این کارگردان مرز بین خیال و واقعیت را از بین می‌برد

کارگردان «من دیه‌گو مارادونا هستم» تاکید کرد: دلیلی ندارد که یک کارگردان همیشه یک شیوه را دنبال کند.

نشست فیلم سینمایی «من دیه گو مارادونا هستم» عصر روز گذشته 30 اردیبهشت ماه با حضور بهرام توکلی نویسنده و کارگردان، هومن سیدی و سارا بهرامی بازیگران فیلم و محمدرضا مقدسیان منتقد سینما در دانشکده برق و کامپیوتر دانشگاه خواجه نصیر الدین طوسی پس از نمایش فیلم برگزار شد.

در ابتدای این نشست محمدرضا مقدسیان منتقد سینما گفت:فیلم «من دیه گو مارادونا هستم» در کنار اینکه در برخی وجوه کاملا متفاوت از آثار قبلی این کارگردان است اما در عین حال تمام المانهای سینمای این کارگردان را در برمی‌گیرد. ممکن است به خاطر تعدد شخصیت‌ها، حجم بالای دیالوگ‌ها و میزانس و فرم، اثر متفاوتی باشد ولی تمام مشخصات فکری و محتوایی این فیلمساز را در خود دارد.

وی افزود:یکی از مشخصه‌های آثار این کارگردان از بین بردن مرز بین خیال و واقعیت است که به عنوان نخ تسبیح تمام آثار بهرام توکلی تلقی می‌شود. از طرف دیگر در «من دیه گو مارادونا هستم» ما رگه‌های اجتماعی بیشتری را می‌توانیم جستجو کنیم. آثار قبلی وی بیشتر روی فضای فردیت و ذهنیت‌هایی که در این فضا موجب برخی اتفاقهای داستانی می‌شد، تاکید داشت اما در این فیلم سطح روایت داستانی خود را به سطح اجتماع تسری داده است.

در ادامه بهرام توکلی هم درباره تفاوت «من دیه گو مارادونا هستم» با دیگر آثارش گفت: هیچ دلیلی وجود ندارد که یک فیلمساز وقتی یک جنسی از موضوع و محتوا را دنبال می‌کند برای همیشه در همان شیوه بماند. من احساس کردم با موضوع «من دیه گو مارادونا هستم» در شرایط فعلی ارتباط برقرار می‌کنم و به همین دلیل سراغ ساخت آن رفتم.

هومن سیدی هم درباره همکاری خود با بهرام توکلی عنوان کرد: توکلی جز فیلمسازانی است که وقتی به من پیشنهاد می‌دهد، خیلی جدی روی آن تمرکز می‌کنم و نمی‌توانم از وسوسه این همکاری با او بگذرم.

در ادامه سارا بهرامی درباره همکاری خود با بهرام توکلی پس از تجربه در سریال «پرده نشین» با بهروز شعیبی افزود:نقش رویا با تمام ویژگیهای رفتاری که در «من دیه گو مارادونا هستم» داشت، برایم خیلی جذاب بود. از طرفی با کاراکتر قبلی هم که در مجموعه «پرده نشین» داشتم خیلی تفاوت داشت. همچنین همکاری با توکلی فرصتی بود که نمی‌خواستم از دست بدهم.

وی همچنین درباره شخصیت‌پردازیهای این فیلم گفت:همه چیز در این فیلم بر مبنا فیلمنامه می‌گذشت. ما چیزی را اضافه یا کم نمی‌کردیم. در شیوه بیان و لحن در تمرین‌ها با بقیه بازیگران به یک همراهی رسیدیم و نتیجه همان چیزی است که شما می‌بینید.

توکلی در ادامه در ارتباط با تاثیرپذیری از سینمای روز دنیا در آثارش و علاقه وی به سینمای برگمان گفت: همه فیلمسازان تحت تاثیر سینمای جهان، سینمای روز دنیا و حتی سینمای کلاسیک هستند. در ابتدای ورودم به این حیطه سینمای برگمان برایم خیلی جذاب بود و البته هنوز هم هست.

