محمود شیرازی در سایت الف نوشت:
امیرالمومنین (ع) می فرمایند، «الجاهل اما مفرط او مفرّط»1 -انسان جاهل یا زیاده روی می كند ویا كوتاهی!
سخنی كه اكنون به شدت، به دقت در آن و بكار بستن آن محتاجیم.
هر كس اكنون، اندك نگاهی به صحنه سیاسی، اخلاقی جامعه داشته باشد، بویژه در
فضای سایت های خبری ، رسانه ها چه انقلابی داخل و چه ضد انقلاب خارج از
كشور، چه راست ، چه چپ و... بیاندازد، ناخودآگاه خود را درگیر با نوعی فضای
خشونت رسانه‌ای، اتهام افكنی، دروغ، نسبت های بی اساس و... می بیند، فضایی
كه گاهی متاسفانه از جانب برخی افراد و گروه های منتسب به اصول گرایی نیز
دامن زده می شود و گویی بعضا در ایراد تهمت به این و آن از هم سبقت می
جویند!
آنچه كه جبران و اصلاح كار افراطی ها را دشوارتر می كند، آن است كه ایشان
بخاطر جهل شان به جایگاه و حقایق امور گاهی با نیت اصلاح، امور را از
جایگاه خود خارج نموده و وضع تعادلی را بهم می ریزند، و چون خود را هم برحق
می دانند با سرعت هرچه تمام‌تر پیش رفته و خیلی اوقات «حدود الله» نیز از
خطر آنان در امان نمی ماند.
مثال و نمونه برای این موارد فراوان است، ولی چون بنابر اختصار است ، بیشتر به اصل مطلب می پردازم.
آنچه كه بنده را به نوشتن این تحلیل واداشت، احساس خطری است كه از ناحیه
طیفی خاص كه مدتی است در «حاشیه دولت» و در صفوف اصولگرایان نفوذ
نموده‌اند، نسبت به اصول و مبانی انقلاب اسلامی ایران حس نمودم.
این طیف فكری در سالهای اخیر بارها با طرح مباحثی در خصوص «ورود زنان به
استادیوم‌های ورزشی، دوستی با ملت اسرائیل، حجاب، موسیقی، اسلام ایرانی
ومكتب ایرانی و... » تعارض و فاصلة خود را با نظرات مراجع عظام تقلید و «
فقه سنتی» و جواهری به عنوان سرچشمه و آبشخور نظام جمهوری اسلامی ایران از
منظر امام خمینی (ره)، نشان داده است.
خطر آن است كه، این طیف با همراهی گروهی از نیروهای فعال و انقلابی اصولگرا
و برخی از چهره‌های روحانی خوش سابقه در مرحله اول ابتدا به تضعیف و حذف
«آقای هاشمی رفسنجانی» و جریان فكری متاثر از ایشان در بین حوزویان و
نخبگان و روشنفكران پرداخته وسپس در لوای دفاع از ارزشها و مهدویت و...
همانطور كه اخیرا یكی از سرداران سپاه نیز تلویحا درتحلیل خود بدان اشاره
داشته، به سراغ طرفداران جناح فقاهتی و سنتی بیاید!
مسئله این است، كه اگر چنین جریانی پیش بیاید ، از آنجا كه این مجموعه با
دیدگاههای خاص روشنفكری، هنری و ملی گرایی منحرف خود به نوعی در كنار پوشش
دفاع ارزشها، پز روشنفكری را نیز به همراه دارند، تقابل و درگیری با آن ها
برای جناح سنتی و فقاهتی بسیار سخت و نفس گیر خواهد بود، چرا كه این طیف در
سالهای اخیر توانسته با فریب و نیرنگ در میان طبقات فقیر و متوسط جامعه
نیز جایگاهی برای خود باز كند!
همان طور كه بسیاری از شخصیت‌های برجسته روحانی و اصولگرا نیز بر آن صحه
گذاشته‌اند، رعایت انصاف و عدم افراط و تفریط نسبت به شخصیت آیت ا... هاشمی
رفسنجانی است.
