با وجود ظرفیت‌ها و منابع بسیاری که ایران در حوزه گردشگری، آن هم از نوع سلامت دارد، اما تورهای این چنینی یا اصلا به آن معنی واقعی اجرا نمی‌شود یا اگر هم اجرا می‌شود، امکانات ضعیفی دارد؛ به طوری که گردشگر ترجیح می‌دهد دور این تورها را خط بکشد، چون جز خستگی جسمی چیزی دیگری برایش باقی نمی‌ماند.

به نظر می‌رسد برخی از آژانس‌های مسافرتی از برگزاری تورهای یوگا و مدیتیشن که زیرمجموعه گردشگری سلامت هستند و در داخل کشور برگزار می‌شوند، تجربه‌ی خوبی ندارند و ترجیح می‌دهند تنها این نوع تورها را خارج از کشور اجرا کنند!

راهنمای یک آژانس گردشگری مجری این تورها در گفت‌وگو با خبرنگار گردشگری ایسنا می‌گوید: قابلیت‌های خوبی برای برگزاری تورهای مدیتیشن و یوگا در ایران وجود دارد، اما شرایط آن فراهم نیست.

او که پیش از این سابقه برگزاری تورهای مدیتیشن و یوگا را در داخل ایران داشته به این نتیجه رسیده که ظرفیت برگزاری چنین تورهایی در ایران پایین است، بنابراین تصمیم گرفته این تورها را در خارج از کشور اجرا کند و جزیره‌های موریس و فیشر را پیشنهاد و بیان می‌کند: در حال حاضر این جزیره‌ها برای ریلکسیشن بی‌نظیر هستند.

این راهنما هزینه سفر برای اقامت 7 شب در جزیره موریس را از 7 میلیون تومان اعلام می‌کند و درباره تبلیغ آن اضافه می‌کند: این جزیره تا کنون حداقل 20 جایزه بین‌المللی برده است. سواحل جزیره فیشر در سال 2014 نیز از سوی نشنال جئوگرافی بهترین شناخته شده است و شاهزاده ویلیام و همسرش ماه عسل‌شان را آنجا گذرانده‌اند. هتلی هم که شما در آن اقامت خواهید داشت، هم اکولوژ (متناسب با زیست بوم منطقه) است و هم انرژی که به آدم می‌دهد فوق‌العاده است و شما با ساختمان بتنی و سنگی مواجه نیستید.

او ادامه می‌دهد: پیش از این با بچه‌های انجمن یوگا در ایران کار می‌کردیم، یک مربی می‌گرفتیم و برنامه خوبی هم اجرا می‌کردیم، اما چون هزینه آن بالا درمی‌آمد استقبال عمومی کم بود؛ چون مجبور بودیم هتل 5 ستاره برای اقامت گردشگران رزرو کنیم تا آنهایی که برای ریلکس کردن با ما سفر می‌کنند تجهیرات لازم مانند، آب گرم، سالن ماساژ، یوگا و غیره را داشته باشد.
یک راهنمای دیگر هم که اولین سال است این تورها را برگزار می‌کند، با معرفی دو پکیج ادامه می‌دهد: پکیج اول، اقامت یک هفته‌ای در مرکز تخصصی یوگا در جزیره "گوآ" در هند است و هزینه‌ آن 6 میلیون و 800 هزار تومان و پکیج دوم 10 روز اقامت در جنوب هند است که هزینه آن 7 میلیون و 900 هزار تومان است. مراکزی که معرفی می‌کنیم جزوه بهترین مراکز یوگا در هند هستند و شما می‌توانید به صورت فردی و گروهی سفر کنید.

او درباره‌ دلیل برگزار نکردن تور یوگا در داخل کشور توضیح می‌دهد: برگزار کردن چنین تورهایی در داخل کشور، کیفیت لازم را ندارد، یعنی مکان خاصی برای این کار وجود نیست و گردشگران سرگردان هستند. برای مثال برخی که اجراکننده‌ این تورها هستند، گردشگران را برای مدتی به محلی می‌برند که امکانات لازم را برای ریلکس کردن ندارند و نهایتا در کوه و جنگل همراه با یک مربی یوگا کلاس‌هایی را برگزار می‌کنند، اما مراکزی که ما به شما معرفی می‌کنیم، کاملا تخصصی هستند و در نهایت به شرکت‌کنندگان در این تور مدرک گذراندن دوره‌های یوگا و مدتیشن می‌دهند.

این راهنما با بیان اینکه هر گردشگری که تماس می‌گیرد به بالا بودن قیمت تور اعتراض دارد، می‌افزاید: پیش از این تورهای این چنینی را در دبی برگزار می‌کردم و استقبال از آن بسیار خوب بود، گرچه هزینه آن در ایران بالاست، اما تصمیم گرفتم آن را در ایران هم اجرا کنم، چون زمانی که گردشگر این سفر را تجربه کند، متوجه می‌شود هزینه‌ای که بابت آن پرداخت کرده ارزش‌اش را داشته است.

صرف نظر از این آژانس‌های گردشگری که از سازمان میراث فرهنگی و گردشگری مجوز فعالیت دارند، برخی از باشگاه‌های ورزشی هم هستند که دوره‌های یوگا را آموزش می‌دهند و خودشان برگزارکننده تورهای این چنینی هستند. یکی از مسوولان این باشگاه‌ها که تصمیم گرفته برای اولین‌بار دوره‌هایی به نام «سفرهای معرفت جویانه» برگزار کند، می‌گوید: این تور مخصوص کسانی است که دوره‌های یوگا را در باشگاه خودمان گذرانده‌اند.

او با بیان اینکه اگر مجوز را دریافت کنیم برنامه سفر را تنظیم می‌کنیم، در پاسخ به خبرنگار ایسنا که دقیقا مجوز را از کجا دریافت می‌کنید؟ اظهار می‌کند: دقیق اطلاع ندارم، اما فکر می‌کنم مجوز را از تربیت بدنی دریافت می‌کنیم.

این فعالیت‌ها در شرایطی از سوی بخش‌های مرتبط و نامرتبط با گردشگری سلامت درحال وقوع است که به تازگی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری شیوه‌نامه‌ایی را برای گردشگری سلامت که سال‌ها درگیر دلالی و روابط غیرمرتبط با حوزه‌ی گردشگری سلامت بود، تهیه و رونمایی کرده است، اما باید دید به دنبال تهیه‌ی شیوه‌نامه گردشگری سلامت چطور می‌توان امکانات لازم را برای این نوع از گردشگردان که اکنون راه خارج از کشور را در پیش گرفته‌اند، فراهم کرد؟ و یا چگونه می‌توان کسانی را که بدون مجوز چنین تورهایی را برگزار می‌کنند، شناسایی و کنترل کرد؟