زنگ خطر برای میراث ۵ هزار ساله گوهرتپه

اثر تاریخی و فرهنگی گوهرتپه یکی از بناهای کشف شده باستان شناسان در استان مازندران است که حال و روز خوبی ندارد.

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ این شهر راز آلود در حومه شهر بهشهر پس از کاووش و انجام تحقیقات ابتدایی سال هاست که به حال خودش رها شده است و باستان شناسان نگران از بین رفتنش هستند.

در برنامه پیک بامدادی امروز رادیو ایران وضعیت شهر گوهرتپه یکی از محوطه های بزرگ پیش از تاریخ در استان مازندران، بهشهر دو کیلومتری شمال غربی شهر رستمکلا بررسی شده است.

شناسنامه طبیعت شمالی ایران دریای خزر است و جنگل های هزاران ساله هیرکانی، رهگذران کمتر سراغ تاریخ را در بناهایش می‌گیرند، یافته های باستان شناسان اما آثار شهرنشینی بیش از 5 هزار ساله را در مناطق شمالی برآورده کرده اند.

علی مفروضی کاوشگر گوهرتپه می‌گوید: کاووش های باستان شناسی در گوهر تپه از سال 1383 به طور رسمی شروع شد و به این نتیجه رسیدیم که گوهرتپه فقط یک روستا نیست، از یک روستای پیشرفته عبور کرده و وارد یک فاز جدیدی بنام آغاز شهرنشینی شده است.

خبرها حکایت می کند که آثار گرانقدر گوهرتپه آسیب های جدید دیده است.

میثم امامی لیدر یکی از تورهای باسابقه کشور نیز گفت: آخرین باری که آنجا بودم واقعا بهش نرسیده بودند، واقعا حیف بود،  نرسیدنشان هم به خاطر عدم شناختشان از آن منطقه بود، متاسفانه در بهشهر غیر از گوهر تپه، هوتو و کمربند را هم داریم که آن ها هم متاسفانه نشناخته اند.

دکتر فاضلی باستان شناس درباره حال نه چندان خوب غار هوتو همسایه همیشگی گوهر تپه تائیدی است بر نگرانی های دیگر کارشناسان.

دکتر فاضلی می گوید: این غار دارای آثاری از دوره میان سنگی است و حدود 70 سال پیش به علت کاووش های بسیار بدی که انجام داده اند به حال خودش رها شده است، بخشی از دیواره ها همان لایه فرهنگی در درون غار فرو ریخته شده است و الان مردم که به آنجا می روند و  بازدید می کنند از غاز جز از یک غار طبیعی ذهنیت دیگری ندارند.

شهرهایی که به ظاهر دارای هویت تاریخی نیستند نمادهایی در دل خود جای داده اند که می تواند آن شهرها را مانند شیراز، اصفهان، کرمان، یزد و دیگر جاهای این سرزمین به شهرهای توریست پذیر تبدیل کند.

کاووش گر گوهر تپه می گوید: سالهاست لنگ اعتبارند تا این بنا را سایت موزه کنند.

علی مفروضی گفت: کاووش های باستان شناسی در گوهر تپه از سال 90 کم کم در واقع رو به فراموشی سپرده شد به دلیل اینکه اصلا اعتباری تخصیص پیدا نکرده است، آنچه که به دست آمده به گنجینه در ساری منتقل شده است و آنچه که هست بر اساس اعتبارات اندک عموماً مولاژ است، ولی آنجا سایتی است می تواند برای گردشگران خصوصا گردشگران  فرهنگی موردی خاص باشد.

معاون سازمان میراث فرهنگی و گردشگری همچنین از شانه خالی کردن برخی دستگاه های کشور می گوید که هر کدام به نوعی در قبال آثار ملی این سرزمین مسئولند.

محمدحسن طالبیان گفت: در واقع دستگاه های کشور ما همه میراث دارند یعنی از اشیاء‌ و اموال فرهنگی تاریخی گرفته تا بنا در اختیارشان است یعنی واقعا اگر یک درصد از بودجه های خودشان را بگذارند یا درآمدهای خودشان را بگذارند درست می شود؛ وزارت نیرو کل شاهکارهای قنات و غیره و سدهای تاریخی را دارد، وزارت راه کاروانسرا دارد، ریل های راه‌آهن دارد، پل ها را دارد یا مثلا اوقاف کاروانسرا در جاهای مختلف دارد یا بناهای وقفی دارد یا بسیاری از مجموعه مذهبی ما در واقع دست اوقاف است، مجموعه های تاریخی بعضی هایشان درآمدهم دارند، از درآمدشان بگذارند برای مرمت و غیره.

معاون سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ادامه می دهد: حتی موضوعاتی داریم مرتبط با سازمان انرژی اتمی، وزارت صنایع و معادن و غیره معدن تاریخی دارد، اینها چقدر می تواند جذاب باشد؛ اسپانسرهای شرکت هایی که خیلی وضع شان خوب است کمک کنند زیرا این جا میراثی است و تمام وظیفه اش دست میراث فرهنگی است و باید پول بیاورد، ما که وضع مان روشن است.

گوهرتپه‌ها همنشین ثابت شان علف های هرز است و قبای نشسته بر تنشان غبار سکوت و کمی فراموشی است، آثاری با ظرفیت های بزرگ برای توسعه صنعت پاک گردشگری در ایرانی که بهشت باستان شناسی زمین است؛ حیف است که این آثار تاریخی ویران شوند.