نقاط ضعف و كاستی‌های ایشان از دوران سازندگی و پس از آن تا جریان فتنة 88 و
تا كنون را، بایستی در كنار خدمات ارزنده ایشان، پیش و پس از انقلاب و
دوران جنگ و دولت پس از آن، با هم بررسی و تحلیل نمود، كه البته انتقادات
بجا و مستند به خانوادة ایشان نیز، شایسته است توسط نهادهای ذیصلاح با
قاطعیت رسیدگی شود. اما پرسش اساسی آنجاست كه كدام عقل سلیم در این وانفسای
تبدیل «جذب حداكثری» به « دفع حداكثری» حكم می كند كه انقلاب و روحانیت
بدون دلیل كافی از پتانسیل ارزشمندومتنفذی همچون هاشمی رفسنجانی محروم شود و
با تحویل ایشان به (كارخانه دشمن سازی) از ایشان دشمنی (بلا نسبت مانند
اقای منتظری) بسازیم!
نگاهی به تاریخچه گروه ها و فرقه های تندرو و مطلق گرا مثل وهابیت نشان می
دهد در ابتدا ایشان مورد طرد و لعن بزرگان و عقلای جهان اسلام و قوم خود
قرار گرفته اند، اما پس از مدتی به مرور با بكار بردن فراوان حربه های
تزویر، تطمیع، تهدید و تكفیر و شمشیر و با حمایت استعمارگران جای خود را
باز كرده و اكنون مدعی سایر فرق مسلمان در سرتاسر عالم هستند.
مسئله اینجاست، آنگاه كه كار بدست تندروان بی محابا ، می افتد چون جاهل به
حكم و موضوع هستند ، مغرضانه و یا ناخود اگاه با تضییع حدود الله وپایمال
كردن حق الناس؛ غبار فتنه را ضخیم تر كرده وآب به آسیاب دشمنان قسم خورده
انقلاب در داخل و خارج می ریزند و گاه با غالب شدن فضای فتنه و پنهان شدن
حق ، صد عاقل نیز، نمی توانند سنگ های فرو افتاده به چاه را درآورند.
ما چه بخواهیم و چه نخواهیم و چه برخی را خوش بیاید و
یا نیاید درعین وارد بودن انتقادات جدی به آقای هاشمی و برخی از اطرافیان
ایشان، هنوز هاشمی رفسنجانی جزو نمایندگان روشنفكر و قوی و متنفذ جناح
سنتی و فقاهتی در بدنة نظام جمهوری اسلامی است و موید این مطلب اعتماد و
نزدیكی ایشان به امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری در دوران پیش و پس از
انقلاب و انتخاب مكرر ایشان به عنوان نایب رییسی و ریاست بالاترین نهاد
رسمی روحانی در نظام جمهوری اسلامی ایران است. طبعا باید در تضییع چنین
ظرفیت و پتانسیلی محتاط و دقیق عمل نمود.
نتیجة این كه با در نظر گرفتن شرایط و توصیه های اكید مقام معظم رهبری،
تخریب آقای هاشمی هرگز به مصلحت نظام و انقلاب نیست، اگر چه متقابلا نیز از
چنین شخصیت با سابقه ای شفافیت و صراحت بیشتری و محكمتری در محكومیت
نوضدانقلابان حلقه به گوش صهیونیسم انتظار می‌رود.
اكنون سخن در ریاست و یا عدم ریاست ایشان بر مجلس خبرگان رهبری نیست، چرا
كه در این خصوص نمایندگان آگاه و فهیم مردم به وظیفه شرعی و قانونی خود عمل
خواهند نمود و انتخاب آنها برای دیگران حجت خواهد بود، بلكه سخن در بازپس
گیری میدان سیاست از تندروها و افراطی های جناح های مختلف است، كه با
هتاكی‌ها و پرده دری های خود عقلا و اهل تدبیر را به انزوا كشانده اند،
وخوف آن است كه در صورت تداوم این روند تخریب و حرمت شكنی و تشدید شكاف ها
در اجتماع، در آینده نزدیك دیگر مرجع، ملجاء و شخصیت قابل تكیه و سالمی
نمانده باشد، تا در لحظه نیاز و خطر، به داد كشور رسیده و بتواند وحدت را
به جامعه بازگرداند.
1-نهج البلاغه-حكمت ها/479
-شما ودوستانتان هم به خاطر غرور و حرف ناشنوی تون اشبه شیئ به خوارج هستید!و دل حضرت آقا هم از دست شما کم خون نشده