاصل
شد، ضرورت یافتن راه حل بیش از گذشته فوریت پیدا کرده است. در حال حاضر،
پیش بینی موفقیت مذاکرات فعلی دشوار است. همچنان شکاف بزرگی میان طرفین در
دو یا سه موضوع وجود دارد. طرفین برای اینکه از شکستی مجدد جلوگیری کنند،
باید تلاش های بسیاری بکنند.
«انتخاب»:
منتقدان سیاست خارجی اوباما می گویند، تا اینجا ایران را پیروز مذاکرات
هسته ای دانسته و می گویند تهران دست بالا را در گفتگوها دارد. شما چطور
فکر می کنید؟«فرانسوا نیکولو»: این درست نیست، هیچکس در مذاکرات دست بالا ندارد، در پایان، تنها دو برنده یا دو بازنده وجود خواهد داشت.
«انتخاب»:
پرزیدنت روحانی و آقای ظریف گفته اند که در صورت شکست مذاکرات فضا به
وضعیت قبل از توافق ژنو باز نمی گردد و ساختار تحریم ها به شدت ضربه دیده
است. نظر شما چیست؟«فرانسوا نیکولو»: متاسفانه، تحریم ها
همچنان به ایران ضربه می زند. برای توسعه اجتماعی و اقتصادی کامل، ایران
باید با جهان خارج تعامل آزادانه ای داشته باشد و برای این مهم، تحریم ها
باید از میان برداشته شود.
«انتخاب»: به گفته ی برخی از تحلیلگران، مسئله داعش و اوکراین، موضع ایران را در مذاکرات هسته ای تقویت کرده است. تحلیل شما چیست؟«فرانسوا
نیکولو»: معتقدم که مذاکرات هسته ای به شدت تخصصی است و هیچ ارتباطی با
مسائل منطقه ی و سیاسی دیگر ندارد. اما این یک واقعیت است که بحران های
فعلی منطقه ای که همگی ما در آن حضور داریم، به شدت از حل موفقیت امیز
مسئله ی هسته ای سود می برد.
«انتخاب»:
برخی از تحلیلگران بر این باورند که فرانسه تاکنون تندترین مواضع را در
قبال ایران در مذاکرات هسته ای داشته است و حتی یکبار مذاکرات را به نابودی
کشاند. دلیل آن چیست ؟ ایا فرانسه سعی در خنشود کردن متحدان خود در منطقه
خلیج فارس است؟«فرانسوا نیکولو»: فرانسه در طول این سال ها
رویکردی سختگیرانه در مسئله ی عدم اشاعه تسلیحات هسته ای اتخاذ کرده است و
ادم می تواند تاثیر و نفوذ این موضع را در مذاکرات فعلی ببیند. این مسئله
می تواند برخی را خشنود و شاد و برخی دیگر را ناراحت کند که به شرایط و
زمان بستگی دارد.
«انتخاب»:
آمریکا مدام از حسن نیت خود در مذاکرات هسته ای می گوید اما به یکباره
علیه ایران تحریم تصویب می کند. آیا این اقدام خلاف روح مذاکرات و توافق
ژنو البته نقض آن نیست؟ ایا باتوجه به فضای کنونی فکر نمی کنید که اروپا قدری باید استقلالی از خود نشان دهد و مستقل از آمریکا تصمیم گیری کند؟
«فرانسوا نیکولو»: بر روی اختلاف و شکاف احتمالی
بین موضع اروپا و امریکا در مذاکرات شرط بندی نکنید. تنش ها و عصبانیت هرچه
باشند ، اروپا روابط خود با امریکا را به خاطر ایران به خطر نمی اندازد.
«انتخاب»: آقای ظریف اخیرا پس از دیدار با خانم اشتون بازهم اعلام کردند که «کاملا» نسبت به حصول
توافق خوشبین است. به نظر شما این سخنان آقای ظریف به چه معناست؟«فرانسوا
نیکولو»: من ارزو می کنم که دکتر ظریف درست گفته باشند و حق با ایشان باشد، اما به نظر من کار
مهمی باید پیش از حصول توافق انجام شود. من به دکتر ظریف و تیم او برای
انجام سهم خود و با تمام انرژی ممکن اعتماد دارم.
«انتخاب»: موانع اصلی حصول توافق جامع و کلید حل آن را چه می دانید؟«فرانسوا
نیکولو»: مهمترین اختلاف و دشواری حول محور اندازه و میزان برنامه غنی
سازی ایران می چرخد. برای دستیابی به توافق در این زمان، طرفین باید مواضع
فعلی خود را قدری تغییر دهند. آنها باید ریسک مورد انتقاد قرار گرفتن در
خانه را به جان بخرند. در واقع، مذاکره کنندگان دو طرف در شرایط بسیار
سختیی هستند اما بدانید که هیچ گزینه ای غیر از مصالحه وجود ندارد.
«انتخاب»: اگر مذاکرات شکست بخورد، چه اتفاقی می افتد؟ چه کسانی از آن نفع می برند و چه عواقبی خواهد داشت؟«فرانسوا
نیکولو»: هیچ چیز خوبی از شکست مذاکرات بیرون نمی آید. تنها کسی که ان هم
به مدت کوتاه از این مسئله سود می برد جنگ طلبان و امثال انها خواهند بود.
«انتخاب»:
آخرین سئوال، هنری کسینجر اخیرا طی مصاحبه ای با رادیو ملی آمریکا گفت:
کمربندی شیعی از تهران تا بغداد و از بغداد تا بیروت بوجود آمده است و این
به ایران فرصت احیای امپراتوری پارس سابق خود را با برچست شیعه می دهد.
لطفا نظر خود را در این باره ارائه دهید.«فرانسوا نیکولو»: تمامی این ها مقداری با عقل جور در می آید، البته آقای کسینجر فرصت خوب ساکت ماندن را از دست داد.
