قصه ی میلان و برلوسکونی

امروز در بازي ميلان برابر کيه وو در شهر ورونا، بازيکنان روسونري با پيراهن ويژه اي با امضاي سيلويو برلوسکوني نخست وزير ايتاليا به مناسبت بيست و پنجمين سال حضور او در مقام رياست باشگاهي که بيستم فوريه سال 1986 از سوي وي خريداري شده، به ميدان خواهند رفت.

به گزارش خبرگزاری انتخاب؛ قصه برلوسکوني و ميلان به يک ربع قرن رسيده و براي همين مسؤولان تيم از ايده پيراهنهاي امضا شده از طرف برلوسکوني که در کنار مارک اسپانسر تيم و آرم باشگاه قرار مي گيرد، استقبال کردند. اوايل سال 1986 ميلان که دو بار به دسته پايين تر سقوط کرده بود، درآستانه ورشکستگي قرار داشت، اما پيش از اينکه حساب و کتابهاي باشگاه به دادگاه ارسال شوند، سيلويو برلوسکوني پس از مذاکراتي طولاني روز بيستم فوريه سال 1986 اين باشگاه را خريداري کرد. برلوسکوني تاريخ اين باشگاه را براي هميشه تغيير داد و ميلان را به تيمي تبديل کرد که بيشترين عناوين قهرماني را در جهان تصاحب کرده است. اين در حالي است که او اوايل دهه هشتاد ميلادي دو بار تلاش کرده بود باشگاه اينتر را خريداري کند.

اما برلوسکوني هميشه گفته، هيچ گاه به اينترعلاقه اي نداشته و از نظر او خريداري کردن ميلان يک ماجراجويي رمانتيک بوده است. در 25 سال تحت رياست او باشگاه روسونري به همه عناوين ممکن دست يافت. فهرست بلندي از جامهاي گوناگون با اولين اسکودتو تحت هدايت برلوسکوني درفصل 1988 - 1987 به دست آمد. روي نيمکت ميلان، مربياني همچون نيلس ليدولم و آريگو ساکي نشستند.

رود گوليت و مارکو فان باستن ستاره هاي هلندي ميلان آن روزها بودند که فرانک ريکارد هم به آنها اضافه شد. در يک ربع قرني که برلوسکوني ميلان را در اختيار داشته، اين تيم پنج بار به عنوان قهرماني ليگ قهرمانان رسيده و هفت اسکودتو فتح کرده و سه بار قهرمان جهان شده است. ضمن اينکه پنج سوپر جام ايتاليا و پنج سوپر جام اروپا و يک جام حذفي هم در اين مدت به کلکسيون افتخارات اين تيم اضافه شده اند.

ميلان تأثير زيادي در تغيير وجهه فوتبال دنيا داشت. خريدهاي نجومي اين تيم، ورود رئيس باشگاه با هليکوپتر به تمرين تيم، ساخت لابراتوار ميلان و مرکز تحقيق علمي براي بهبود بازدهي فيزيکي ورزشکاران همگي جزو دستاوردهاي باشگاه در اين مدت بوده اند. ضمن اينکه در اين مدت قهرمانان نام آشنايي به تيم ملحق شدند و سه کاپيتان تاريخي به نامهاي بارزي، پائولو مالديني و ماسيمو آمبروزيني در اين تيم حضور داشته اند. به موازات اين افتخارات، برلوسکوني که در ايتاليا مؤسس تلويزيونهاي تجاري بود، درعرصه سياسي هم روند موفقي را سپري کرد.

در ماه مي 1994 او در انتخابات با حزب زنده باد ايتاليا موفق شده و وارد کاخ نخست وزيري ايتاليا شد. روي نيمکت ميلان مربيان مختلفي نشستند. از فابيو کاپلو که چهار اسکودتو، يک سوپر جام اروپا و يک ليگ قهرمانان در پنج فصل براي اين تيم به ارمغان آورد، گرفته تا آلبرتو زاکروني که در اولين فصل حضورش در اين تيم، ميلان را فاتح يک اسکودتو ديگر کرد، کارلو آنچلوتي که هم در نقش بازيکن و هم در نقش مربي فاتح ليگ قهرمانان شد تا لئوناردو و آلگري هدايت تيم را در سالهايي که گذشت، برعهده داشته اند. البته در اين ميان مربياني هم بوده اند که در مدت کوتاهي با ميلان همراه شده اند. تابارس اروگوئه اي و تريم ترک از آن جمله هستند.

حتي به دنبال کالچوپولي در پايان فصل 2006 - 2005 و جريمه کردن ميلان با کسر 30 امتياز و کسر هشت امتياز ديگر در رقابتهاي باشگاهي فصل بعد هم علاقه برلوسکوني به ميلان کاهش نيافت. برلوسکوني چند سال پيش گفت: «من 25 سال ديگر رئيس ميلان خواهم بود» دميتريو آلبرتيني از بازيکنان بزرگ تاريخ باشگاه که امروز عنوان نايب رئيس فدراسيون فوتبال ايتاليا را هم در اختيار دارد، اين فرضيه را که برلوسکوني مي خواهد شاخص ترين چهره فوتبالي همراه با بيزينس باشد، رد مي کند. «به نظر من او فرهنگ کار کردن و تلاش و تعلق خاطر به باشگاه را براي همه در اين تيم پرورش داد. بيشتر بازيکنان ما در آن سالها ميلاني بودند. براي همين تعصب به پيراهن تيم خيلي زياد بود. برلوسکوني حضوري دايم در ميلانلو داشت و هرشنبه به تيم سرمي زد. او نصيحت مي کرد و نظرش را در هر مورد به زبان مي آورد. حتي يادم مي آيد يک بار بدون جوراب داشتم در ميلانلو راه مي رفتم و او متوجه اين موضوع شد و به من تذکرداد که زندگي ورزشي يک بازيکن خيلي مهم است و بهتر و عاقلانه تراست که جوراب داشته باشم. من حتي مي توانم او را يک مربي سياسي بنامم.»