سیدی درباره شباهت بابک در «من دیه گو مارادونا هستم» با دیگر نقش‌هایی که تا کنون بازی کرده است، عنوان کرد:من معتقدم بابک «من دیه گو مارادونا هستم» کاملا واکنش بیرونی و برون ریزی دارد و این شاید تنها نقشی باشد که من تا کنون با این ویژگی بازی کرده‌ام. به همین دلیل هیچ شباهتی ما بین آن با نقشهای دیگرم نمی‌بینم.

توکلی همچنین در ادامه این نشست در ارتباط با ویژگی شخصیت‌های فیلمهایش که دچار یک نوع ناهنجاریهای روانی هستند، گفت:من آدم‌های بهم ریخته که دچار ناهنجاریهای روانی می‌شوند برایم جذابند. چرا که معتقدم در همه ما این ناهنجاریها وجود دارد. برخی آن را مخفی می‌کنند و می‌گویند ما سالم هستیم. اما برخی دیگر به گونه‌ای دیگر رفتار می‌کنند. برای من هم ناخودآگاه این آدمها جالب‌تر هستند. جامعه ما هم مجموع این افراد را تشکیل می‌دهند. فرد و جامعه را هم خیلی نمی‌توان از هم جدا کرد.

سیدی همچنین درباره همکاری با کارگردانان در زمانی قرار است به عنوان یک بازیگر جلوی دوربین برود، افزود: تلاش می‌کنم وقتی که قرار است به عنوان یک بازیگر در فیلمی حضور داشته باشم شبیه یک خمیر باشم و بیشتر به حرفهای کارگردان گوش کنم. قطعا کارگردانی به بازیگری هم کمک می کند. چرا که با این فضا بیشتر احساس نردیکی می‌کنی. البته در این شرایط است که چون خودم تجربه کارگردانی داشتم این حس را دارم که چقدر ارتباط برقرار کردن با بازیگر سخت است. اما سعی می‌کنم خودم را منعطف نشان دهم. در این فیلم همه ما سعی کردیم خودمان را به ذهنیت کارگردان نزدیک کنیم.

توکلی همچنین در ادامه در ارتباط با همکاری با بازیگران صاحب سبک گفت:اینکه می‌گویند فلان بازیگر صاحب سبک است برای من بی‌معنی است. به عقیده من هر نقشی می‌تواند برای یک بازیگر تحولی به وجود آورد و این یکی از ویژگیهای بازیگری است. همانطور که متوجه این موضوع هم نمی ‌شوم که می گویند کارگردانی صاحب سبک است. اما فیلمنامه نویس قطعا صاحب سبک است.

بهرامی با اشاره به تجربه همکاری در تئاتر و استفاده از آن تجربه جلوی دوربین عنوان کرد:دوربین قطعا تجربه خودش را می خواهد. سر کار بیشتر یاد می گیریم که چقدر سینما با تئاتر متفاوت است. اما من از ابتدا به این موضوع اینگونه نگاه نکردم و این دو را از هم تفکیک نکردم. من برای تئاتر هم ممکن است چند ماه تمرین کنم همانطور که برای یک فیلم هم همین اتفاق می افتد.

هومن سیدی در ادامه تاکید کرد:سر فیلم «پابرهنه در بهشت» که هنوز هم می‌گویم برایم تجربه بی‌نظیری بود حالی که با خودم به خانه می‌آوردم عالی بود و می‌دانستم اتفاق خوبی هم در پایان می‌افتد. همانطور که ممکن است سر کار دیگری دقیقا عکس این اتفاق رخ دهد. در «من دیه گو مارادونا هستم» هم همین حال خوب در تمام زمان کار همراه من بود.

بهرام توکلی در پایان این نشست درباره همکاری با سعید آقاخانی گفت:من پیش از این کار فیلم سینمایی از آقاخانی ندیده بودم. همیشه سریالهای او را دنبال می‌کردم. اما فکر می‌کنم با این فیلم این موضوع مشخص شد که او تا کنون بخشی از تواناییهای خود را در بازیگری نمایش داده است. او فرد خیلی فروتنی است با اینکه سالها است کار می‌کند اما همچنان می‌خواهد به داشته‌های خود اضافه کند و چنین بازیگری یک نعمتی برای کارگردان است.