پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : مرحوم آیت الله منتظری در خاطرات خود نوشته است: آن وقت كاري كه من كردم اين بود كه تمام طبقات و اصناف نجف آباد را دعوت كردم و همه عليه بهائيت اعلاميه دادند،مثلا نانواها نوشتند ما به بهاييها نان نمي فروشيم، راننده ها امضا كردند كه ما ديگر سوارشان نمي كنيم، از همه علماي نجف آباد و افرادي كه با صنفهاي مختلف مربوط بودند كمك گرفتيم، خلاصه كاري كرديم كه از نجف آباد تا اصفهان كه كرايه ماشين يك تومان بود يك بهايي التماس ميكرد پنجاه تومان بدهد و او را نمي بردند،البته همه اين نبردنها هم از روي ايمان نبود خيلي ها از ديگران و از جو عمومي جامعه ميترسيدند كه آنها را سوار كنند; بالاخره با اين حركت آنها در نجف آباد متلاشي شدند.
پيش از اين قضيه، بهاييها در نجف آباد خيلي قدرت داشتند، تاجرهايشان در بازار همه كاره بودند، تبليغات آنان وسيع شده بود، اما بعد از اين قضيه متفرق شدند و در همه جا از چشم مردم خود را مخفي ميكردند و در حقيقت اين اتحاد و هماهنگي مردم نجف آباد تقويت آيت الله بروجردي و روحانيت بود در مقابل دولتيها; بعد اين قضيه را ما به اصفهان هم كشانديم و خطاب به مردم اصفهان در جهت مبارزه با بهائيت اعلاميه داديم و حكم آيت الله بروجردي را پخش كرديم، تعدادي از علماي اصفهان هم با ما همراهي كردند، در آنجا هم سرو صداي گسترده اي عليه بهائيت بر پا شد.
بالاخره پس از مدتي مشخص شد كه موسس و محرك اين جريان من هستم، روي اين اصل مرا از استانداري اصفهان احضار كردند.
ماجرای آش زدن حظيره القدس بهاييها در نجف آباد
من يادم نيست حظيره القدس را دقيقا كي آتش زدند، بالاخره در همان روزها بود، شب رفته بودند آنجا را آتش زده بودند، تعدادي از بچه ها تحريك شده بودند رفته بودند آنجا را شبانه آتش زده بودند، خود بهاييها بيشتر اين جريان را بزرگش كردند تا مظلوم نمايي كنند.
