25 اسفندماه سالروز بمباران شیمیایی حلبچه در سال 1366 به دستور صدام و در راستای عملیات گسترده ای به نام عملیات "انفال" است.
در پی عملیات والفجر 10 توسط ایران و تصرف بخش‌هایی از کردستان عراق در اواخر سال 1366 که منجر به استقبال مردم این مناطق از نیروهای ایرانی شد، صدام حسین به پسرعمویش علی "حسن المجید" معروف به علی شیمیایی، دستور بمباران شیمیایی این مناطق را داد.
در ساعت 2 بعدازظهر روز 25 اسفند در حالی که تنها 2 روز از آزادی حلبچه می‌گذشت، 50 فروند "میراژ" بمب‌افکن و هواپیمای سوپراتاندارد فرانسوی رژیم بعث عراق با حرکت از افق غرب آسمان آبی حلبچه و گردش به سمت جنوب، هر یک 4 بمب شیمیایی 500 کیلویی را بر سر مردم بی‌پناه کرد ریختند. درعرض چند دقیقه ابر زردرنگی بر آسمان حلبچه سایه انداخت و تراژدی جنگی و انسانی بی‌مانندی پس از جنگ جهانی دوم رخ داد که هزاران نفر از مردم بی‌پناه و غیرنظامی کرد را در گام فرشته مرگ فرد برد؛ بمباران شیمیایی با گاز خردل (ایپریت) و با چاشنی تاول‌زای گاز اعصاب تابون و سارین و بوی مرگ‌آور سیانوژن بود و جان نزدیک به 3200 تا 5000 نفر را گرفت و 7000 تا 10000 نفر را مجروح شیمیایی کرد.
انتشار عکس‌های قربانیان حلبچه توسط عکاسان ایرانی به‌دلیل آنکه در لحظه مرگ آنان گرفته شد بسیار تکان‌دهنده بود و بازتاب و تأثیر فراوانی بر افکار عمومی جهانی گذاشت. از میان این همه تصویر عکس "عمر خاور" مرد کردی که کودک یک ساله‌‌اش را در آستانه در خانه‌‌اش در آغوش داشت به‌عنوان نماد فاجعه حلبچه شناخته شد.
عکس های زیر از مجموعه های دو عکاس ایرانی شهید مجید جان بزرگی و احمد ناطقی انتخاب شده است بخشی از فاجعه حلبچه را نشان می دهد که سایت فرادید این تصاویر را بازنشر نموده است.
گفتنی است این تصاویر ممکن است برای برخی مخاطبان بیش از اندازه آزاردهنده باشد.
