آيت‌الله جوادي‌آملي: اختلاس و فريب مملکت را نيازمند بيگانه مي‌کند

 آيت‌الله جوادي‌آملي گفت: ما اگر در اين مملکت اختلاس نداشته باشيم، فريب و بيکاري و نيرنگ نداشته باشيم، غرور و فتنه نداشته باشيم اين کشور روي پاي خود مي‌ايستد نيازي به بيگانه نيست.

اين مرجع تقليد در جلسه درس اخلاق هفتگي خود با تاکيد بر خودکفايي در زمينه‌هاي مختلف با توکل و اتکاي به خداوند، اظهار کرد: تعبير ذات اقدس الهي در قرآن کريم در خصوص انسان اين است که فرمود: شما بوستاني هستيد که باغبانش خداست، از سوي ديگر فرمود گياهي که در بوستان است يا درختي که در باغ است براي اينکه به غير از خود تکيه نکند و قيّم نخواهد، بعد از هر مقدار رشد کمرِ همّت مي‌بندد و به کمرِ خود گِره مي‌زند.

وي افزود: مسلمان‌ها بايد مانند آن درختي باشند که نمي‌خواهد متکي به ديگري باشد، درست است خداي سبحان انسان را آفريده است و به او امکانات رشد و بالندگي داده است، ولي به انسان دستور داد روي پاي خود بايستيد، اين نکته در مسائل سياسي، اجتماعي و نيز در مسائل ملّي ما بايد يک اصل باشد.

اين مرجع تقليد اظهار کرد: بوستان بشريّت با صاحب بوستان يعني خداي سبحان تأمين شده است ولي آبياري صحيح هم مي‌خواهد؛ درست است فرمود شما بوستان ماييد ولي از طرف ديگر فرمود بايد کمربند را خودتان ببنديد، خودکفا بشويد تا تحريم‌ها و امثال تحريم‌ها هيچ اثري در شما نکند.

آيت‌الله جوادي‌آملي تصريح کرد: سخن دين اين است که اگر بخواهيد روي پاي خودتان بايستيد بايد با آفت‌ها مبارزه کنيد و با دشمن‌ها بجنگيد؛ اگر مهم‌ترين ابزار جنگ با دشمن بيرون، آهن است، نيرومندترين سلاح جنگ با دشمن درون، آه است، درست است که ما با فطرت، عقل و درايت خداداد خلق شده‌ايم؛ ولي بايد با عمل صالح و با اشک شب و آه نماز آنان را تقويت کنيم. اين «سلاحه البکاء» براي آن است که آدم از دشمن درون نجات پيدا کند تمام مشکلات ما از دشمن دروني ماست، اگر اين دشمن دروني رخت بربندد باکي از دشمن بروني نيست.

وي با تاکيد بر نقش تقويت فضايل اخلاقي در سلامت جامعه در حوزه‌هاي مختلف، گفت: ما اگر در اين مملکت اختلاس نداشته باشيم، فريب و بيکاري و نيرنگ نداشته باشيم، غرور و فتنه نداشته باشيم اين کشور روي پاي خود مي‌ايستد نيازي به بيگانه نيست.

آيت‌الله جوادي‌آملي سلامت عقيده را ريشه رستگاري فرد در دنيا و آخرت دانست و گفت: اگر خداي ناکرده عقيده انسان صالح نباشد، حتي اگر عمل فرد عمل صالح باشد باعث تقويت آن عقيده فاسد خواهد شد؛ ممکن است کسي اهل نماز و روزه باشد، اهل خير و صلاح و فلاح باشد، ولي چون عقيده‌اش فاسد است همين کارهاي خير به صورت آب زلال به پاي ريشهٴ فاسد مي‌رود، مگر منافقين نماز نمي‌خواندند، مگر خوارج اهل عبادت نبودند؟ اين عبادت مثل آب شفاف و زلالي است که به پاي بوته حنظل مي‌ريزد، اگر ريشه فاسد بود همين عمل صالح به منزله آب زلال و فراوان است که آن ميوه را تلخ‌تر مي‌کند.

اين مرجع تقليد افزود: براي برخورداري از عقيده سالم و صالح و تقويت آن، عمل صالح لازم است؛ همچنان که در بحث‌هاي علمي، آن عملِ علمي است که علم را شکوفا مي‌کند، يعني کسي که اهل حوزه و دانشگاه بود بعد از آنکه مطلبي را فرا گرفت اگر آن مطلب را تدريس کرد، تأليف کرد، پژوهش و تحقيق کرد آن بخش انديشه‌اش بارورتر مي‌شود.